Με αφορμή, ορισμένα δημοσιεύματα που μεγιστοποιούν μία επίθεση που δέχτηκα κατά τη διάρκεια της χθεσινής πορείας για την καταδίκη της επιχείρησης του ισραηλινού ναυτικού στο στόλο που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα, από άτομα που...
αυτοχαρακτηρίζονται αναρχικοί, θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι είναι η τρίτη φορά που γίνομαι στόχος τέτοιων ομάδων.
Με αυτές τις ομάδες, δεν έχουμε προσωπικές διαφορές. Η πηγή της διαφοράς είναι η θεώρηση μας για τη βία. Κάποιοι θέλουν να πιστεύουν, ότι αποτελεί θεμιτό πολιτικό τρόπο αντίδρασης. Για μας, τους Οικολόγους Πράσινους, η αποκήρυξη κάθε μορφής βίας, είναι μία ασυμβίβαστη επιλογή.
Οι 3 νεκροί εργαζόμενοι της Marfin δικαίως δημιούργησαν αγανάκτηση σε όλους όσους βλέπουν τους αγώνες τους να υποσκάπτονται και τα μηνύματά τους να διαστρεβλώνονται από ανεύθυνους και αδίστακτους επίδοξους εκφραστές τους. Δεν προβλημάτισαν όμως όλους όσους άρχισαν να φλερτάρουν με τη βίαιη αντιπαράθεση, μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Χθες απαίτησαν να κατεβάσουμε το πανώ των Οικολόγων Πράσινων ενάντια στη βία και την αιματηρή πολεμική επιχείρηση των ισραηλινών. Όταν αρνηθήκαμε, επιχείρησαν να το κάνουν και μου πέταξαν καφέ.
Το προηγούμενο Σάββατο, κατά τη διάρκεια της διαμόρφωσης ενός οικοπέδου στη Ροτόντα σε πάρκο από δημιουργικές κινήσεις πολιτών, μου είχαν επιτεθεί ως κοινοί τραμπούκοι, καταγγέλλοντάς με ότι "πρασινίζω τον καπιταλισμό" και "εξωραΐζω το σύστημα".
Και σας θυμίζω ότι πριν από λίγες βδομάδες, κάποιοι άλλοι που δήλωσαν ότι είναι "υπέρ της διάχυσης της επαναστατικής πρακτικής", έβαλαν εμπρηστική βόμβα στα γραφεία μας στη Θεσσαλονίκη, μέρα μεσημέρι, απειλώντας τη ζωή 5 ατόμων που βρίσκονταν μέσα.
Για μας που οραματιζόμαστε έναν καλύτερο κόσμο και ζούμε στην πόλη που αποτέλεσε θέατρο σειράς πολιτικών δολοφονιών, στην πόλη που εξέθρεψε συμμορίες τύπου "Καρφίτσας", οι βίαιες πρακτικές θεωρούνται αδιανόητες.
Φαίνεται, όμως, πως η -συχνά δικαιολογημένη- αγανάκτηση και τα αδιέξοδα που νιώθουν για το προσωπικό τους μέλλον, τυφλώνει κάποιους νέους ανθρώπους.
Πιστεύω βαθύτατα πως ένας άλλος κόσμος, δημιουργικός, δίκαιος, ειρηνικός και αλληλέγγυος είναι εφικτός. Και επειδή τα μέσα για να τον επιδιώξουμε δεν μπορεί παρά να ταυτίζονται με το στόχο αυτό, ελπίζω αυτοί οι νέοι να το συνειδητοποιήσουν γρήγορα. Δεν είναι ανάγκη κάθε γενιά να επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη.
Εγώ είμαι ανοιχτός και διαθέσιμος να μιλήσω μαζί τους, σε ανοιχτό διάλογο, οπουδήποτε και όποτε το θελήσουν. Θέλω να μιλήσω μαζί τους. Νομίζω ότι μπορώ να τους πείσω γιατί η μεγάλη τους πλειοψηφία, είναι νέοι άνθρωποι με αγωνία για το μέλλον. Εμείς σε αυτή την αγωνία, έχουμε μία απάντηση. Λειτουργική, αποτελεσματική, χρήσιμη. Μία πράσινη απάντηση.
αυτοχαρακτηρίζονται αναρχικοί, θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι είναι η τρίτη φορά που γίνομαι στόχος τέτοιων ομάδων.
Με αυτές τις ομάδες, δεν έχουμε προσωπικές διαφορές. Η πηγή της διαφοράς είναι η θεώρηση μας για τη βία. Κάποιοι θέλουν να πιστεύουν, ότι αποτελεί θεμιτό πολιτικό τρόπο αντίδρασης. Για μας, τους Οικολόγους Πράσινους, η αποκήρυξη κάθε μορφής βίας, είναι μία ασυμβίβαστη επιλογή.
Οι 3 νεκροί εργαζόμενοι της Marfin δικαίως δημιούργησαν αγανάκτηση σε όλους όσους βλέπουν τους αγώνες τους να υποσκάπτονται και τα μηνύματά τους να διαστρεβλώνονται από ανεύθυνους και αδίστακτους επίδοξους εκφραστές τους. Δεν προβλημάτισαν όμως όλους όσους άρχισαν να φλερτάρουν με τη βίαιη αντιπαράθεση, μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Χθες απαίτησαν να κατεβάσουμε το πανώ των Οικολόγων Πράσινων ενάντια στη βία και την αιματηρή πολεμική επιχείρηση των ισραηλινών. Όταν αρνηθήκαμε, επιχείρησαν να το κάνουν και μου πέταξαν καφέ.
Το προηγούμενο Σάββατο, κατά τη διάρκεια της διαμόρφωσης ενός οικοπέδου στη Ροτόντα σε πάρκο από δημιουργικές κινήσεις πολιτών, μου είχαν επιτεθεί ως κοινοί τραμπούκοι, καταγγέλλοντάς με ότι "πρασινίζω τον καπιταλισμό" και "εξωραΐζω το σύστημα".
Και σας θυμίζω ότι πριν από λίγες βδομάδες, κάποιοι άλλοι που δήλωσαν ότι είναι "υπέρ της διάχυσης της επαναστατικής πρακτικής", έβαλαν εμπρηστική βόμβα στα γραφεία μας στη Θεσσαλονίκη, μέρα μεσημέρι, απειλώντας τη ζωή 5 ατόμων που βρίσκονταν μέσα.
Για μας που οραματιζόμαστε έναν καλύτερο κόσμο και ζούμε στην πόλη που αποτέλεσε θέατρο σειράς πολιτικών δολοφονιών, στην πόλη που εξέθρεψε συμμορίες τύπου "Καρφίτσας", οι βίαιες πρακτικές θεωρούνται αδιανόητες.
Φαίνεται, όμως, πως η -συχνά δικαιολογημένη- αγανάκτηση και τα αδιέξοδα που νιώθουν για το προσωπικό τους μέλλον, τυφλώνει κάποιους νέους ανθρώπους.
Πιστεύω βαθύτατα πως ένας άλλος κόσμος, δημιουργικός, δίκαιος, ειρηνικός και αλληλέγγυος είναι εφικτός. Και επειδή τα μέσα για να τον επιδιώξουμε δεν μπορεί παρά να ταυτίζονται με το στόχο αυτό, ελπίζω αυτοί οι νέοι να το συνειδητοποιήσουν γρήγορα. Δεν είναι ανάγκη κάθε γενιά να επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη.
Εγώ είμαι ανοιχτός και διαθέσιμος να μιλήσω μαζί τους, σε ανοιχτό διάλογο, οπουδήποτε και όποτε το θελήσουν. Θέλω να μιλήσω μαζί τους. Νομίζω ότι μπορώ να τους πείσω γιατί η μεγάλη τους πλειοψηφία, είναι νέοι άνθρωποι με αγωνία για το μέλλον. Εμείς σε αυτή την αγωνία, έχουμε μία απάντηση. Λειτουργική, αποτελεσματική, χρήσιμη. Μία πράσινη απάντηση.