Τι ωραίες που είναι οι καθαρές κουβέντες…

Γράφει για ta xalia ο Δημοσιογράφος Χρήστος Νικολαίδης

Πόσο όμορφα, θαυμαστά και ελκυστικά είναι τα σταράτα λόγια…

Εξηγούμαι:

Ήταν η στιγμή που ο Δημ. Βαρτζόπουλος, πρόεδρος των οργανώσεων νομού Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας, κατά τη συνέντευξη τύπου που έδωσαν τα στελέχη του κόμματος για τον «Καλλικράτη», απαντούσε στην ερώτηση δημοσιογράφου για το εάν η...

αξιωματική αντιπολίτευση στηρίζει, υποκινεί ή απολαμβάνει τις δυναμικές κινητοποιήσεις των δημάρχων εναντίον των αναγκαστικών συνενώσεων των δήμων… Είχε βλέπετε προηγηθεί ο αποκλεισμός της περιφερειακής οδού και η κατάληψη του ΧΥΤΑ, που προκάλεσαν τα γνωστά προβλήματα…

«Το κόμμα μας, λόγω των ιδεολογικών του αρχών όχι μόνο δε συμμετέχει αλλά πολύ περισσότερο δεν υποκινεί και δεν συμφωνεί με μορφές κινητοποιήσεων που διαταράσσουν καθ΄ οιονδήποτε τρόπο την ομαλή καθημερινότητα του πολίτη», απάντησε «στα ίσια», ντόμπρα, σταράτα και καθαρά ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος…

Αναρωτιέμαι: από πόσες ατραπούς θα είχε γλιτώσει η ΝΔ στη μαρτυρική πορεία της διακυβέρνησής της, εάν ακολουθούσε την αυτονόητη αρχή ότι κάθε πολιτική πρακτική πηγάζει από κάποια ιδεολογική αρχή σου…

Δύσκολα θα ξεχάσουμε τη δομική αδυναμία των κυβερνήσεων Καραμανλή, την απόσταση λόγων και έργων της, τον εκμαυλισμό βασικών ιδεολογικών και αξιακών δεξιών πυλώνων που κατέρρευσαν δίχως καν μάχη.

Ο κόσμος είχε ψηφίσει την ήρεμη δύναμη που θα συμμάζευε το μαγαζί και εισέπραξε τη φαυλότητα. Ο πολίτης στράφηκε στην κεντροδεξιά και του επιβλήθηκε ο κρατισμός. Κοιμήθηκε με τη δύναμη της αγοράς και ξύπνησε με τη λαμογιά των μηχανισμών. Ζήτησε τον περιορισμό του σπάταλου και ανίκανου κράτους και έλαβε την υπερδιόγκωσή του. Οραματίστηκε στήριξη στην ιδιωτική πρωτοβουλία και συνήλθε από τον στραγγαλισμό του επιχειρείν από τις συντεχνίες. Ψήφισε δουλειά, ανταγωνιστικότητα, διαφάνεια και πήρε μηδέν εις το πηλίκον. Αξίωσε κάθαρση και κατέληξε στο μη χείρων. Χάρηκε για έναν πρωθυπουργό καθάριο, νέον άνθρωπο με όραμα και σχέδιο και πικράθηκε από μία σκιά που αποδρά στο ημίφως.

Πόσες χιλιάδες παραδείγματα απόστασης ανάμεσα στις ιδεολογικές αρχές που συγκροτούν κάθε κεντροδεξιό κομματικό σχήμα και τις πολιτικές διακυβέρνησης μπορούμε σήμερα –με πίκρα- να ανακαλέσουμε;

Τον μαρτυρικό Δεκέμβρη, όταν ο Πάκης απέδειξε πως δεν μπορεί να εγγυηθεί την ηρεμία στην πρωτεύουσα, να κάνει δηλαδή κομματάκια το Law and Order, που είναι θεμελιώδης αρχή της διεθνούς δεξιάς;

Το πανεπιστημιακό άσυλο- σουρωτήρι;

Τις συντεχνίες που διοικούσαν τις ΔΕΚΟ;

Την επανίδρυση του κράτους που δεν ήρθε ποτέ;

Την μεταρρύθμιση – συμμάζεμα της Παιδείας και της Υγείας;

Το Βατοπαίδι και τα δομημένα ομόλογα κόντρα στην υψηλή αξία της προσφοράς στην Πατρίδα;

Τον νόμιμο αλλά όχι ηθικό πλουτισμό;

Όσα κι αν θυμηθούμε τόσο πιο ευκρινώς θα καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα: Η ΝΔ ως κυβέρνηση απέτυχε επειδή καμία πολιτική της δεν ήταν ευθέως αντιστοιχημένη με την ιδεολογία της κεντροδεξιάς. Η διακυβέρνηση ήταν ένα άμορφο μείγμα προσωπικής πρωτοβουλίας, πασπαλισμένο με ισχυρές δόσεις διαπλοκής με ποικιλώνυμα συμφέροντα και γαρνίρισμα συμβιβασμού, ατολμίας και αδυναμίας. Και φυσικά όλα αυτά μας έρχονταν σερβιρισμένα από κρατικούς αξιωματούχους που δρούσαν ανεξέλεγκτοι, κυρίως προς όφελος της παρέας τους, χωρίς να είναι αναγκασμένοι από κάποιον μηχανισμό να είναι δίκαιοι, αποτελεσματικοί και τίμιοι.

Η κατάσταση φαντάζει ακόμη και σήμερα, οκτώ μήνες μετά τις εκλογές, τόσο μαύρη που κάνει, λόγω κοντράστ, τις απόψεις Βαρτζόπουλου και κυρίως τη σχέση αίτιου- αιτιατού που αυτές σέβονται, να μοιάζουν ακόμη πιο λαμπρές, θαυμαστές και ελκυστικές.