Γαία πυρί μειχθήτω;

Χρόνια περπατάμε σε τεντωμένο σχοινί. Ήταν θέμα χρόνου να γίνει το κακό. Νομίζω μάλιστα πως ήμασταν τυχεροί μέχρι τώρα. Το κακό άργησε αλλά ήρθε.

Συμπεριφορές που σε οποιαδήποτε δημοκρατική χώρα του κόσμου θα αντιμετωπίζονταν με το ''σπαθί'', εδώ στην χρεοκοπημένη Ελλάδα είναι σχεδόν αποδεκτές (υπενθυμίζω πως η δικαιοσύνη παριστάνεται με μια γυναικεία μορφή που στο ένα χέρι κρατάει ζυγαριά και στο άλλο το σπαθί). Το σπαθί που συμβολίζει την αυστηρότητα απέναντι στο μη νόμιμο, την αμείλικτη τιμωρία απέναντι στο έγκλημα, έχει λησμονηθεί στην ελληνική κοινωνία.
Οι εικόνες καταστροφής που τόσο πολύ τις έχουμε συνηθίσει ώστε να τις θεωρούμε σχεδόν φυσιολογικές σε κάθε μεγάλη διαδήλωση κρύβουν από πίσω τους μια κοινωνία εθισμένη στο μπάχαλο.

Και πώς να μην εθιστούμε αφού:

Βρίσκονται 200!!! μπουκάλια άδεια σε στέκι αντιεξουσιαστών, που το ονομάζουν πολιτιστικό κέντρο, και πολλοί -μεταξύ αυτών μεγαλοδημοσιογράφοι και πολιτικοί-, μας θεωρούν ηλίθιους και επιχειρηματολογούν για την πρόθεση ανακύκλωσης τους από τις ''άκακες οικολόγες παρθένες'' που συχνάζουν εκεί.
Στα Πανεπιστήμια μας υπάρχουν χώροι στους οποίους δεν μπορούν να μπουν ούτε αυτοί που τα διοικούν και έχει κατά επανάληψη καταγγελθεί πως είναι εργαστήρια παραγωγής μολότοφ. ΄
Έχουν υπάρξει επανειλημμένα επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα (προσοχή δεν αναφέρομαι σε επιθέσεις τρομοκρατικές) και καταδρομές 30-40 ατόμων με δίκυκλα σε επιλεγμένους στόχους και εμείς τραγουδάμε ‘’περνά περνά η μέλισσα’’.
Μετά από εξάρθρωση τρομοκρατικών οργανώσεων όπως η 17 Νοέμβρη και ο Επαναστατικός Αγώνας γίνονται εκδηλώσεις συμπαράστασης στους δολοφόνους (όσοι καταδικάστηκαν) ή στους φερόμενους ως δολοφόνους (όσοι κατηγορούνται) και οι δημοσιογράφοι και πολιτικοί μας, σφυρίζουν αδιάφορα.
Ο είμαι-ο-Αριστοφάνης-σας, εθνικός ψυχαγωγός μας, επανειλημμένα έχει κανακέψει σμπαραλιάσματα και καταστροφές ως περίπου νορμάλ αντιδράσεις μιας νεολαίας απέναντι στην κοινωνική αδικία, και δεν βρέθηκε ένας διανοούμενος (για πολιτικός δεν το συζητάμε) να του φωνάξει δημοσίως: ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ!
Ο δεν-μου-αρέσει-ο-στρατός-σας-αλλά-τα-Καγιέν, πλούσιος μεγαλοδημοσιογράφος μας και υπερασπιστής των αδυνάτων, κάθε λίγο και λιγάκι χαριεντίζεται με τους καταδικασμένους για δολοφονίες μέλη της ένοπλης βίας (όπως έχει βαπτίσει τους τρομοκράτες) και δεν βρέθηκε ένας διανοούμενος (για πολιτικός δεν το συζητάμε) να του φωνάξει δημοσίως: ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΡΕ!
Μεγάλη σε κυκλοφορία εφημερίδα δεν δημοσίευσε την εξάρθρωση του Επαναστατικού Αγώνα για να αντισταθεί -όπως εξήγησε- στην παραπληροφόρηση των μπάτσων!!!!!!!!!! και δεν βρέθηκε ένας διανοούμενος (για πολιτικός δεν το συζητάμε) να βροντοφωνάξει: ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ΟΕΟ;
Μια μεγάλη μερίδα των δημοσιογράφων υπερτονίζουν οποιαδήποτε αστυνομική ενέργεια που ξεπερνά τα επαγγελματικά τους όρια (κακώς, κάκιστα) και υποβαθμίζουν κάθε ενέργεια και πράξη που στρέφεται κατά αυτών στους οποίους έχουμε αναθέσει την ασφάλεια μας, τους αστυνομικούς.
Προσπαθούν να βάλουν σε όλων μας το στόμα πως νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, του αγρότη, του καθηγητή, της θειάς μου της Βασιλικούδας και κανείς δεν τσιρίζει πως παλικάρια λέτε μαλακίες γιατί στην Δημοκρατία νόμος είναι αυτό το πράγμα που ψηφίζει η Βουλή, και κανείς δεν δικαιούται να καθορίζει ποιο είναι το δίκαιο του εργάτη, του αγρότη, του καθηγητή ή της θειάς μου της Βασιλικούδας εκτός από αυτούς που ψήφισε (καλώς ή κακώς) ο εργάτης, ο αγρότης, ο καθηγητής και η θειά μου η Βασιλικούδα. Ο οποιοσδήποτε φωνάζει ''νόμος είναι το δίκιο του εργάτη'', και είναι ή νομίζει πως είναι εργάτης, μετατρέπεται αυτομάτως σε νομοθέτη και ως νομοθέτης που εφαρμόζει τον δικό του νόμο στον δρόμο, μπορεί να γαμά και να δέρνει –το δεύτερο κυριολεκτικώς.

Μα καλά λένε κάποιοι, πολλές φορές καλοπροαίρετα, τα πολιτικά εγκλήματα, η ατιμωρησία των πολιτικών, οι μίζες δεν ενοχλούν και ενοχλούν οι αντιδράσεις αυτές; Ποιος είπε πως το να μην αποδέχεσαι τις μολότοφ σημαίνει πως δεν συφιλιάζεσαι από την ανικανότητα, την προδοσία αυτών που μας οδήγησαν (με την ευγενή χορηγία μας) στην χρεοκοπία; Ποιος είπε πως πρώτη προτεραιότητα μας δεν πρέπει να είναι η εξυγίανση του πολιτικού και οικονομικού μας συστήματος;''Πίσσα και πούπουλα'' σε κάθε επίορκο. Γιατί όμως να καταπιούμε ενέργειες που προσφέρουν μόνο πόνο, απόγνωση, τώρα πια και θάνατο; Γιατί τα ''ναι μεν αλλά'' απέναντι στα γουρούνια με τις μολότοφ;

Πολλοί μετά από συμβάντα καταστροφής μας καλούν να αναζητήσουμε τα κοινωνικά αίτια που υποκρύπτονται. Σώπα ρε πάνσοφοι... Σοβαρά; Και μέχρι να αναστοχαστούμε τα αίτια αυτά ή να περιμένουμε να πέσει ο καπιταλισμός που σύμφωνα με αυτούς ευθύνεται για τέτοιες αντιδράσεις, γαία πυρί μειχθήτω. Και φυσικά και τρία φέρετρα.


ΒΡΕ ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ!!!

Αριάδνη