Η ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Νομίζω πως δεν υπάρχει πιο ύποπτη φράση από την φράση “Εύγε! εσύ θα προκόψεις μια μέρα”.

Κρύβει έναν απίστευτο ατομικισμό και όταν κάποιος σκεφθεί “τι να το
κάνω να προκόψω εγώ όταν γύρω μου άλλα πράγματα μένουν στάσιμα ή
οπισθοχωρούν;” τότε αρχίζουν να διαφαίνοται οι αδυναμίες της έκφρασης.
Πως θα ήταν χρήσιμη η προκοπή κάποιου με τους όρους που παίζεται το
παιχνίδι στις μέρες μας; Τον τελευταίο καιρό γίνεται όλο και...

περισσότερο εμφανές ότι το πλαίσιο στο οποίο αναζητά να λειτουργήσει η
ευχή και οι κανόνες του συνοψίζονται σε έναν ιδιότυπο κανιβαλισμό στις
τάξεις των εργαζομένων και έτσι οι συλλογικά δρώντες άνθρωποι εύλογα θα
σκεφθούν “ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΧΙ να εντοπίσω την δική μου προκοπή στο μέγεθος
του κανιβαλισμού των άλλων”. Αυτοί οι κανόνες είναι απαράδεκτοι για
την εξέλιξη της φύσης μας… και η ευχή για προκοπή θα ακουγοταν καλύτερη
αν ...... η συνέχεια στο http://simplemanposts.blogspot.com/2010/03/blog-post_4902.html