η γέννεση του Πανελληνισμού.

Το τέλος του παρακμιολογικού Νεοελλαδισμού, και η γέννεση του Πανελληνισμού.
Πολλοί εμπνέονται από την παγκόσμια προσφορά του Ελληνικού πνεύματος και προσδοκούν στην συνεύρεση και τη συνεργασία των απανταχού Ελλήνων και Φιλελλήνων, των ...

ανθρώπων δηλαδή εκείνων οι οποίοι ανεξαρτήτου εθνικής καταγωγής πιστεύουν σε πανανθρώπινες αξίες, έτσι όπως αυτές μελετήθηκαν και διατυπώθηκαν αρχικά στην Ελληνική, αλλά αργότερα και σε άλλες γλώσσες κατα την διάρκεια των αιώνων. Όχι μόνο οι ακαδημαϊκοί Ελληνιστές, αλλά και πολλοί άνθρωποι απλοί, που δεν γνωρίζουν καν ελληνικά, είτε είναι Κινέζοι, Αμερικάνοι, Ρώσοι, Εβραίοι, Αρμένιοι, ή Αφρικάνοι, άνθρωποι από κάθε γωνιά του πλανήτη, εκφράζουν συχνά θαυμασμό και ενδιαφέρον για την Ελληνική πολιτιστική κληρονομιά και ζητούν την κοινωνία με αυτήν. Το Νεοελλαδικό κράτος συχνά παρουσιάζει τον εαυτό του σαν θεματοφύλακα του Ελληνικού πολιτισμού. Αν είχε πραγματική ελληνική συνείδηση, τότε καλά θα έπραττε ως θεματοφύλακας. Δυστυχώς όμως το κράτος μας διακατέχεται από μία βαρβαρική νοοτροπία, και έχει καταφέρει να μετατρέψει σε εχθρούς του όχι μόνο τους ίδιους τους πολίτες του, αλλά επίσης έχει αποξενώσει σε μεγάλο βαθμό τόσο τους ελληνόριζους πληθυσμούς της Βαλκανικής, όσο και αυτούς της Κύπρου, της Μικράς Ασίας, της Νοτίου Ιταλίας και γενικότερα της απανταχού ελληνικής διασποράς. Κάνει επίσης πολλά για να μετατρέψει φιλέλληνες σε ανθέλληνες. Το Νεοελλαδικό κράτος ελέγχετε από το εκάστοτε κυβερνών πράσινο ή μπλε κόμμα, και από εκεί έρχονται οι παθήσεις. Καμία Ελλαδική πολιτική παράταξη δεν φαίνεται να έχει ελπιδοφόρα ποιοτική κατεύθυνση. Το κυβερνών κόμμα, ότι καλύτερο έχει να επιδείξει επικεντρώνετε στο πρόσωπο του πρωθυπουργού, ο οποίος παρά τις όποιες έντιμες προσπάθειές του παραμένει ο ελαφρύς άνθρωπος με τα ζεϊμπέκικα, ο οποίος δεν τήρησε τον λόγο που έδωσε στον Τάσσο Παπαδόπουλο. Το ΠΑΣΟΚ συγκρούστηκε με την ΝΔ σε ένα μόνο τομέα : για τα πρωτεία στην διαφθορά. Το ΠΑΣΟΚ παραμένει το κόμμα του Σημίτη και του Πάγκαλου των Ιμίων, του Οτσαλάν, και της οικονομικής καταλήστευσης. Η ΝΔ, το κόμμα των οικογενειών που διέπρεψαν στην πολιτική ζωή της χώρας εδώ και δεκαετίες, μας χάρισε πολλά από τα εύσημα που ακούμε σήμερα να μας απονέμουν ξένοι λαοί. Ας μην ξεχνάμε πως δημιουργήθηκε η ΝΔ: την ίδια μέρα που επέστρεφε πανηγυρικά ο σωτήρας ιδρυτής της, στην Κύπρο γίνονταν η σφαγή, δηλαδή η ίδρυση της ΝΔ ήταν κατασκευασμένη από τους τότε συμμάχους μας για να σκεπάσει το Κυπριακό δράμα. Το ΚΚΕ παλεύει με την χρήση γλώσσας που κατασκευάστηκε το 1917, χωρίς να κάνει αντιπολίτευση που να πονάει τα δύο μεγάλα κόμματα, χωρίς να κατονομάζει και να κυνηγάει αποτελεσματικά τους απατεώνες. Ανίκανο να προσαρμοσθεί στην σημερινή πραγματικότητα και να κάνει ουσιαστική ιστορική αυτοκριτική, στην ουσία εγκλωβίζει πολλούς εντίμους στους κόλπους του. Το ΛΑΟΣ, χωρίς να βάζει τα μέλη του να υπογράφουν δηλώσεις μετανοίας πολιτικών φρονημάτων, χωρίς να έχει αποκηρύξει την ανθελληνική ιδεολογία της ακροδεξιάς του 1936-1974, χωρίς να διώκει τους διεφθαρμένους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, παρουσιάζετε ως εθνοσωτήριο κόμμα το οποίο έχει την μεταφυσική επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Ο Συνασπισμός, με τα τραγικά λάθη του, φαίνεται ως μόνη ελπίδα να έχει οι Νατοϊκές δυνάμεις να του στείλουν νέους ψηφοφόρους, πρόσφυγες από τα Ισλαμικά κράτη, διότι έχει χάσει την στήριξη από τον πληθυσμό της Ελλάδος. Πράγματι όμως, μόνο στα μικρά κόμματα μπορεί να βρει κάποιος έναν αριθμό σοβαρών βουλευτών, ενώ στα δύο μεγάλα κόμματα οι αδιάφθοροι βουλευτές είναι μάλλον ελάχιστοι. Πολιτικά λοιπόν, ο Ελλαδικός Ελληνισμός είναι σχεδόν ακέφαλος, ή εάν προτιμάτε, σχεδόν ανεγκέφαλος. Θρησκευτικά, η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη. Η ηγεσία της Ορθοδόξου Εκκλησίας όχι μόνο δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει επιτυχώς το σοβαρό ηθικό πρόβλημα της, αλλά έχει γονατίσει κάτω από σωρεία σκανδάλων, ενώ ταυτόχρονα σημαντικό ποσοστό της βασανίζετε από την χρόνια επάρατη νόσο της Οθωμανολαγνίας. Στην απεγνωσμένη της προσπάθεια να σκεπάσει εσωτερικές παθογένειες, επιρρίπτει ασύστολα ευθύνες σε αοράτους και σκοτεινές δυνάμεις, συνήθως κατονομαζόμενες ως μασονικές, σιωνιστικές και αθεϊστικές, όλες προερχόμενες εκ του πονηρού. Μόνο μερικά μοναστήρια και λίγες ίσως Μητροπόλεις αντιστέκονται στην εκκλησιαστική διαφθορά, και αυτούς συχνά τους ονομάζουν γραφικούς. Η επανεμφάνιση της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας μάλλον θετική είναι, διότι θα υπάρχει ανταγωνισμός και θα ωφεληθεί στο τέλος ο θρησκοκαταναλωτής.

Παρ' όλη την δυσάρεστη κατάσταση, την οποία κάποιοι ονομάζουν 'παρακμή,' θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι ζούμε στην ουσία σε μία εποχή που ο Ελληνισμός κάνει και σημαντικά θετικά βήματα. Ένα μεγάλο μέρος της απανταχού διανόησής μας ξεπερνάει θρησκευτικά και ιδεολογικά εμπόδια τα οποία μας χώριζαν. Οι πληγές εμφυλίων διχασμών, οι πηγές δηλαδή των ξαφνικών δυνατών πόνων μας, αρχίζουν τελικά να εντοπίζονται και σαν συνέπεια θα αντιμετωπιστούν και θα κλείσουν. Μέσα στην προσπάθειά μας να επαναδημιουργηθούμε και να στήσουμε νέα, αυτή τη φορά ισχυρότερα θεμέλια, υπάρχει σταδιακά όλο και περισσότερο ενδιαφέρον για να μάθουμε για τις γενοκτονίες, το 1974, τον εμφύλιο, το 1940-44, το 1922, το 1822, αλλά ακόμα και το 1453, το 1204, και ακόμα πιο πριν, για το Βυζάντιο των πρώτων αιώνων, αλλά και για την ιστορική γέννεση του Χριστιανισμού. Δυστυχώς, οι αθώοι πολλών ιστορικών περιόδων δεν έχουν δικαιωθεί, και οι αντίστοιχοι εγκληματίες δεν έχουν καταδικασθεί, με αποτέλεσμα τα πρόχειρα θεμέλια πάνω στα οποία χτίσαμε τον Νεοελλαδισμό μας να παρουσιάζουν σοβαρές βλάβες. Οι ιστορικές θεωρήσεις που έδιναν μονόπλευρα δίκιο στην μία ή την άλλη πλευρά, και που αγιοποιούσαν τους μεν και καταπόντιζαν τους δε, γίνονται πλέον σαρίδια για τα σκύβαλα. Αρκετές αλήθειες για τα τελευταία 2000 χρόνια της ιστορίας μας τώρα αρχίζουμε να τις προσεγγίζουμε, σε μία εποχή που γκρεμίζονται ιδεολογικά τοίχοι και που αρχίζουμε να ακούμε και να διασταυρώνουμε τις φωνές όλων. Τεράστια επιτεύγματα του Ελληνισμού που έχουν μείνει άγνωστα στο ευρύ κοινό θα έρθουν στο φως, το ένα μετά το άλλο. Μέσα από την ιστορική έρευνα, η οποία έχει ευτυχώς την τάση να γίνει εθνικό μας άθλημα, νέα στοιχεία μας δίνουν μία νέα πολύπλευρη ταυτότητα, πολύ πιο αληθινή, πολύ πλουσιότερη, και κατα συνέπεια πολύ πιο ισχυρή από αυτή που είχαμε μέχρι σήμερα. Η τάση του λεγόμενου εθνομηδενισμού έχει αρχίσει να περνάει το αποκορύφωμά της και σύντομα θα βρεθεί σε άτακτη υποχώρηση και θα περάσει στην ιστορία ως αντεπιστημονική προχειρότητα. Ο διάδοχος του Νεοέλληνα, το ρόδο που βγήκε από το αγκάθι, ο Πανέλληνας, παύει να σκέπτεται με προκατασκευασμένα κριτήρια. Αν και σήμερα αποτελεί μειοψηφία, προσπαθεί για παγκόσμιες συμμαχίες, ενώ ο Νεοέλληνας συνήθως βλέπει εναντίον του παγκόσμιες συνωμοσίες. Ο Πανέλληνας ταυτίζει τις έννοιες Ελληνισμός και Πολιτισμός, ενώ ο Νεοέλληνας ταυτίζει τις έννοιες Ελληνισμός και Θρησκεία. Ενώ ο Νεοέλληνας ασχολείται ακόμα με το να βρει απάντηση στο ερώτημα τι θα του ταιριάξει καλύτερα, το Τουρκικό φακιόλιο ή η δυτική Τιάρα, ο Πανέλληνας μάχεται για την επικράτηση του Ελληνικού πολιτισμού, και βλέπει ότι ο Ισλαμικός κόσμος αργά ή γρήγορα θα συγκρουσθεί με όλους τους υπόλοιπους, θα ηττηθεί, και σταδιακά θα του αποκαλυφθεί η ιστορική αλήθεια για την θρησκεία του. Έρχονται πρωτόγνωρες καταστάσεις. Μεγάλη μερίδα του Ισλαμικού κόσμου βλέπει την καθυστέρησή του και αθόρυβα βαδίζει προς την αναζήτηση νέας ταυτότητας. Στην νέα εποχή, οι πληθυσμοί της Μικράς Ασίας, της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής θα προστρέξουν στις θρησκείες και τις παραδόσεις που είχαν πριν την εμφάνιση του Ισλάμ, αλλά και στην ελευθερία από την θρησκεία. Εκ των πραγμάτων, ο Πανέλληνας θα κληθεί να βοηθήσει με ιδεολογικές δυνάμεις κάποιους λαούς της Ανατολικής Μεσογείου για να βρουν και πάλι τους πολιτιστικούς τρόπους εκείνους που οδηγούν στην ειρηνική συνύπαρξη. Η κοσμοθεωρία του Πανέλληνα, ο Πανελληνισμός, βασίζετε στον Ελληνικό επιστημονικό ορθολογισμό και τον αρχαίο Ελληνικό φιλοσοφικοθρησκευτικό συγκρητισμό, δηλαδή τον αλληλοσεβασμό και την αλληλοσυμπλήρωση ανάμεσα σε διαφορετικές αντιλήψεις, με κεντρικό γνώμονα την πολιτιστική πρόοδο της ανθρωπότητας. Ο Πανελληνισμός, έχοντας για πολιτική σημαία του την Αξιοκρατία, η οποία δεν είναι άλλη από μία ανώτερη μορφή υπερκομματικής δημοκρατίας, αποτελεί νέα ελπίδα τόσο για την Κύπρο και την Ελλάδα, όσο και για την ανθρωπότητα. Οι πολιτικοί τρόποι με τους οποίους η ανθρωπότητα θα ξεπεράσει τον παλαιοδημοκρατικό πολυκομματισμό της, και θα αναδείξει την Αξιοκρατία, είναι ένα μεγάλο ζήτημα για περαιτέρω συζήτηση.

http://ellinikesaxies.blogspot.com/