Στάση εργασίας και παράσταση διαμαρτυρίας

Την Τετάρτη 28 Απριλίου 2010, o Σύλλογος Εκπαιδευτικών Μ.Βρετανίας συμμετείχε στη στάση εργασίας που κηρύχθηκε από τη ΔΟΕ, από κοινού με όλους τους Συλλόγους αποσπασμένων στο εξωτερικό εκπαιδευτικών.
Ο Σύλλογός μας μετείχε στις κινητοποιήσεις με στάση εργασίας των μελών του κατά το...

δεύτερο μισό της πρωινής βάρδιας όσων εργάζονται στα ημερήσια σχολεία και το πρώτο μισό της βάρδιας όσων εργάζονται στα παροικιακά.
Παράλληλα, προχώρησε σε παράσταση διαμαρτυρίας στην Ελληνική Πρεσβεία του Λονδίνου και επίδοση στην Πρεσβεία και στον Γενικό Πρόξενο Λονδίνου εγγράφου διαμαρτυρίας και κοινού με τους άλλους συλλόγους του εξωτερικού ψηφίσματος .
Αφορμή των κινητοποιήσεών μας αποτελούν οι τελευταίες αποφάσεις της κυβέρνησης σχετικά με τους μισθούς και το επιμίσθιό μας. Συγκεκριμένα:

1) Αποφασίστηκε η περικοπή στο μισθό μας στην Ελλάδα
· κατά 12% στα επιδόματα εξωδιδακτικής απασχόλησης και διδακτικής προετοιμασίας και
· κατά 30% στα δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων, καθώς και στο επίδομα αδείας.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη συνολική μείωση κατά 10% στο ετήσιο εισόδημά μας, το ήδη χαμηλότερο σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση σε σύγκριση με το εισόδημα των εκπαιδευτικών των άλλων χωρών. Μεταφραζόμενη σε αριθμούς, η περικοπή αυτή σημαίνει ότι ένας εκπαιδευτικός με 10 χρόνια προϋπηρεσία, κάτοχος τουλάχιστον πανεπιστημιακού πτυχίου, θα έχει πλέον μηνιαίο μισθό μικρότερο των 1.300 ευρώ!

2) Επιπρόσθετα, και κατά παράβαση κάθε έννοιας νομιμότητας και συνταγματικότητας, αποφασίστηκαν
· η κατά 12% περικοπή του ειδικού επιμισθίου που λαμβάνουμε οι αποσπασμένοι στο εξωτερικό εκπαιδευτικοί και
· η ένταξη του ποσού αυτού στην ενιαία φορολογική κλίμακα εισοδήματος, μετά την κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης 15% που εφαρμοζόταν μέχρι τώρα.

Η αντισυνταγματικότητα των αποφάσεων αυτών εντοπίζεται από τις διατάξεις του Ν. 2314/96 και των κατ’ εξουσιοδότηση αυτού εκδιδομένων κανονιστικών πράξεων, από τις οποίες προκύπτει σαφώς ο αποζημιωτικός χαρακτήρας του ειδικού επιμισθίου. Με άλλα λόγια, το επιμίσθιο είναι αποζημίωση και όχι επίδομα και με την έννοια αυτή είναι παράνομη η περικοπή του κατά 12%, η οποία εφαρμόστηκε στα περισσότερα επιδόματα του δημοσίου. Το ίδιο παράνομη και μη συμβατή με τις αρχές και κανόνες του φορολογικού μας συστήματος είναι η ένταξη του επιμισθίου στα συνολικά μας εισοδήματα.
Το ύψος του ειδικού επιμισθίου ποικίλλει από χώρα σε χώρα, ανάλογα με το κόστος ζωής. Παρέμεινε καθηλωμένο από το 2000, παρά τις συνεχείς προσπάθειες και κινητοποιήσεις μας, όλα τα προηγούμενα χρόνια. Για την Μ. Βρετανία είχε οριστεί το ποσό των 1.398 λιρών (περίπου 1.500 ευρώ).
Την τελευταία δεκαετία έγιναν αναρίθμητες ενέργειες και στάλθηκαν δεκάδες έγγραφα, προς κάθε αρμόδιο, από τα οποία καταδεικνύεται πόσο δύσκολη είναι η κάλυψη των εξόδων μας στην Αγγλία και ειδικά στο Λονδίνο, τα οποία ξεπερνούν κατά μέσο όρο τις 1.600 λίρες το μήνα ( 850 λίρες για ενοίκιο και Δημοτικό Φόρο, 150 για τους λογαριασμούς, 130 για τις μετακινήσεις και περισσότερες από 500 λίρες για τα καθημερινά έξοδα διαβίωσης).
Χρησιμοποιούμε ένα μεγάλο μέρος του μισθού στην Ελλάδα, για τη διαβίωσή μας στη χώρα απόσπασης, ενώ για τους περισσότερους «τρέχουν» πάγια έξοδα που αφορούν τη φοίτηση των παιδιών τους, την αποπληρωμή στεγαστικών δανείων, την εξόφληση λογαριασμών ΔΕΚΟ κ.ά.
Με τις πρόσφατες μειώσεις το επιμίσθιο αυτό θα περιοριστεί σε περίπου 900 λίρες το μήνα. Αυτό καθιστά αδύνατη τη διαβίωσή μας στην Αγγλία, σε συνδυασμό με την κάλυψη βασικών εξόδων μας στην Ελλάδα.

3) Η δραματική περικοπή των επιχορηγήσεων που αποστέλλονται στο Ελληνικό Γυμνάσιο – Λύκειο, το Δημοτικό και το Νηπιαγωγείο Λονδίνου για το 2010.
Η μείωση αυτή φτάνει στο 67% για το Γυμνάσιο-Λύκειο και στο 50% για το Δημοτικό και Νηπιαγωγείο.
Ενδεικτικά για το Γυμνάσιο εγκρίθηκε το ποσό των 78.000 λιρών, ενώ η πρόταση της σχολικής επιτροπής ήταν για 264.000 λίρες. Αυτό σημαίνει ότι το Γυμνάσιο δεν θα έχει τα απαιτούμενα χρήματα ούτε για να πληρώσει τα ενοίκιά του και το Δημοτικό – Νηπιαγωγείο δε θα μπορεί να καλύψει ούτε τα απολύτως αναγκαία έξοδα. Επιπλέον, και στις δύο βαθμίδες θα είναι αδύνατη η πρόσληψη καθηγητών και ειδικοτήτων, απολύτως αναγκαίων για τη λειτουργία των σχολείων.
Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα πολλοί γονείς να στείλουν τα παιδιά τους σε αγγλικά ημερήσια σχολεία, για να μη στερηθούν τη διδασκαλία απαραίτητων διδακτικών αντικειμένων. Μοιραία, η συρρίκνωση του αριθμού των μαθητών, θα επιφέρει την περαιτέρω υποβάθμιση και το κλείσιμο των ελληνικών σχολείων στο άμεσο μέλλον.

4) Σε όλα τα παραπάνω, ήρθε να προστεθεί και η επικείμενη καθυστέρηση στην καταβολή του επιμισθίου από τον επόμενο μήνα. Όπως έχουμε ενημερωθεί από το Γραφείο Εκπαίδευσης, δεν θα πληρωθούμε σίγουρα το Μάιο και κανείς δεν ξέρει αν και πότε θα πληρωθούμε τον Ιούνιο. Μια τέτοια εξέλιξη θα μας εξαναγκάσει σε έκτακτο τραπεζικό δανεισμό και επομένως σε πρόσθετη οικονομική επιβάρυνση, προκειμένου να αντεπεξέλθουμε στα τρέχοντα έξοδα.

Συμπερασματικά, τα νέα οικονομικά μέτρα αποτελούν πολιτική πράξη που τορπιλίζει το κοινωνικό αγαθό της δωρεάν εκπαίδευσης των ομογενών και βάζουν ταφόπλακα στην ήδη υποβαθμισμένη ελληνική εκπαίδευση στο εξωτερικό. Η εφαρμογή τους θα οδηγήσει σε αναγκαστικές και μαζικές ανακλήσεις των αποσπάσεων των εκπαιδευτικών και ως εκ τούτου στη συρρίκνωση και κατάργηση τόσο των ελληνικών όσο και των παροικιακών σχολείων.

Με τις κινητοποιήσεις μας ζητάμε:

─ Να μην ενταχθεί το ειδικό επιμίσθιο στην ενιαία κλίμακα φορολογίας εισοδήματος
─ Να μην εφαρμοστεί η περικοπή του επιμισθίου, εφόσον αποτελεί πράξη παράνομη και αντισυνταγματική.
─ Να συνεχιστεί η οικονομική ενίσχυση των ελληνικών σχολείων με ποσά που θα επιτρέπουν την απρόσκοπτη λειτουργία τους.
─ Να εξασφαλιστεί η κανονική και τακτική καταβολή του επιμισθίου

Οι απαντήσεις της κυβέρνησης στα αιτήματά μας θα είναι ενδεικτικές των επιλογών της στην τρέχουσα αρνητικότατη συγκυρία.
Τα συνολικά έξοδα για την παροχή ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό είναι λιγότερα από τα έσοδα που θα προέκυπταν με τη σωστή φορολόγηση των μεγαλογιατρών του Κολωνακίου, οι οποίοι δηλώνουν εισοδήματα κάτω από το αφορολόγητο όριο.
Αν η κυβέρνηση επιλέξει την εύκολη λύση της περαιτέρω οικονομικής εξαθλίωσης της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων, για να μη θίξει τα συμφέροντα μιας προκλητικής μειοψηφίας που παρανομεί θρασύτατα και ασύστολα, θα μας βρίσκει αντιμέτωπους σε κάθε περίσταση και με κάθε δυνατό μέσο: από τις πορείες και διαμαρτυρίες στους δρόμους της χώρας μέχρι τις αίθουσες των δικαστηρίων, όπου σκοπεύουμε να διεκδικήσουμε τα δίκαιά μας, χρησιμοποιώντας κάθε ένδικο μέσο.