Ποιός είπε ότι το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο είναι η λύση;

Η είδηση ότι η Γερμανία με τη Γαλλία, κυρίως όμως η πρώτη, προωθούν τη λύση για την Ελλάδα, αλλά και τις άλλες χώρες της Ευρώπης που αντιμετωπίζουν οικονομικό πρόβλημα, μέσω της ίδρυσης ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείο, ακούστηκε και μας έπεισαν για αυτό πάρα πολύ καλά ότι είναι ο μονόδρομος στη λύση που επιδιώκουμε. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Η κίνηση αυτή των ευρωπαίων έρχεται ως απάντηση στα όποια σχέδια ή στις υποψίες σχεδίων για επέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ελλάδα. Αφήνοντας κατά μέρος το πώς υλοποιείται αυτή η επέμβαση και με ποιές μεθόδους, η υποψία και μόνο ότι ...ένας ξένος οργανισμός – και μάλιστα “αμερικανο-κινούμενος” – θα έρθει και θα επιβάλει κανόνες άσκησης νομισματικής πολιτικής μέσω της Ελλάδας σε ένα κοινό νόμισμα, αναμφίβολα δεν άρεσε και τόσο στους ισχυρούς οικονομικά της Ευρώπηςκαι πολύ ειδικότερα στη Γερμανία. Η λύση, που ακούστηκε σχεδόν ως λύτρωση, ήταν η ίδρυση ενός Ευρπωαϊκού Νομισματικού Ταμείου. Είναι όμως αυτό η λύση; Είναι λύση, αν συνοδεύεται με περιστολή δικαιωμάτων για την χώρα που εντάσσεται σε αυτό; Εάν δηλαδή η ένταξη συνεπάγεται και την αυτοδίκαιη στέρηση της ψήφου από Συμβούλια Υπουργών ή ακόμα και από Συνόδους Κορυφής θα το αποδεχθούμε; Και δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας αυτό, αλλά μία από τις προτάσεις που ακούγονται. Προφανώς θα έχει και άλλες πολλές, οι οποίες ίσως είναι αντιγραφή από τις πρακτικές που εφαρμόζει το ΔΝΤ, όπως η μαζική απόλυση χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, κάτι που έγινε στην Ουγγαρία. Οι ακραίες αυτές λύσεις, που προφανώς υπάρχουν στο μυαλό μαθητευόμενων οικονομικών μάγων δεν μπορούν σε καμία περίπτωση από κανένα Κράτος που θέλει να σέβεται τους πολίτες που το απαρτίζουν και άρα τον ίδιο του τον εαυτό. Κατά κοινή ομολογία, η εκτόξευση των srpeads των ελληνικών ομολόγων είναι απόρροια της τακτικής “βάζω το δάχτυλο και βγάζω το μάτι μόνος μου” που ακολουθήθηκε από Ελληνικές Κυβερνήσεις. Ομοίως, στην παρούσα συγκυρία, η ικανοποίηση όλων των επιθυμιών των σκληροπυρηνικών της οικονομίας της Ε.Ε και ειδικότερα των Γερμανών, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε ακόμα μεγαλύτερη οικονομική ύφεση που ενδέχεται – αν όχι σίγουρα – να πυροδοτήσει κοινωνικές αντιδράσεις. Ο Ομπάμα, που τόσο αρέσει στους προοδευτικούς ηγέτες του κόσμου να τον αντιγράφουν, δανείζεται για λογαριασμό των ΗΠΑ κάθε ημέρα τεράστια ποσά για να συντηρήσει ένα εξίσου τεράστιο πρόγραμμα επενδύσεων και ανάπτυξης, καθώς υιοθετεί την πολιτική που με απλά λόγια λέει “πλούσιο Κράτος με φτωχούς κατοίκους δεν γίνεται”. Μόλις χθες πέρασε από τα αμερικανικά νομοθετικά όργανα ένα ακόμα νομοσχέδιο δισεκατομμυρίων δολαρίων για τη στήριξη των ανέργων και της αγοράς εργασίας. Η Γερμανία από τη μεριά της – και εδώ είναι η ουσία της διαφοράς μας και όχι στα ανεγκέφαλα πρωτοσέλιδα – θέλει να επιβάλει το δικό της μοντέλο οικονομικής προόδου και τακτικής, μόνο που αυτό το μοντέλο στηρίζεται στην εξωτερική κατανάλωση για τη βιωσιμότητα της εγχώριας παραγωγής , η οποία και βοηθά τους οικονομικούς δείκτες να ανεβαίνουν. Αν εκλείψει το δεύτερο, προφανώς δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει το πρώτο. Απέναντι λοιπόν σε όλα αυτά τα περίφημα σενάρια για την ίδρυση του Ε.Ν.Τ δεν μπορούν να υπάρξουν πανηγυρισμοί, γιατί τότε ουσιαστικά και στην πράξη δεν θα υπάρχει εθνική κυριαρχία, όπως άλλωστε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έχει πει ευθέως, και πάνω από όλα γιατί οι απολύσεις, τα φορολογικά μέτρα, οι εισπρακτικοί μηχανισμοί, οι νέοι φόροι και τα κάθε είδους χαράτσια, δεν είναι η λύση στο πρόβλημα. Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι τέτοιοι μηχανισμοί, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο δεν έρχονται για να φύγουν σύντομα, αλλά για να μείνουν για αρκετά χρόνια, εκμεταλλευόμενα προς ίδιον όφελος τα πάντα…
(newsblog.gr)