Με την κατάθεση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου, μετά την ψήφιση του φορολογικού, αλλά και την υπογραφή της συμφωνίας με ΔΝΤ και Ευρωπαϊκή Ένωση ολοκληρώθηκε η τριλογία, θα έλεγα λογοτεχνικά, της κατεδάφισης στην Ελλάδα ενός μοντέλου, η δημιουργία του οποίου, ξεκίνησε το
1981.
Το μοντέλο αυτό έχει σαν κεντρικό του πυρήνα την αρχή ότι το κόμμα, έρχεται στην κυβέρνηση, δανείζεται ως κράτος, σπαταλά ανεξέλεγκτα και αφού πλουτίσει ορισμένα στελέχη, μοιράζει τμήμα των δανεικών με πελατειακή νοοτροπία, δημιουργώντας έτσι οπαδούς τους οποίους χρησιμοποιεί μετά για να συντηρήσει την εξουσία του.
Φυσικά, ευθύνη για όλη αυτή την κατάσταση έχουμε και όλοι εμείς, οι οποίοι, είτε ως μέλη είτε ως πελάτες του συστήματος, συντηρήσαμε την ύπαρξή του.
Κατανοούμε, βέβαια τώρα, αν και δεν είμαι σίγουρος πως όλοι το κατανοούμε, ότι ήρθε η ώρα της αλλαγής, η οποία όμως αν θέλει να καταστρέψει οριστικά αυτήν την πελατειακή νοοτροπία, οφείλει να προχωρήσει στην υιοθέτηση κανόνων, που δεν θα μπορέσουν όμως να εφαρμοσθούν χωρίς διακομματική συναίνεση.
Ποιοι όμως μπορεί να είναι αυτοί οι κανόνες; Παραθέτω, λοιπόν, εδώ μερικούς που μπορεί να φαίνονται αυτονόητοι, πιστεύω όμως ότι τα αυτονόητα λείπουν σήμερα από τη χώρα. Συγκεκριμένα:
- Τα περισσότερα πρόσωπα, τα οποία είναι στη συνείδηση των πολιτών ταυτισμένα με το υπό κατάρρευση μοντέλο, αποσύρονται για να αναδειχθούν νέα, με φρέσκια νοοτροπία και μεγαλύτερη επαφή με τις κοινωνικές διεργασίες.
- Θεσπίζεται νέος νόμος περί ευθύνης υπουργών που έχοντας, βέβαια, ορισμένες ασφαλιστικές δικλείδες, θα εξισώνει στην απονομή δικαιοσύνης τον υπουργό με τον απλό πολίτη.
- Απαγορεύεται στα κομματικά στελέχη πρώτης γραμμής, να καταλαμβάνουν κυβερνητικές θέσεις και δημιουργείται ασυμβίβαστο εκλογής σε τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση και κατοχής ταυτόχρονα σημαντικής κομματικής θέσης.
- Τα κόμματα, ανεξάρτητα από το μέγεθος των Δήμων, δεν δίνουν χρίσματα στις αυτοδιοικητικές εκλογές και
- Οι κομματικές ηγεσίες επιλέγουν υποψήφιους βουλευτές και περιφερειάρχες με βάση την αποδεδειγμένη ικανότητα στην παραγωγή έργου και στη γνώση των θεμάτων και όχι με επικοινωνιακά ή κομματικά χαρακτηριστικά.
Ο παραπάνω κατάλογος μπορεί να περιλαμβάνει και αρκετούς άλλους κανόνες, οι οποίοι θα αποτελέσουν οδηγό για τον εκσυγχρονισμό του πολιτικού μας συστήματος και σε συνδυασμό με ένα νέο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης θα βοηθήσουν τη χώρα να βγει από τη σημερινή δύσκολη θέση.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση οφείλουμε να κινηθούμε, έχοντας πάντα στο μυαλό, όσοι από εμάς ανήκουμε σε μεγαλύτερες γενιές και έχουμε τη δυνατότητα να αποφασίζουμε σήμερα, ότι οι επιλογές μας αφορούν κυρίως στο μέλλον των παιδιών μας.
http://www.efsimopoulos.gr/?p=528
