H θεωρία των «Double Standards» ή της διπλής συμπεριφοράς

Ως φοιτητής στην Αγγλία, είχα παρακολουθήσει και μαθήματα πολιτικής επιστήμης. Υπήρχε λοιπόν μία θεωρία που έλεγε πως οι ίδιοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται διαφορετικά ένα γεγονός ή μία κατάσταση, ανάλογα με την οπτική γωνία από την οποία τα κοιτάζουν, η θεωρία των «Double Standards» ή της διπλής συμπεριφοράς. Όπως αντιλαμβάνεστε αυτή η θεωρία αποτυπώνει με μεγάλη ακρίβεια την ιδιοσυγκρασία εμάς των Ελλήνων.
Τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι βεβαίως αυτά στους ελληνικούς δρόμους : Όταν είμαστε πεζοί βρίζουμε τους οδηγούς που παρκάρουν πάνω στα πεζοδρόμια, αλλά όταν είμαστε οδηγοί παρκάρουμε στα ίδια πεζοδρόμια και δυσκολεύουμε τους πεζούς και όταν κάποιος με το αυτοκίνητό του καθυστερεί μπροστά μας του κορνάρουμε, αλλά όταν περιμένουμε τον φίλο ή την φίλη μας να έρθει και εμείς οι ίδιοι κλείνουμε το δρόμο και λέμε και εμείς στον άλλο «αδελφέ θα περιμένεις».
Το ίδιο ισχύει και με το κόκκινο φανάρι : Όλοι περνάμε με «πορτοκαλοκόκκινο», αλλά βρίζουμε τον απέναντι που κάνει ακριβώς το ίδιο.
Άλλο τρανό ελληνικό παράδειγμα είναι η φοροδιαφυγή : Όλοι φωνάζουν για τους φοροφυγάδες (ότι πρέπει να τους πιάσει κάποτε η δαγκάνα), άλλα παράλληλα όλοι
σχεδόν φοροδιαφεύγουν οι ίδιοι. Ας πούμε απλώς ότι όλοι οι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης ασχολούνται με την πάταξη της φοροδιαφυγής, αλλά και ίδιοι κάποια «μαύρα» λεφτά ίσως να τα παίρνουν. Τα παραδείγματα στην Ελλάδα είναι φυσικά άπειρα.
Το θέμα στην Ελλάδα είναι να αποφασίσουμε επιτέλους ως κοινωνία ποιοι είμαστε και κυρίως με ποιον είμαστε. Είναι μάγκας ή όχι αυτός που έχει πάρει σύνταξη στα 45 από την ΕΛΑΣ και δουλεύει ως σεκιουριτάς;
Είναι μάγκας ή όχι ο ανάπηρος «μαϊμού» που παίρνει αναπηρική σύνταξη;
Είναι σωστό ή όχι να καταναλώνουμε τα διπλάσια φάρμακα από τους Βέλγους που είναι και αυτοί περίπου 11 εκατ.;
Πρέπει να παίρνουν οι αγρότες σύνταξη από τον ΟΓΑ της τάξεως των 600 Ευρώ, έστω και αν δεν «κόλλησαν» ούτε ένα ένσημο σε όλη τους τη ζωή;
Είναι εντάξει ή όχι ο εργολάβος που έχει αναλάβει με διαγωνισμό να φτιάξει ένα πεζοδρόμιο για Χ Ευρώ και τελικά με τις υπερ-κοστολογήσεις και τα «λαδάκια» μας κοστίζει 10 Χ;
Είναι σωστό ή όχι να αγοράζεις CD ή ομπρέλες ή Louis Vuitton από τους «μαυρούληδες» που δεν πληρώνουν βέβαια ΦΠΑ και δεν κάνουν Δήλωση Φόρου Εισοδήματος;
Είναι μαγκιά ή όχι να βρίσκεις μία «άκρη» για να πάρεις μία τηλεόραση, χωρίς να πληρώσεις ΦΠΑ;
Οι δημόσιοι υπάλληλοι τελικά πρέπει να είναι μόνιμοι ή όχι;
Θέλουμε λιγότερη διαφθορά στη δημόσια ζωή ή θέλουμε να συμμετέχουμε και εμείς λίγο στο μεγάλο «φαγοπότι»;
Θεωρούμε ή όχι υποχρέωση του βουλευτή που ψηφίσαμε να μας διορίσει την κόρη μας στο δημόσιο;
Εγώ λοιπόν θεωρώ ότι, όταν δώσουμε μόνοι μας τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, τότε θα ξεκινήσει η νέα πορεία της χώρας μας προς τα εμπρός.
Υ.Γ. Τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν στη μετά ΔΝΤ εποχή ποιος Γιώργος θα τα ανακοινώσει ;;; Ο κ. Παπανδρέου, ο κ. Παπακωνσταντίνου ή μήπως ο κ. Πεταλωτής ;;; Διότι όποιος τα ανακοινώσει θα μείνει στην ιστορία !!!

Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ Χ