Όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες με τα επιτόκια δανεισμού της χώρας αποτελούν το αποκορύφωμα της ασυνεπούς και αντιφατικής πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που συνιστούν μόνιμα χαρακτηριστικά της για έξι μήνες.
Τα χρονικό των γεγονότων είναι γνωστό. Μετά τη σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών στις 25 Μαρτίου ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου με ύφος θριαμβολογικό μιλά
για εθνική επιτυχία και δηλώνει ότι «οι κόποι και οι θυσίες του ελληνικού λαού πιάνουν τόπο. Η Ελλάδα απέδειξε την ισχυρή της θέληση και τη δυνατότητα έγκαιρης αντίδρασής της στην κρίση».
Εντούτοις, ήταν αμέσως κατανοητό ότι το κείμενο της συμφωνίας των ηγετών της Ε.Ε. για τον ευρωπαϊκό μηχανισμό βοήθειας είχε ασάφειες, κενά και κινδύνους, όπως ο μη δεσμευτικός χαρακτήρας της συμμετοχής όλων των χωρών στο διμερή δανεισμό: «στο αγγλικό κείμενο της δήλωσης δεν λέει ότι «οι χώρες της ευρωζώνης είναι έτοιμες να συνεισφέρουν σε συντονισμένο διμερή δανεισμό» για τη στήριξη της Ελλάδας, αλλά «χώρες της ευρωζώνης…» δηλαδή λείπει το άρθρο «the» που θα έκανε δεσμευτική τη συμμετοχή όλων των χώρων» (Ελεύθερος Τύπος 7.4).
Άλλωστε ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Α. Σαμαράς είχε εγκαίρως προειδοποιήσει την κυβέρνηση «Οι ώρες αυτές είναι για περισυλλογή, όχι για πανηγυρισμούς […] για το κύριο μέρος της Συμφωνίας που επιτεύχθηκε χθες, έχουμε σοβαρούς προβληματισμούς. Τόσο για το περιεχόμενό της, όσο και για τον τρόπο και τη διαδικασία που μπορεί να λειτουργήσει […] στο ανακοινωθέν αναφέρεται ότι για να πάρει βοήθεια η Ελλάδα απαιτείται να έχει φτάσει στο «έσχατο σημείο». Δεν προσδιορίζεται σαφώς ποιο είναι αυτό. […] ακόμα κι αν μπαίναμε στη διαδικασία βοήθειας κάτω από τέτοιους όρους, η Συμφωνία επιβάλλει τη λήψη της τελικής απόφασης από κάθε χώρα της Ευρωζώνης με ομοφωνία. Το οποίο στην πράξη μπορεί να σημάνει και νέα μέτρα. Συνεπώς, πρόκειται για εξαιρετικά επώδυνη διαδικασία […] η συμμετοχή του ΔΝΤ στο πακέτο της Συμφωνίας, φωτογραφίζει επί πλέον δυσμενείς όρους για την Ελλάδα και ευθεία υπονόμευση των Ευρωπαϊκών θεσμών…».
Με την παρέλευση λίγων ημερών (30.3) ο κ. Παπανδρέου φέρεται να αλλάζει προσέγγιση λέγοντας στο υπουργικό συμβούλιο ότι ««στο τραπέζι υπάρχουν και οι δικές μας προτάσεις των σοσιαλιστών… η συζήτηση θα ανοίξει με την ομάδα εργασίας που υιοθέτησε ο πρόεδρος της Ε.Ε. Εκεί θα συμμετάσχουμε για να μπορέσουμε να προωθήσουμε μια πιο αποτελεσματική πρόταση» (Ελευθεροτυπία 31.3).
Αλλά και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Πάγκαλος δήλωσε στη ΝΕΤ ότι δεν ήταν ικανοποιημένος από την απόφαση των Βρυξελλών (Ελευθεροτυπία 7.3).
Τέλος, η δήλωση, ανώνυμου ακόμη, κυβερνητικού αξιωματούχου στο διαδικτυακό τόπο Market News International για προσπάθεια της κυβέρνησης να αλλάξει τη συμφωνία του μηχανισμού βοήθειας πυροδότησε τις φήμες και τα spreads εκτινάχθηκαν στα μεγέθη που ήταν πριν ανακοινωθούν τα μέτρα της 3ης Μαρτίου (Ελευθεροτυπία 7.3).
Ακόμη και απέναντι σε αυτή την εξέλιξη και εν μέσω πανικού η κυβέρνηση άργησε να αντιδράσει, έως ότου ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου διέψευσε τον πρωθυπουργό λέγοντας ότι η Ελλάδα δεν έκανε ενέργεια για να αλλάξει τους όρους της συμφωνίας.
Αυτού του θεάτρου του παραλόγου έχουν προηγηθεί επί ένα εξάμηνο οι πιο αντιφατικές και άστοχες δηλώσεις από την κυβέρνηση που μας έχουν καταστήσει εύκολο στόχο των κερδοσκοπικών πιέσεων.
Τι να πρωτοαναφέρουμε: τις δηλώσεις που παρομοίαζαν την Ελλάδα σαν τον «Τιτανικό» και την «ανακήρυξη της χώρας σε πρωταθλήτρια της διαφθοράς», τη δήθεν μπλόφα με το ΔΝΤ που μετατράπηκε σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία ή τη διαρροή για δάνειο από την Κίνα που τροφοδότησε τις επιθέσεις των κερδοσκόπων;
Δυστυχώς, είναι φανερό ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είχε κανένα σχέδιο και ούτε σταθερή πορεία πλεύσης για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Το αποδεικνύουν η καθυστέρηση στη λήψη μέτρων, το «ράβε ξήλωνε» μέχρι να ψηφιστούν και η ουσιαστική τους αναποτελεσματικότητα. Ήδη, οι τόκοι για την αποπληρωμή των δανείων του πρώτου τριμήνου του 2010 εξανέμισαν στην πραγματικότητα το όφελος από το τελευταίο πακέτο μέτρων ύψους 4,1 δις ευρώ. (Καθημερινή 3.4). Ζητούν θυσίες από τον ελληνικό λαό χωρίς αντίκρισμα.
Η κυβέρνηση σέρνεται, απλώς, πίσω από τα γεγονότα και προτιμά να κάνει περισσότερο επικοινωνία για εσωτερική κατανάλωση παρά πολιτική ουσίας. Αυτή η τακτική έχει εξελιχθεί σε επαναλαμβανόμενο μπούμερανγκ οδηγώντας τη χώρα σε επικίνδυνες ατραπούς.
Τα κυβερνητικά στελέχη αδυνατούν να κατανοήσουν ότι απαιτείται δουλειά χωρίς πολλά λόγια. Μόνο τυχαίες δεν ήσαν οι προτροπές του διεθνούς τύπου προς την κυβέρνηση ότι «η σιωπή είναι χρυσός» («Wall Street Journal» 19.3).
Το κυβερνητικό επιτελείο οφείλει να αντιληφθεί την κρισιμότητα της κατάστασης και ότι αυτό που απαιτείται είναι σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα.
Δεν φθάνουν οι κατηγορίες κατά των διεθνών κερδοσκόπων αλλά απαιτείται η λήψη των ορθών μέτρων αναπτυξιακού χαρακτήρα για την οικονομία σήμερα.
Ο κ. πρωθυπουργός πρέπει να καταλάβει ότι το κυβερνητικό έργο απαιτεί ενιαία και σταθερή καθοδήγηση και αυτό μόνο ο ίδιος το επιβάλει. Διαφορετικά εμφανίζεται πολυφωνία, όπως αυτή που παρουσιάζεται σήμερα στην κυβέρνηση, και αναποτελεσματικότητα σε όλους τους τομείς.
Τα λανθασμένα μέτρα και η σύγχυση που προκαλούν οι ερασιτεχνικοί χειρισμοί της κυβέρνησης επηρεάζουν όλη την κοινωνία και έχουν μακροχρόνιες επιπτώσεις. Τελικά μας οδηγούν σε βαθιά ύφεση, σε στραγγαλισμό της αγοράς, σε απόγνωση των νοικοκυριών και σε κοινωνικές εκρήξεις. Στοιχίζουν ακριβά στη χώρα.
ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΑ ΑΡΘΡΑ
Βρειτε μας στο facebook taxalia
ΑΠΑΤΕΣ ΣΤΟ INTERNET
