Σιδηρά προσωπεία...

Από τον ρεπόρτερ του δρόμου Αλέξη Καζαντζίδη / topontiki.gr

Είναι καιρός τώρα που σχεδόν κάθε βράδυ, όταν βγαίνει στο παράθυρο και παίρνει τον λόγο, τον χαζεύεις κι απορείς. Ο κ. Μπάμπης Παπαδημητρίου, ο οποίος με περισσή θέρμη αραδιάζει, σαν να έχει πάρει εργολαβία κάθε μανιφέστο «κατά αδυνάτων». Σχολιαστής στον δελτίου ειδήσεων του ΣΚΑΪ, καταφέρεται, διχως να αποφεύγει συχνά - πυκνά να παραφέρεται, με δριμύ ψύχος ψυχής εναντίον όσων δε συνάδουν με αυτό που γενικώς στη χώρα μας τιτλοφορείται (είναι- δεν είναι) ως «ανάπτυξη» και «μεταρρύθμιση». Οι δυο αυτοί όροι είναι τα μαγικά «τοτέμ» της ελληνικής πολιτικής ζωής τα τελευταία 15 χρόνια. Προς αρωγή αυτών των δύο «τοτέμ» ο κ. Μπάμπης Παπαδημητρίου και οι συν αυτώ επικαλούνται με αταβιστική επιμονή τα πιο πολυφορεμένα κλισέ της εποχής μας (και του αδιεξόδου της):τον «ανταγωνισμό», την «ελεύθερη αγορά», τα «ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια» και τις «αγορες». Τι κι αν εμφανίζονται ως θεραπείες των ασθενειών της εποχής οι ίδιες οι ασθένειες ή οι ίδιες οι αιτίες τους, αυτό είναι μια άλλη ιστορία τραγικής ταυτολογίας.

Για τον κ. Παπαδημητρίου, σημασία έχει ότι για όλα φταίνε πάντοτε οι εργαζόμενοι. Πότε είναι υψηλόμισθοι και πότε τεμπέληδες. Πότε αργόμισθοι και πότε κακομαθημένοι. Πότε η πρόσβαση των ίδιων στο σύστημα υγείας και πότε των παιδιών τους στη δωρεάν παιδεία αποτελούν ένα βάρος για όλους εμάς τους υπόλοιπους που θα μπορούσαμε να κονομάμε ακόμα περισσότερα, αν μας κόστιζε ακόμα λιγότερο.

Ο κ. Μπαμπής Παπαδημητρίου δεν έχει αφήσει κανένα κλάδο εργαζομένων που να μην του βρίσκει κουσούρι! Οι δάσκαλοι δουλεύουν πολύ λίγο και παίρνουν παρα πολλά. Οι δημόσιοι υπάλληλοι ανήκουν στα ρετιρέ (μισθών) και δεν πηδούν στο κενό από ντροπή! Οι αγρότες τολμούν και θέλουν να τους... αντέχει η οικονομία! Οι συνταξιούχοι ζουν υπερβολικά πολύ κι επιβαρύνουν το ασφαλιστικό! Οι λιμενεργάτες βγάζουν 40.000 ευρώ τον χρόνο με υπερωρίες και θανάτους, αντί να βγάζουν 20.000 τον χρόνο με ακόμα πιο πολλές υπερωρίες και ακόμα πιο πολλούς θανάτους! Υπάρχουν δε και εργαζόμενοι που παίρνουν 1.500 ευρώ, ενώ άλλοι παίρνουν 700! Να πάρουν και οι πρώτοι λιγότερα!

Αλλά, αν ο λαός είναι ο εχθρός, ποιος είναι ο σύμμαχος για τους «φίλους του Λαού», σαν τον κ. Μπάμπη Παπαδημητρίου; διότι ο καλός κ. Παπαδημητρίου υπέρ των συμφερόντων των απλών ανθρώπων πασχίζει. Δεν προτείνει την επιστροφή της εργασίας στη λίθινη εποχή, επειδή είναι ανάλγητος, μα επειδή η ανάπτυξη και η μεταρρύθμιση είναι οι ικανές και αναγκαίες προϋποθέσεις προόδου. Δεν έχει την παραμικρή αξία αν η ανάπτυξη και οι μεταρρυθμίσεις δεν διευκρινίζονται ποτέ. Ούτε αν χάνοντας ενίοτε την ασάφειά τους, δείχνουν ότι οδηγούν προς τα πίσω (αρκετά πίσω) κι αποκαλύπτονται ως οικονομικός και πολιτικός πρωτογονισμός άκρως επικίνδυνος για την κοινωνία.

Ο σκοταδισμός μπορεί κάλλιστα να εμφανίζεται ως φιλελευθερισμός και η αντίδραση ως μεταρρύθμιση, διότι η πολιτική σύγχυση που έχουν διαδώσει στην κοινωνία τα κόμματα εξουσίας τους επιτρέπει να λεηλατούν τον κόσμο και να υπηρετούν τους αφέντες τους. Τα δύο κόμματα, άλλωστε,διαφέρουν μεταξύ τους τόσο, ώστε η κρύα θλίψη του κ. Παπαδημητρίου να μπορεί κάθε φορά να διαλέγει ποιο απ' τα δυο τού ταιριάζει περισσότερο στο πένθος της αλήθειας.

http://www.topontiki.gr/