Νέοι και κρίση

του Μανόλη Καλαμπάκα, Ιατρού
Η προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ αποτελεί την κατάληξη λανθασμένων πολιτικών δεκαετιών: ή μήπως την αρχή νέων δεινών για τη χώρα με υπονόμευση της εθνικής της κυριαρχίας;

Θα αποτελέσει το εφαλτήριο για την επιστροφή της χώρας στο δρόμο της ανάπτυξης ή θα...

αποτελέσει την ταφόπλακα της ελπίδας για τη χώρα;

Η αλήθεια είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Η ανεργία στη χώρα , σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας , βρίσκεται στα τραγικά επίπεδα του 30,4% για την ηλικία μεταξύ 15-24 ετών. Οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη. Βία και παραβατικότητα, πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα, μαστίζει τη χώρα. Το αίσθημα της αβεβαιότητας για το μέλλον οδηγεί τον Έλληνα πολίτη, ειδικά το νέο, στα όρια της κατάθλιψης. Ταυτόχρονα παρατηρείται εκμαυλισμός των ηθικών αξιών και έλλειψη της αξιοκρατίας. Παράλληλα η απαξίωση της πολιτικής οδηγεί στην άρνηση συμμετοχής της νεολαίας στα κοινά , καθώς και στην καταφυγή σε αντικοινωνικές δράσεις- επεισόδια κι εξάρσεις βίας- που αν και δεν χαρακτηρίζουν το σύνολο της νεολαίας , είναι θλιβερά δείγματα μεταστροφής της πολιτικής τάσης των νέων σήμερα.

Οι επιλογές είναι δικές μας. Ίσως περισσότερο από ποτέ είναι ανάγκη να αισθανθεί ο νέος την ανάγκη λήψης πραγματικών πρωτοβουλιών με άμεση εφαρμογή .

Στην κατεύθυνση αυτή , η εκλογή της νέας ηγεσίας της ΟΝΝΕΔ από τη βάση των νέων του κόμματος αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση.

Ο νέος πρόεδρος, Ανδρέας Παπαμιμίκος , έχει καθήκον –και πιστεύουμε ότι μπορεί- να ενσωματώσει στα πλάνα της δράσης του προτάσεις που θα περιλαμβάνουν αυτά ακριβώς τα πρότυπα καθολικής συμμετοχής των νέων. Παράλληλα, η παραγωγή πολιτικών ιδεών , με προεκτάσεις στην καθημερινότητα του νέου πολίτη, είναι υποχρέωση της νέας ηγεσίας.

Στην προσπάθεια αυτή , θα είμαστε όλοι μαζί. Το έργο όμως είναι δύσκολο.

Όπως όμως έχει πει ιστορικός του παρελθόντος, στην κρίση αναδεικνύονται δυνάμεις που μπορεί ο καθένας να μη γνωρίζει καν ότι τις διαθέτει. Επομένως είναι στο χέρι των νέων να διορθώσουν τα "κακώς κείμενα " της εποχής τους. Και αυτό δεν θα πρέπει να γίνει απλά ένα «ξύλινο» σύνθημα , αλλά πράξη γιατί πέρα από πότε αποτελεί αδήριτη ανάγκη!

Όλοι μαζί, με πλάνο και όραμα μπορούμε.

Μανόλης Καλαμπόκας, Ιατρός
Πρόδρος ΤΟ.ΣΥ.Ν Δήμου Αθηναίων
Μέλος Ο.Ν.ΝΕ.Δ