Τζούλια δαγκωτό !

του Αργύρη Αργυριάδη

Επιτέλους! Η ευειδής Τζούλια αποφάσισε να επικεντρωθεί σε κάτι συγκεκριμένο. Επέλεξε από τον ευρύτερο «κόσμο του θεάματος» την πολιτική! Γιατί το κορίτσι να ταλαιπωρείται από Γάλλους «ανεπαρκείς» συμπρωταγωνιστές για πενταροδεκάρες; Άλλωστε,

ο χρόνος ενίοτε είναι αδυσώπητος. Σε 3- 4 χρόνια από σήμερα λίγοι θα εκτιμούν το «υποκριτικό» της ταλέντο. Συνεπώς, η λύση είναι η πολιτική! Άλλωστε, η τελευταία, όπως έχει καταντήσει, ουδείς μπορεί να κατηγορήσει την καλλίπυγο νεαρά για έλλειψη «τυπικών» προσόντων. Φρόντισαν για αυτό οι ηγεσίες των κομμάτων προωθώντας στα ψηφοδέλτια – και τις περισσότερες φορές και στη βουλή – ποικιλώνυμες σταρλέτες που η σχέση τους με την ζώσα κοινωνική πραγματικότητα είναι όση η δική μου με τα Μanolo Blahnik και τα Louboutin.

Σε κάθε περίπτωση ελάχιστοι συμπολίτες μας μπορεί να είναι τόσο χρήσιμοι στη χώρα! Με καμιά χιλιάρα ταινίες θα εξοφλήσουμε το δημόσιο χρέος! Συνεπώς, νομίζω πως απολύτως δικαιολογημένα συγκεκριμένος τηλεοπτικός σταθμός έχει αναλάβει την εργώδη προσπάθεια της πολιτικής καθιέρωσής της. Ας κλείσουμε, λοιπόν, τα αυτιά στους ποικιλώνυμους κήνσορες και ας φανταστούμε το «αγγελικό» πρόσωπο της εξουσίας!

Μπορεί κάποιοι να διακρίνουν στις ανωτέρω σκέψεις την περιπαικτική διάθεση του υπογράφοντος, την οποία συνομολογώ. Ωστόσο, ας μη νομίζουν ότι τα μελλούμενα θα είναι διαφορετικά. Η απαξίωση πολιτικής και πολιτικών είναι πασίδηλη. Η επόμενη πολιτική αντιπαράθεση δεν θα είναι μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά ανάμεσα σε μελίρρυτους θιασώτες της μεταπολιτικής (δηλαδή οικονομικούς μεσσίες) και σε γραφικές φιγούρες. Αμφότεροι θα απευθυνθούν στα χαμερπή ένστικτα μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε απόγνωση. Και τη στιγμή της κρίσης αποκλείεται η κοινωνία να κάνει τη δική της αυτοκριτική. Να συνομολογήσει το συντρέχον πταίσμα της για την συλλογική κατάντια μας. Ως γνωστόν πάντοτε φταίνε οι άλλοι και ποτέ εμείς…

Υπάρχει ελπίδα; Ίσως. Η έλευση του ΔΝΤ είναι τραγική εξέλιξη. Ωστόσο, μπορεί να αποτελέσει και μια ευκαιρία. Να πράξουμε όσα αποφύγαμε να συναποφασίσουμε όλα αυτά τα χρόνια. Να αλλάξουμε νοοτροπία και να αναβαθμίσουμε την πολιτική αισθητική μας. Ειδάλλως, θα συνεχίσουμε να θεωρούμε τις μπουνιές στα νομαρχιακά συμβούλια ως πηγαία εκδήλωση ανδρισμού και ανυπέρβλητης πολιτικής μαγκιάς λαϊκών ανδρών που τους καταδιώκει … το σύστημα.

Το ανωτέρω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αγγελιοφόρος» την Παρασκευή 23 Απριλίου 2010.