Η πολιτικοοικονομική ολιγαρχία της χώρας μας αντιλαμβάνεται πλέον ότι τα blogs, δηλαδή οι ελεύθερες φωνές των ίδιων των ελλήνων πολιτών, αναδεικνύονται στον υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνο για τη διατήρηση της εξουσίας της και του ελέγχου της κοινωνίας, καθόσον απειλούν άμεσα να αφυπνίσουν την κοινωνία από την καταστολή που την έχουν βάλει τα ΜΜΕ.
Κάτι λοιπόν πρέπει να γίνει το ταχύτερο πριν να είναι αργά για το κατεστημένο.
Έτσι φουντώνουν πλέον οι σκέψεις σε κυβερνητικό επίπεδο για να μπει τέλος στην ανωνυμία τωνblogs. Μάλιστα θέλουν να εισάγουν…..
και στη χώρα μας μια διάταξη που περιέχεται σε νομοσχέδιο που κατέθεσε στην Ιταλική Βουλή από 10-5-2010 η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι. Η διάταξη αυτή εξισώνει τους bloggers με τα ΜΜΕ και λέει ότι όποιος θέλει να λειτουργήσει blog, θα πρέπει να πάει σε μια συγκεκριμένη δημόσια αρχή (δηλαδή στο στόμα του ίδιου του κατεστημένου) και να καταθέσει πλήρη τα στοιχεία του, διαφορετικά το blog θα κλείνει.Η αιτιολογία για μια τέτοια νομοθετική ρύθμιση είναι να προστατευθούν δήθεν οι αθώοι πολίτες που δέχονται δυσφήμιση από τον κακό blogger. Έτσι ο «αθώος» και θιγόμενος πολίτης θα μπορεί αν θέλει και θεωρεί ότι θίγεται είτε ο ίδιος είτε κάποια αγαθά που αυτός θα πιστεύει ότι θίγονται, να καταθέτει μήνυση ή αγωγή κάποιων εκατοντάδων χιλιάδων ΕΥΡΩ, εναντίον του διαχειριστή του blog.
Η εξίσωση αυτή που επιδιώκει ο πάμπλουτος Μπερλουσκόνι με τον φτωχό blogger δεν μπορεί να γίνει.
Η δύναμη του κάθε μιντιάρχη και συνακόλουθα η εξουσία που ασκεί πάνω στο πολιτικό προσωπικό της χώρας πηγάζει από το χρήμα που διαθέτει και μάλιστα αυτό το χρήμα, πολλές φορές, προέρχεται από το ίδιο το κράτος. Αντίθετα η δύναμη του blogger είναι η ανωνυμία του. Αν ο bloggerκαταστεί επώνυμος τότε, για πολλούς λόγους, εξουδετερώνεται πλήρως.
Είναι προφανέστατο λοιπόν ότι η πραγματική βούληση του κατεστημένου είναι να φιμώσει τις ελεύθερες φωνές των πολιτών και βάζει μπροστά δήθεν την προστασία αθώων πολιτών. Μόνο που με τον τρόπο αυτό, μαζί με τους «αθώους» πολίτες, προστατεύονται οριστικά και τα λαμόγια «πολίτες».
Όμως, όπως είναι γνωστό οι νόμοι γίνονται πάντα από την άρχουσα τάξη για την εύρυθμη λειτουργία και διατήρηση του κοινωνικού status quo, που διατηρεί και εξυπηρετεί την ίδια.
