Σφοδρή αντίδραση ΤΕΔΚΝΑ για τον Καλλικράτη

ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΕΔΚΝΑ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΤΑΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΌ ΤΗΣ ΤΕΔΚΝΑ (CARAVEL (29/04/2010) )

Κυρίες και κύριοι,
Φίλες και φίλοι,

Ως πρόεδρος της ΤΕΔΚΝΑ, σας υποδέχομαι στο Συνέδριο της Ένωσής μας, λίγους μήνες πριν από τις εκλογές για τους εκπροσώπους των πολιτών στον χώρο της Αυτοδιοίκησης.
Αυτό το μετερίζι το τόσο απαιτητικό όσο και όμορφο, που μας έφερε ακόμη πιο κοντά στον πολίτη.
Ακόμη πιο κοντά στα προβλήματα και τις ανησυχίες του πολίτη.
Ακόμη πιο κοντά σε περήφανους Έλληνες, που έμαθαν να δίνουν καθημερινά, και να κερδίζουν, τη μάχη για το δικαίωμά τους σε καλύτερη ζωή.
Το δικαίωμά τους σε μια καλύτερη κοινωνία.
Φίλες και φίλοι,
Το 2010, είναι έτος εκλογών για την Αυτοδιοίκηση.
Είναι έτος απολογισμού.
Είναι έτος σχεδιασμού για το μέλλον.
Το 2010 είναι έτος οριακό για την Ελλάδα.
Η οικονομική κρίση μας οδήγησε στο χείλος του γκρεμού, και πολλά από τα πράγματα που είχαμε συνηθίσει περίπου ως αυτονόητα στην καθημερινότητά μας, θα αναγκαστούμε να τα ξεχάσουμε.
Θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε διαφορετικά.
Το 2010 είναι έτος προκλήσεων για όλους.
Είναι έτος προκλήσεων ιδιαίτερα για τον χώρο της Αυτοδιοίκησης.
Για τις δικές μας γειτονιές.
Το σχέδιο «Καλλικράτης», για τις αλλαγές στη διοικητική δομή της Αυτοδιοίκησης, έγινε περίπου συνώνυμο της ζωής μας στους Δήμους, τις Κοινότητες, τις Νομαρχίες, τις Περιφέρειες. Για να εξηγούμαστε λοιπόν:
Ήμασταν υπέρ της συνολικής Διοικητικής Μεταρρύθμισης του κράτους, υπέρ των αλλαγών στην Αυτοδιοίκηση.
Για να κινηθούν τα λιμνάζοντα νερά.
Να διδαχθούμε από τα λάθη, τις παθογένειες και τις ελλείψεις που είδαμε στην πράξη ότι υπάρχουν.
Να μοιραστούμε το κοινό όραμα για τοπικές κοινωνίες πιο κοντά στους πολίτες.
Μια τέτοια μεταρρύθμιση, την προσυπογράφαμε.
Το μυαλό μας ήταν στο μέλλον, στις γενιές που έρχονται μετά από εμάς, και δεν χρωστούν τίποτα και σε κανέναν, να κληρονομήσουν το ναυάγιο της δικής μας ανασφάλειας.
Φίλες και φίλοι,
Δυστυχώς ο «Καλλικράτης» δεν είναι μια τέτοια μεταρρύθμιση.
Και η μεθοδολογία που ακολούθησε η Κυβέρνηση του αφαίρεσε και τα όποια θετικά στοιχεία είχε.
Δυστυχώς, δεν μπορούμε να πούμε ότι ο «Καλλικράτης»… ήταν μια παρεξήγηση.
Ότι δήθεν… δεν καταλάβαμε.
Οι αλλαγές του «Καλλικράτη» σχεδιάστηκαν σε κλειστά γραφεία. Όχι στην ανοιχτή κοινωνία.
Πίσω από κλειστές πόρτες. Όχι στο φως της κοινωνικής διαβούλευσης.
Σε μια κρίσιμη για την Ελλάδα εποχή, μια τόσο σημαντική παρέμβαση στη δομή της Αυτοδιοίκησης, δηλαδή της ραχοκοκαλιάς της σύγχρονης Ελλάδας, θυμίζει… αγγαρεία που πρέπει να γίνει.
Για να μην πω, πείσμα που πρέπει να ικανοποιηθεί.
Ότι έχει γίνει είναι τελείως αντίστροφα από την λογική.
Που ακούστηκε αγαπητοί συνάδελφοι, σε μια Διοικητική Μεταρρύθμιση να προηγούνται τα θεσμικά, το χωροταξικό και να πετάνε στο μέλλον το επιχειρησιακό, που ήταν πρώτη προϋπόθεση.
Μας λένε ότι οι αρμοδιότητες θα ασκηθούν όταν δοθούν οι πόροι. Εάν δεν υπάρχουν οι πόροι, που είναι πιθανόν με τη κρίση που υπάρχει, δεν θα ασκούνται οι αρμοδιότητες όμως θα έχουν συνενωθεί οι Δήμοι, θα έχει ψηφιστεί ο Καλλικράτης και το ερώτημα είναι τότε ποιος θα ασκεί τις αρμοδιότητες ; Γι αυτό απάντηση δεν υπάρχει. Χωρίς επιχειρησιακό και χωρίς πόρους δεν προχωρά ο Καλλικράτης κύριοι συνάδελφοι.
Φίλες και φίλοι,
Οι αντιδράσεις για τον «Καλλικράτη» είναι πολλές.
Προέρχονται από όλους τους χώρους.
Γιατί στην Αυτοδιοίκηση δεν χωρούν πολιτικά λάβαρα.
Το μόνο λάβαρο που κρατάμε ψηλά είναι αυτό της Ελλάδας.
Που μας ενώνει και μας δίνει το κίνητρο για να συνεχίσουμε τον αγώνα.
Όμως όταν για λόγους οικονομίας αποφασίζουν τις εκλογές της Τ. Α. μαζί με τις ευρωεκλογές. Από την μια αποφασίζεις την Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και από την άλλη για τις τοπικές κοινωνίες. Έτσι κομματικοποιούνται και υποβαθμίζονται οι εκλογές για την Τ. Α.
Οι ενστάσεις μας είναι πολλές.
Αποφάσισαν να έχουν δικαίωμα ψήφου, να συναποφασίζουν για τις τοπικές Κοινωνίες και όσοι ξένοι εργάζονται και φιλοξενούνται στην Ελλάδα τουλάχιστον για 5 χρόνια.
Δεν αποφάσισαν όμως για τους Έλληνες που εργάζονται στο εξωτερικό να τους δώσουν το δικαίωμα να αποφασίσουν από τον τόπο εργασίας τους για την πόλη που γεννήθηκαν και που αύριο θα επιστρέψουν για να ζήσουν ξανά.
Έπρεπε να έχει προηγηθεί εκτενής διάλογος με τις τοπικές κοινωνίες.
Ό,τι δηλαδή, λέμε εδώ και τόσα χρόνια, όλοι εμείς που ασχολούμαστε με τον χώρο της Αυτοδιοίκησης.
Μιλάμε για κοινωνική συνοχή.
Μα, η κοινωνική συνοχή δεν αγοράζεται σε κάποιο παζάρι.
Δεν πέφτει ξαφνικά από τον ουρανό.
Καλλιεργείται η κοινωνική συνοχή.
Χτίζεται.
Κάθε μέρα.
Από όλους εμάς.
Από όλους τους πολίτες, στην τοπική κοινωνία στην οποία συμμετέχουν.
Μιλάμε για κοινωνική αλληλεγγύη.
Μα, η κοινωνική αλληλεγγύη δεν είναι γράμμα κενό περιεχομένου.
Δεν είναι πουκάμισο αδειανό.
Είναι πράξη συνείδησης.
Είναι χρέος ζωής απέναντι στον διπλανό μας.
Απέναντι σε όποιον βρίσκεται κάθε φορά σε ανάγκη.
Φίλες και φίλοι,
Προσωπικά, με ξέρετε και σας ξέρω καλά.
Γνωριζόμαστε πολλά χρόνια.
Και ο δεσμός αυτός, δεσμός κοινών αγώνων, είναι πέρα και πάνω από κόμματα.
Πέρα και πάνω από πολιτικές και ιδεολογικές πεποιθήσεις.
Εμάς, μας ενώνει η Αυτοδιοίκηση.
Και αυτός είναι ο ισχυρότερος δεσμός που υπάρχει.
Έστω και τώρα, την ύστατη ώρα, θα καλούσα τον Πρωθυπουργό, που έχει δείξει ότι είναι ένας πολιτικός χωρίς συμπλέγματα και με ανοιχτό πνεύμα, να δει ότι η κρίση που διερχόμαστε σήμερα, και τα στενά περιθώρια που εκ των πραγμάτων διαμορφώνονται στην οικονομία, καθιστούν τη μεταρρύθμιση του «Καλλικράτη» καταδικασμένη να αποτύχει.
Είναι κρίμα να πληρώσει το μάρμαρο η Αυτοδιοίκηση.
Από τη μια πλευρά μας λένε ότι θα δοθούν πόροι, από την άλλη στο Πρόγραμμα Σταθερότητας λένε ότι θα εξοικονομήσουν 1,8 δισεκ. Ευρώ. Ποια είναι η αλήθεια; Ότι τελικά θα τα αφαιρέσουν από την Τ. Α..
Είναι κρίμα να πληρώσουν και πάλι τον λογαριασμό οι πολίτες.
Η υπέρβαση της κρίσης είναι εθνική υπόθεση.
Και οφείλουμε όλοι να βάλουμε πλάτη.
Ανεξαρτήτως από κόμματα και πρόσωπα.
Στην προσπάθεια αυτή δεν περισσεύει κανείς.
Και η Ελλάδα χρειάζεται την Αυτοδιοίκηση.
Φίλες και φίλοι,
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Αυτοδιοίκηση αποτελεί διαχρονικά, και το αποδεικνύει στην πράξη, τον πιο ανθρωποκεντρικό θεσμό της πολιτείας μας.
Η βάση της, ο πυρήνας της, η καρδιά της, είναι ο άνθρωπος.
Πάνω και πρώτα απ’ όλα είμαστε άνθρωποι.
Δεν είμαστε άψυχοι αριθμοί.
Όταν λοιπόν μιλάμε, για παράδειγμα, για συγχωνεύσεις, θα πρέπει να μην παραγνωρίζουμε μια πραγματικότητα:
Συγχωνεύουμε ανθρώπους.
Συγχωνεύουμε ενεργούς πολίτες.
Συγχωνεύουμε ιστορία και πολιτισμό.
Συγχωνεύουμε κουλτούρες.
Συγχωνεύουμε κοινωνικές και τοπικές ανάγκες.
Ας μην συγχωνεύσουμε λοιπόν και την κοινή λογική.
Φίλες και φίλοι,
Η Αυτοδιοίκηση δεν γύρισε ποτέ την πλάτη στην πολιτεία.
Έστω κι αν εισπράξαμε πολλές φορές, και από όλες τις κυβερνήσεις, τέτοια απαράδεκτη συμπεριφορά.
Εμείς, είμαστε εδώ.
Για να βοηθήσουμε.
Για να δώσουμε τη μάχη.
Δεν κάνουμε όμως εκπτώσεις στην αξιοπρέπειά μας.
Δεν δεχόμαστε τον μαρασμό των πολιτών και των περιοχών μας.
Σας ευχαριστώ.