Η κρίσιμη οικονομική συγκυρία, μετά από έξι μήνες απίστευτων κυβερνητικών ερασιτεχνισμών, ανέδειξε δύο διαφορετικές προτάσεις για την έξοδο από την κρίση.
Απέναντι στους πολίτες, των οποίων το ηθικό έχει κάμψει η αλλοπρόσαλλη επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης, ορθώνεται από τη μία ο δρόμος της επιτροπείας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Και από την άλλη η πρόταση ευθύνης της ΝΔ. Το ΔΝΤ είναι η λύση που πρόκρινε ως μπλόφα ο κ. Παπανδρέου -ΚΑΙ Ο ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ- για
να «τρομάξει» τους εταίρους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τις αγορές και τελικά γύρισε ως μπούμερανγκ. Αν την ακολουθήσουμε τότε είναι βέβαιο από την εμπειρία άλλων χωρών ότι ουσιαστικά καταργείται το κοινωνικό κράτος: ψαλίδισμα μισθών και συντάξεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, απελευθέρωση απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, απολύσεις ακόμη και στο Δημόσιο, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης… Απ’ όπου πέρασε το ΔΝΤ άφησε πίσω του καμένη γη. Πράγματι το ΠΑΣΟΚ «κατόρθωσε» σε τόσο βραχύ διάστημα να πετύχει τη σύνθεση της σοσιαλιστικής ρητορείας, στην πιο λαϊκίστικη εκδοχή της με συνθήματα του τύπου «λεφτά υπάρχουν», με τα πιο ακραία νεοφιλελεύθερα μέτρα που έχουν επιβληθεί στην ευρωζώνη.
Ο άλλος δρόμος είναι η πρόταση ευθύνης της Νέας Δημοκρατίας. Ο πρόεδρός της Αντώνης Σαμαράς μίλησε από την αρχή για ρεαλιστικές προτάσεις, προτάσεις ανάπτυξης, που θα έπρεπε να είχαν επιλεχθεί από την κυβέρνηση αμέσως μετά την εκλογή της. Η κοντόφθαλμη όμως τακτική της και το σύρσιμο πίσω από τα γεγονότα, απλώς μας οδήγησαν στο κατώφλι του ΔΝΤ. Ακόμη και τώρα, την ύστατη ώρα, ο Αντώνης Σαμαράς κάλεσε την κυβέρνηση να επιδιώξει πάση θυσία να ξεπεράσουμε την κρίση μόνοι μας, με άλλο μίγμα πολιτικής. Ένα μίγμα πολιτικής που συνδυάζει τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές, την περιστολή της σπατάλης του Δημοσίου, την αποτελεσματικότητα των ελεγκτικών και εισπρακτικών μηχανισμών με τα απαραίτητα μέτρα-ανάσες για την οικονομία που θα της δώσουν το «φιλί της ζωής».
Απέναντι στο «νεοφιλελεύθερο σοσιαλισμό» προτάσσουμε τον κοινωνικό φιλελευθερισμό. Την ιδεολογία που συνδυάζει την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, της αξιοσύνης του Έλληνα που εκδηλώνεται στο κατάλληλο περιβάλλον, αλλά και του κοινωνικού κράτους που προφυλάσσει τον αδύναμο και προστατεύει την κοινωνική συνοχή.
