Θέμα: Ευχαριστήρια επιστολή και συγχαρητήρια στους ανθρώπους του Παιδιατρικού Τμήματος του Ασκληπιείου Βούλας.
Με την παρούσα επιστολή θέλω να ευχαριστήσω τους ανθρώπους του Παιδιατρικού τμήματος του Ασκληπιείου Βούλας και να τους εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για τις υπεράνθρωπες προσπάθειες τους έναντι του σοβαρότατου και αιφνίδιου...
Με την παρούσα επιστολή θέλω να ευχαριστήσω τους ανθρώπους του Παιδιατρικού τμήματος του Ασκληπιείου Βούλας και να τους εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για τις υπεράνθρωπες προσπάθειες τους έναντι του σοβαρότατου και αιφνίδιου...
προβλήματος υγείας που αντιμετώπισε το 11 μηνών παιδί μου.
Δεν θα ήθελα να δώσω μελοδραματικό τόνο στην επιστολή, άλλωστε όσοι γονείς έχουν βρεθεί στη θέση μου γνωρίζουν τα συναισθήματα της αγωνίας και της ευγνωμοσύνης που απορρέουν από μία τέτοια οδυνηρή κατάσταση. Γι’ αυτό θα σταθώ στην υποχρέωση μου να συγχαρώ τους ανθρώπους αυτούς όχι από ιδιοτελή ευγνωμοσύνη αλλά με καθαρή σκέψη, τώρα που η ένταση των πρώτων ημερών έχει καταλαγιάσει.
Βρέθηκα στο Ασκληπιείο την περασμένη Πέμπτη, 13.00 το μεσημέρι, λίγες στιγμές μετά την εκδήλωση του έκτακτου περιστατικού, αφού λόγω της απόστασης και της σοβαρότητας της κατάστασης δεν υπήρχαν άλλες επιλογές. Εντός ολίγων λεπτών, παρ’ ότι το νοσοκομείο δεν εφημέρευε και υπήρχε γενική απεργία, το παιδί μου βρισκόταν υπό την φροντίδα Τεσσάρων (4) γιατρών που προέβησαν στις απαιτούμενες ενέργειες. Διασωλήνωση, εκτεταμένες εξετάσεις, συνεχής παρακολούθηση κλπ.
Έμεινα έκπληκτος από τον επαγγελματισμό, την συνεχή παρουσία και την οργάνωση που συνεχίστηκε ακόμα και μετά το κρίσιμο διάστημα. Μέσα στο Σαββατοκύριακο, ανά μία ώρα, Τρεις Ιατροί βρισκόντουσαν στο πλευρό μας με διάθεση για προσφορά, με ήθος αλλά κυρίως με πραγματικό ενδιαφέρον αφού κάθε τους ενέργεια γινόταν με γνώμονα τον σεβασμό στην ψυχολογία του βρέφους και όχι ως στείρα εφαρμογή κάποιου πρωτοκόλλου διαδικασιών. Συνεχής ενημέρωση για την πορεία της υγείας, τήρηση σχεδιαγραμμάτων και λεπτομερούς ιστορικού αλλά και συμβουλές φροντίδας, ακόμα και συμπεριφοράς των γονέων. Ακόμα και έντυπο οδηγιών με αναλυτικές οδηγίες για τους γονείς που μου έκανε εξαιρετική εντύπωση αφού δεν είχα συναντήσει κάτι τέτοιο, τόσο όμορφα δομημένο ακόμα και σε μεγάλα ιδιωτικά ιδρύματα.
Τα ευρήματα και η πορεία των εξετάσεων γινόταν αντικείμενο εκτενούς συμβουλίου των ιατρών, συγκεκριμένα τη Δευτέρα το πρωΐ, Δέκα (10) γιατροί με επικεφαλής την Διευθύντρια εξέτασαν το παιδί μου και συγκεντρώνοντας όλο το ιστορικό και τα αποτελέσματα των εξετάσεων έκαναν συμβούλιο με χρήση προφανώς ειδικού λογισμικού και διαφανειών, το οποίο διαπίστωσα ιδίοις όμμασι αφού εκείνη τη στιγμή έψαχνα τα ονόματα των ιατρών για να συντάξω την επιστολή. Μία εικόνα που παραπέμπει σε …κινηματογραφικές παραγωγές του εξωτερικού και όμως γινόταν στον όροφο ενός παλαιού κτιρίου. Η κατάσταση του οποίου δυστυχώς είναι αντιστρόφως ανάλογη του έμψυχου δυναμικού.
Το Σάββατο, παρατήρησα κάμερες στην είσοδο του νοσοκομείου που κάλυπταν την περίπτωση ενός ιατρού που δέχτηκε «φακελλάκι» από ασθενή. Πραγματικά ένιωσα οργή. Οργή, διότι έβλεπα για άλλη μία φορά το «παράδειγμα προς αποφυγή» να απολαμβάνει δημοσιότητα ενώ τα παραδείγματα προς μίμηση να μένουν στην αφάνεια. Διότι εγώ είδα ανθρώπους μαχητές που φρόντισαν το παιδί μου σα να ήταν δικό τους, χωρίς κανείς μα κανείς να αφήσει την παραμικρή υπόνοια για κάποια «αμοιβή». Στην εύλογη απορία μου για την υπέρβαση της εφημερίας, του ωραρίου κλπ η απάντηση ήταν «Εδώ, όποιο παιδί χρειάζεται βοήθεια, την έχει». Είδα λειτουργούς με οίστρο που δεν συνάντησα ούτε σε ακριβοπληρωμένα ιδρύματα να κρατούν τη σημαία της δημόσιας υγείας ψηλά και όμως να μένουν στην αφάνεια από κάποιον επίορκο που έπαιρνε τα φώτα της δημοσιότητας. Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος της επιστολής αλλά και της διάρθωσης της λίστας των αποδεκτών. Θα πρότεινα μάλιστα σε αυτούς που θα λάβουν την επιστολή να κάνουν και ένα αφιέρωμα στο εν λόγω παιδιατρικό τμήμα για να διαπιστώσουν και οι ίδιοι αυτό που εγώ έζησα και θα το θυμάμαι για όλη μου τη ζωή με ευγνωμοσύνη. Θα μου επιτρέψετε λοιπόν να συγχαρώ έναν προς έναν τους ανθρώπους αυτούς που κάνουν τη διαφορά. Γιατί οι άνθρωποι κάνουν τη διαφορά και όσο υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι θα υπάρχει και ελπίδα για την Ελλάδα. Μέσα στην κρίση και τις δυσκολίες που ζούμε, αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να είναι το παράδειγμα και ο φάρος για την κοινωνική ευμάρεια και αλληλεγγύη:
Σας ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας. Οι γονείς του Μηνά.
Κυρία Παπαδάκου (Συντονίστρια – Διευθύντρια του Παιδιατρικού τμήματος του Ασκληπιείου)
Κυρία Διβόλη (διευθύντρια του Παιδιατρικού)
Κυρία Φιλίππου Όλγα
Κυρία Μπερή Δέσποινα
Κυρία Πανομήτρου Θεοδώρα
Κυρία Κούνη Σοφία
Κυρία Μανωλαράκη Ιωάννα
Κυρία Καζαντζίδου Ιουλία
Κυρία Κατσαδώρου Εύη
Κυρία Βλιώρα Χριστιάννα
Κύριος Παυλίδης Ιωάννης
Με τιμή,
Παπα... Ανδρέας
Παπα.... Ελευθερία
ΥΓ. Συγχωρήστε μας εάν δεν γράψαμε σωστά κάποια από τα ονόματα, η συλλογή τους έγινε βιαστικά και η μετριοφροσύνη ιατρών και διευθυντριών δεν μας επέτρεψε να έχουμε «αναλυτικά στοιχεία»!
Δεν θα ήθελα να δώσω μελοδραματικό τόνο στην επιστολή, άλλωστε όσοι γονείς έχουν βρεθεί στη θέση μου γνωρίζουν τα συναισθήματα της αγωνίας και της ευγνωμοσύνης που απορρέουν από μία τέτοια οδυνηρή κατάσταση. Γι’ αυτό θα σταθώ στην υποχρέωση μου να συγχαρώ τους ανθρώπους αυτούς όχι από ιδιοτελή ευγνωμοσύνη αλλά με καθαρή σκέψη, τώρα που η ένταση των πρώτων ημερών έχει καταλαγιάσει.
Βρέθηκα στο Ασκληπιείο την περασμένη Πέμπτη, 13.00 το μεσημέρι, λίγες στιγμές μετά την εκδήλωση του έκτακτου περιστατικού, αφού λόγω της απόστασης και της σοβαρότητας της κατάστασης δεν υπήρχαν άλλες επιλογές. Εντός ολίγων λεπτών, παρ’ ότι το νοσοκομείο δεν εφημέρευε και υπήρχε γενική απεργία, το παιδί μου βρισκόταν υπό την φροντίδα Τεσσάρων (4) γιατρών που προέβησαν στις απαιτούμενες ενέργειες. Διασωλήνωση, εκτεταμένες εξετάσεις, συνεχής παρακολούθηση κλπ.
Έμεινα έκπληκτος από τον επαγγελματισμό, την συνεχή παρουσία και την οργάνωση που συνεχίστηκε ακόμα και μετά το κρίσιμο διάστημα. Μέσα στο Σαββατοκύριακο, ανά μία ώρα, Τρεις Ιατροί βρισκόντουσαν στο πλευρό μας με διάθεση για προσφορά, με ήθος αλλά κυρίως με πραγματικό ενδιαφέρον αφού κάθε τους ενέργεια γινόταν με γνώμονα τον σεβασμό στην ψυχολογία του βρέφους και όχι ως στείρα εφαρμογή κάποιου πρωτοκόλλου διαδικασιών. Συνεχής ενημέρωση για την πορεία της υγείας, τήρηση σχεδιαγραμμάτων και λεπτομερούς ιστορικού αλλά και συμβουλές φροντίδας, ακόμα και συμπεριφοράς των γονέων. Ακόμα και έντυπο οδηγιών με αναλυτικές οδηγίες για τους γονείς που μου έκανε εξαιρετική εντύπωση αφού δεν είχα συναντήσει κάτι τέτοιο, τόσο όμορφα δομημένο ακόμα και σε μεγάλα ιδιωτικά ιδρύματα.
Τα ευρήματα και η πορεία των εξετάσεων γινόταν αντικείμενο εκτενούς συμβουλίου των ιατρών, συγκεκριμένα τη Δευτέρα το πρωΐ, Δέκα (10) γιατροί με επικεφαλής την Διευθύντρια εξέτασαν το παιδί μου και συγκεντρώνοντας όλο το ιστορικό και τα αποτελέσματα των εξετάσεων έκαναν συμβούλιο με χρήση προφανώς ειδικού λογισμικού και διαφανειών, το οποίο διαπίστωσα ιδίοις όμμασι αφού εκείνη τη στιγμή έψαχνα τα ονόματα των ιατρών για να συντάξω την επιστολή. Μία εικόνα που παραπέμπει σε …κινηματογραφικές παραγωγές του εξωτερικού και όμως γινόταν στον όροφο ενός παλαιού κτιρίου. Η κατάσταση του οποίου δυστυχώς είναι αντιστρόφως ανάλογη του έμψυχου δυναμικού.
Το Σάββατο, παρατήρησα κάμερες στην είσοδο του νοσοκομείου που κάλυπταν την περίπτωση ενός ιατρού που δέχτηκε «φακελλάκι» από ασθενή. Πραγματικά ένιωσα οργή. Οργή, διότι έβλεπα για άλλη μία φορά το «παράδειγμα προς αποφυγή» να απολαμβάνει δημοσιότητα ενώ τα παραδείγματα προς μίμηση να μένουν στην αφάνεια. Διότι εγώ είδα ανθρώπους μαχητές που φρόντισαν το παιδί μου σα να ήταν δικό τους, χωρίς κανείς μα κανείς να αφήσει την παραμικρή υπόνοια για κάποια «αμοιβή». Στην εύλογη απορία μου για την υπέρβαση της εφημερίας, του ωραρίου κλπ η απάντηση ήταν «Εδώ, όποιο παιδί χρειάζεται βοήθεια, την έχει». Είδα λειτουργούς με οίστρο που δεν συνάντησα ούτε σε ακριβοπληρωμένα ιδρύματα να κρατούν τη σημαία της δημόσιας υγείας ψηλά και όμως να μένουν στην αφάνεια από κάποιον επίορκο που έπαιρνε τα φώτα της δημοσιότητας. Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος της επιστολής αλλά και της διάρθωσης της λίστας των αποδεκτών. Θα πρότεινα μάλιστα σε αυτούς που θα λάβουν την επιστολή να κάνουν και ένα αφιέρωμα στο εν λόγω παιδιατρικό τμήμα για να διαπιστώσουν και οι ίδιοι αυτό που εγώ έζησα και θα το θυμάμαι για όλη μου τη ζωή με ευγνωμοσύνη. Θα μου επιτρέψετε λοιπόν να συγχαρώ έναν προς έναν τους ανθρώπους αυτούς που κάνουν τη διαφορά. Γιατί οι άνθρωποι κάνουν τη διαφορά και όσο υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι θα υπάρχει και ελπίδα για την Ελλάδα. Μέσα στην κρίση και τις δυσκολίες που ζούμε, αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να είναι το παράδειγμα και ο φάρος για την κοινωνική ευμάρεια και αλληλεγγύη:
Σας ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας. Οι γονείς του Μηνά.
Κυρία Παπαδάκου (Συντονίστρια – Διευθύντρια του Παιδιατρικού τμήματος του Ασκληπιείου)
Κυρία Διβόλη (διευθύντρια του Παιδιατρικού)
Κυρία Φιλίππου Όλγα
Κυρία Μπερή Δέσποινα
Κυρία Πανομήτρου Θεοδώρα
Κυρία Κούνη Σοφία
Κυρία Μανωλαράκη Ιωάννα
Κυρία Καζαντζίδου Ιουλία
Κυρία Κατσαδώρου Εύη
Κυρία Βλιώρα Χριστιάννα
Κύριος Παυλίδης Ιωάννης
Με τιμή,
Παπα... Ανδρέας
Παπα.... Ελευθερία
ΥΓ. Συγχωρήστε μας εάν δεν γράψαμε σωστά κάποια από τα ονόματα, η συλλογή τους έγινε βιαστικά και η μετριοφροσύνη ιατρών και διευθυντριών δεν μας επέτρεψε να έχουμε «αναλυτικά στοιχεία»!
