Μια επανάσταση που ματαιώθηκε

Το τελευταίο διάστημα έχουν πέσει – χωρίς να το αναζητήσω – στα χέρια μου κάποια βιβλία σχετικά με την 17Ν. (Σ. Ξηρού «Η ημέρα εκείνη», Παπαχελά – Τέλογλου «Φάκελος 17Ν») Τώρα διαβάζω τα πρακτικά της δίκης της 17Ν, όπως τα αναδημοσίευσε το περιοδικό ΜΕΤΡΟ. Θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι το timing είναι ειρωνικά ιδανικό.
Ακούγονται πολλές απόψεις εκατέρωθεν κατά τη διάρκεια της δίκης, σε κάποιες συμφωνείς, σε κάποιες διαφωνείς και σε κάποιες προβληματίζεσαι.
Παρακάτω μεταφέρω την άποψη του Προέδρου του δικαστηρίου κ. Μαργαρίτη, ο οποίος προφανώς μπουχτισμένος από την γνωστή αριστερή καραμέλα περί επανάστασης, λέει κάποιες – κατά την άποψη μου – αλήθειες:

«Η επανάσταση, αν ματαιώθηκε, ξέρετε γιατί ματαιώθηκε; Γιατί γέμισαν τα super market. Έχω εγώ γνωστούς σε όλη τη κοινωνική διαστρωμάτωση. Βλέπω λοιπόν, ότι τα προβλήματα τους σήμερα είναι πόση χοληστερίνη έχουν, πόσο ζάχαρο, πως θα ρίξουν κανένα κιλό, γιατί δεν τους κουμπώνει πια το παντελόνι. Γίνεται επανάσταση με αυτά; Που να γίνει επανάσταση με αυτά; Το χειρότερο αυτοκίνητο σε όλους τους γνωστούς μου – και με κοροϊδεύουν οι περισσότεροι – το έχω εγώ. Σκέψου τι γίνεται δηλαδή. Τι να πω; Για αυτό ματαιώνονται οι επαναστάσεις. Αν η επανάσταση στηρίζεται και υπολογίζει ενδεχομένως σε μια κρίση, είτε αν γίνει κάτι κακό, αν γίνει κάποια κρίση οικονομική ή ο,τιδήποτε κλπ, σε τέτοιες περιπτώσεις καραδοκούν άλλοι που έχουν περισσότερα όπλα , φορούν στολές και μας το έχει δείξει το παρελθόν της Ελλάδας και των άλλων χωρών. Μην υπολογίζουμε σε τέτοιες επαναστάσεις. Ματαιώθηκαν οριστικά δυστυχώς.»
Μια επανάσταση που ματαιώθηκε οριστικά λοιπόν. Και δεν αναφέρομαι σε όσους έπιασαν τα όπλα. Αυτοί ήταν χαμένοι εκ προοιμίου.
Αναφέρομαι σε όλους αυτούς που (την δεκαετία του ’80), ενώ δεν είχαν μαντήλι να κλάψουν, που παρακαλούσαν για καλύτερες ημέρες, που
είχαν όραμα, τελικώς τραβήξανε και αυτοί μια δαγκωνιά από το απαγορευμένο μήλο. Και επειδή ήταν στερημένοι δεν ήταν απλά δαγκωνιά. Κοντέψανε να φάνε και τα κουκούτσια.
Και επί δύο δεκαετίες τρώγανε, τρώγανε, τρώγανε… Βέβαια όχι το μήλο. Τα μήλα τα αφήνανε για τους υπόλοιπους. Αυτοί αρκούνταν στο να καταβροχθίζουνε το γουρουνάκι γάλακτος…
Όταν ήταν παχιές οι αγελάδες, έχασαν τα ιδανικά τους. Πολιτικοί, συνδικαλιστές, κομματάρχες, δημοσιογράφοι και γενικότερα όποιος είχε εξουσία, από την μικρότερη μέχρι την μεγαλύτερη. Και αυτοί που δεν είχαν άμεση εξουσία, φρόντισε το σύστημα να τους φτιάξει. Επιχειρηματίες, εργοδότες, εργολάβοι, ιδιοκτήτες, δικηγόροι μα και άλλοι πολλοί.
Φάγανε μα και τάισαν. Τότε ήταν που μας έκαναν συνένοχους. Γίναμε οι ασπίδες τους. Τους δώσαμε την «ελευθέρας», τους προσφέραμε το άλλοθι. Από το λουκούλλειο φαγοπότι που στήθηκε, εμείς τρώγαμε τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι. Και όσο μεγάλωνε το φαγοπότι, ανάλογα έπεφταν τα ψίχουλα. Και όπως έλεγε ο πάντα επίκαιρος Χαρούλης για τον Αδάμ και την Εύα… «σπίτι δεν είχαν, ρούχα δεν είχαν, την βγάζαν με ένα μήλο, και τα μαλακισμένα είχαν την εντύπωση ότι ζούσαν στον παράδεισο»
Τώρα καλοζωισμένοι, υπέρβαροι, με προκοίλια, με το τσιγάρο – πούρο στο στόμα, με γραβάτα ασθμαίνοντας από το μπούκωμα, είναι ανίκανοι να μας οδηγήσουν σε ο,τιδήποτε θετικό.
Μια επανάσταση που αφέθηκε στα χέρια των ολίγων, των «κρατούντων» και των «ημετέρων. Μια επανάσταση που σήμερα περιμένουμε, οι χορτάτοι να μας εκπροσωπήσουν. Δεν γίνεται αγαπητοί μου. Π.χ. δεν μπορεί ο δημοσιογράφος που έχει κότερα, βίλα και τζιπ να τα βάλει με το σύστημα, και να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των ασθενέστερων, αφού ο ίδιος είναι μέρος του συστήματος. Και όχι ένα απλό γρανάζι, αλλά θα έλεγα, ότι είναι ένα από τα πιστόνια της μηχανής. Ή καλύτερα το λαδάκι…
Μην ψάχνουμε για μπροστάρηδες. Δεν υπάρχουν. Ιστορικά άλλωστε δεν υπήρξαν αφιλοκερδώς. Οι όποιες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Η επανάσταση ματαιώθηκε οριστικά. Ανασκουμπωθείτε, ξυπνήστε και κάντε μόνοι σας ότι πρέπει. Δώστε τα μηνύματα σας με την συμπεριφορά σας, είτε αυτή είναι αγοραστική – καταναλωτική, είτε οικονομική, είτε αύριο – μεθαύριο στις κάλπες.
Δεν θέλουμε να θρέψουμε κανέναν άλλο πούστη.
Διαχωριστείτε από το υπόλοιπο κοπάδι. Και όπως λέει και το γνωστό άσμα
«Πρόβατα ξυπνάτε, η σειρά μας έρχεται
Και εσείς τσομπανάκια, ρε άιντε να κουρεύεστε
Πρόβατα ξυπνάτε, πιάστε τα υψώματα
Λύκοι θα υπάρχουν, όσο υπάρχουν πρόβατα»
Εις το επανιδείν
Ο ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΣ
http://ed-mysterious.blogspot.com/2010/05/blog-post_26.html