Μήνυμα προς ΠΑΣΟΚους

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Νικολαΐδης

Ίσως να ακούγεται παράδοξο, ωστόσο εκτιμώ ότι το παλιό λαϊκό γνωμικό «εκεί που είσαι ήμουνα και εδώ και είμαι θα' ρθεις», μπορεί να αποτελεί γνήσια και εύστοχη πολιτική συμβουλή πρώτου μεγέθους και αξίας προς τα στελέχη και τους υποστηρικτές του νυν κυβερνώντος κόμματος.
Εξηγούμαι: Πολύ πρόσφατα βρέθηκα σε μία παρέα γνωστών στη Θεσσαλονίκη «γαλάζιων» στελεχών, πετυχημένων επιχειρηματιών και επιστημόνων, οι οποίοι...

εδώ και μία- μιάμιση δεκαετία αποτελούν τον κορμό ίσως της οργανωτικής δομής της Νέας Δημοκρατίας. Κάποιοι μάλιστα βρέθηκαν και σε κυβερνητικές θέσεις, κατά την καραμανλική περίοδο διακυβέρνησης.
Μιλούσαν μεταξύ τους σαν απόμαχοι ναυτικοί ή -ευστοχότερα- ως παλαίμαχοι πολεμιστές, μπαρουτοκαπνισμένοι οπλαρχηγοί ενός τρομερού πολέμου, ο οποίος, παρά τη δική τους θέληση, ικανότητα και προσπάθεια, χάθηκε. Η ήττα τους γονάτισε, αυτό ήταν εμφανές. Ωστόσο, προς τιμήν τους- δεν έριχναν το ανάθεμα στο Μεγάλο Στρατηγό, όχι πάντα τουλάχιστον. Τους έκαιγαν οι δικές τους ευθύνες. Και πού τις εντόπιζαν; Στην κραυγή, την αντίθεση, το κράξιμο, την αντίδραση.
Όλοι τους συμφωνούσαν ότι οι ίδιοι, όπως και χιλιάδες άλλα έντιμα στελέχη της ΝΔ από όλη τη χώρα, θα έπρεπε να βάζουν τις φωνές πιο συχνά. Εάν έκραζαν «στα ίσια» έναν υπουργό όταν τον έβλεπαν να παίρνει τη μία λανθασμένη απόφαση μετά την άλλη, ίσως η εξέλιξη να είχε διαφορετική κατάληξη. Το ίδιο και όταν έβλεπαν τον διορισμό ενός ανίκανου ανθρώπου σε μία θέση ευθύνης. Όπως και εάν έβαζαν τις φωνές ακόμη δυνατότερα μπροστά σε μία αστοχία, ένα λάθος, μία αποτυχία, μία σκοτεινή πτυχή, μία λαμογιά.
«Έπρεπε να ήμασταν σκληρότεροι, πιο δυναμικοί, πιο αποφασισμένοι και περισσότερο έτοιμοι για συγκρούσεις» έλεγαν και ξαναέλεγαν οι «γαλάζιοι απόμαχοι».
Είναι τραγική αλήθεια ότι μέσα στα κόμματα πολύ συχνά τα σοβαρά θέματα δεν συζητώνται. Ελάχιστοι τολμούν να αμφισβητήσουν τις βουλές των ισχυρών. Ακόμη λιγότεροι αποφασίζουν να πολεμήσουν για να διορθώσουν ένα λάθος. Συνήθως επικρατεί η λογική της σιωπής, γιατί «δεν είναι ώρα τώρα, που η κατάσταση είναι κρίσιμη». Και πάντα είναι κρίσιμη. Οι περισσότεροι δεν εκφράζουν τη διαφωνία τους γιατί θεωρούν ότι με αυτόν τον τρόπο θα αμφισβητηθεί ο αρχηγός, θα διαταραχτεί η ηρεμία, θα δοθεί αλλού το βάρος και όχι στις εκλογές που πλησιάζουν. Και όλο κάτι πλησιάζει, οπότε η κουβέντα όλο αναβάλλεται. Μία είναι οι εκλογές, μία το συνέδριο, μία οι δημοτικές εκλογές, μία ο ανασχηματισμός, μία η Σύνοδος Κορυφής. και πάει λέγοντας.
Εδώ κολλάει και το μήνυμα του τίτλου. Φίλοι, στελέχη του ΠΑΣΟΚ, μην κάνετε τα ίδια λάθη με τους «συναδέλφους» σας της ΝΔ. Φωνάξτε μπροστά στο λάθος, ξεσηκωθείτε μπροστά στις λαμογιές, δείξτε στους κυβερνητικούς ότι έχετε γνώμη και αρχές και δεν είστε απλώς «στελέχη έτοιμα για όλα».
Ετοιμάστε γιαούρτια και ντομάτες για αυτούς που (κάνουν ότι) δεν καταλαβαίνουν, φτιάξτε πολιτικές βουβουζέλες για τις κομματικές συνάξεις σας και πάρτε τους τα αυτιά, εάν δεν σας ακούσουν, εάν βλέπετε τη ζάλη της εξουσίας στα μάτια τους. Συνετίστε τους, κάντε τους να νιώθουν ότι λειτουργούν με το δικό σας άγρυπνο μάτι στραμμένο επάνω τους.
Είναι κρίσιμο. Οι εποχές το επιβάλουν.