29 Μαρ 2010

Σφυρίζουν αδιάφορα πάνω από το ΑΔΙΚΟΧΥΜΕΝΟ ΑΙΜΑ, ενός παιδιού.

Ενα παλληκαράκι 15 χρόνων νεκρό, ένα κοριτσάκι παρ’ολίγον και μιά χαίνουσα πληγή στην Πολιτεία μας, που αιμορραγεί ασταμάτητα. Αλέξης Γρηγορόπουλος, το 2008. Το 2010, ένα κυνηγημένο απ’την πατρίδα του έγχρωμο αγριμάκι, ένα πεινασμένο κι απελπισμένο λυκάκι, που η μοίρα τo έφερε να προσγειωθεί στην ‘φιλόξενη’ Ελλάδα.
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει διαφορά στον αβάσταχτο πόνο της άμοιρης μάνας, αν υπάρχει διαβάθμιση στην...
καταπληξία όλων μας, αν υπάρχει κάποιος που να ντρέπεται, αν υπάρχει κάποιο ΜΜΕ που θ’ασχοληθεί παρά πάνω από δύο μέρες.
Κύριε πρωθυπουργέ, επειδή κατά τα φαινόμενα ο ΠΟΛΥΣ κύριος ΠΡΟΠΟ, δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι μετά ΚΑΙ απ’αυτό πρέπει να την κάνει ‘μ’ελαφρά’, μήπως πρέπει εσείς να του το υποδείξετε;;;


Η μήπως δεν ‘σας παίρνει’ γιά λόγους που εμείς οι ιθαγενείς αγνοούμε;;;


Η αξιωματική αντιπολίτευση, μετριοπαθώς και υπευθύνως, τον καλεί να πάρει μέτρα κύριε πρωθυπουργέ. ΜΟΝΟΝ !!!


ΔΕΝ κορυβαντιά από τις οθόνες γιά παραιτήσεις, όπως κάποιοι άλλοι μονότονα έπρατταν, λίγους μήνες πρίν και …τώρα σφυρίζουν αδιάφορα πάνω από το ΑΔΙΚΟΧΥΜΕΝΟ ΑΙΜΑ, ενός παιδιού.


Διότι όταν είσαι τόσο…πολυπολιτισμικός, τόσο ‘πλέρια’ διεθνιστής και δημοκράτης, δεν αρκείσαι στο να φιλοξενείς μόνο τα αυριανά ‘κουκιά ‘ σου, αλλά πρέπει παράλληλλα, να τα λογαριάζεις και γιά ανθρώπους και να τα προστατεύεις.
Έξοχο σχόλιο στο antinews
 
Copyright © 2015 Taxalia Blog - Θεσσαλονίκη