Η τραγική οικονομική πολιτική που επιβάλει η Γερμανία στην Ευρώπη

Οι ΗΠΑ δανείζονται κάθε ημέρα περίπου όσα η Ελλάδα δανείζεται σε ένα μήνα. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί θέλουν με αυτά τα χρήματα να στηρίξουν ένα τεράστιο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, αλλά και τα προγράμματα για τη δημιουργία και τη στήριξη θέσεων εργασίας. Τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης ίσως είναι σε ένα βαθμό επίπλαστα, αλλά παρόλα αυτά δημιουργούν μία αίσθηση ανάκαμψης της ευημερίας, όπως αυτή αρχίζει διστακτικά να αποτυπώνεται σε διάφορους δείκτες. Μία μερική απογοήτευση γνώρισαν οι Αμερικανοί μάλιστα τις προηγούμενες ημέρες, όταν η πτώση της ανεργίας δεν ήταν η αναμενόμενη, αλλά και αυτό δεν στάθηκε ικανό να περιορίσει τη θετική δυναμική. Στην Ευρώπη και ειδικότερα στην Ελλάδα η...Γερμανία επέβαλε τους δικούς της κανόνες και τους δικούς της ρυθμούς, καταστροφικοί στο σύνολό τους, ειδικά για αυτούς που υποτίθεται ότι ευαγγελίζονται και “πίνουν νερό” στο όνομα της φιλελεύθερης οικονομίας. Το οξύμωρο μάλιστα είναι ότι πλέον καταγράφονται σοσιαλιστές που εφαρμόζουν ακραία φιλελεύθερα μέτρα και φιλελεύθεροι που σοσιαλίζουν σε βαθμό παρεξηγήσεως. Η ίδια η ιστορία διδάσκει και στην παρούσα ο Ομπάμα δεν κάνει τίποτε διαφορετικό, ότι σε περιόδους βαθιάς ύφεσης η ατμομηχανή της ανάπτυξης είναι μόνο το Κράτος. Όχι εννοείται το Κράτος όπως το έχουμε συνηθίσει εμείς, με τις προνομιακές σχέσεις με εργολάβους και κατασκευαστές που κερδίζουν 100πλάσια από όσα διανέμουν στην κοινωνία, αλλά το Κράτος που αποφασίζει στα σοβαρά να επενδύσει δίνοντας ταυτόχρονα δουλειές σε όσο το δυνατόν περισσότερους, βοηθώντας το “χρήμα να κινηθεί”. Τις τελευταίες ημέρες βιώνουμε την επιτομή του παραλόγου. Αφήνοντας παράμερα όλα τα άλλα οικονομικά μέτρα, η Κυβέρνηση ανακοινώνει περικοπή του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων κατά 500 εκατ. ευρώ για τα επόμενα τρία, τέσσερα ή πέντε χρόνια. Και αυτό περνάει “στα ψιλά”. Οι Γερμανοί επιμένουν στην ανόητη συλλογιστική ότι η οικονομία αναπτύσσσεται μόνο από την περικοπή μισθών, συντάξεων, παροχών. Φτάσαμε στο σημείο αντί να είναι στόχος να εξισορροπηθεί όλη η Ευρώπη προς το ανώτερο οικονομικό επίπεδο που διαβιούν οι Γερμανοί σήμερα, να συζητάμε για το πώς όλοι θα “κατεβούμε” πολλά επίπεδα, να γίνουμε φτωχότεροι, να μάθουμε να περνάμε με λιγότερα. Οικονομολόγοι ήδη έχουν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για το γεγονός αυτό, αλλά μάλον τα αυτιά της Μέρκελ και των κυβερνητικών της συμμάχων έχουν πολύ περιορισμένο εύρος ακοής και ακούν μόνο στη λέξη “μείωση”. Σε μία υποθετικά ενωμένη Ευρώπη και πολύ περισσότερο σε χώρες με κοινό νόμισμα, δεν νοείται οι μισθοί να έχουν τέτοιες αποκλίσεις. Το οξύμωρο είναι ότι όλοι συζητάνε – με την επιβολή της Γερμανικής άποψης εννοείται – για το πώς οι μισθοί θα εξισορροπηθούν προς τα κάτω. Οι ασύδοτες και ασύστολες περικοπές στους μισθούς, η επιβολή φόρων και μόνο φόρων δεν μπορούν και δεν θα φέρουν κανένα προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Το είδε και το υπουργείο Οικονομικών να συμβαίνει με την υστέρηση των εσόδων και των εισπράξεων. Στην Ελλάδα, μία προβληματική Βιομηχανία, που απασχολούσε 100 εργαζόμενους θα είχαμε δώσει μάχη για να τους σώσουμε. Στη Γερμανία 23.000 εργαζόμενοι στην OPEL μοιάζουν ασήμαντοι και η Κυβέρνηση της Χώρας τους αρνείται να χορηγήσει εγγυήσεις (όχι δάνεια, εγγυήσεις) για να συνεχίσει η λειτουργία του εργοστασίου. Και όμως, αυτή την αυτοκαταστροφική πολιτική την υιοθέτησε η Ευρώπη στο όνομα κάποιας ψευδεπίγραφης σωτηρίας. Η οποία σωτηρία, μαθηματικά, δεν θα έρθει ποτέ. Το χρέος που μεγαλώνει, μόνο και μόνο για πληρώνονται οι δανειστές είναι ένας τεράστιος φαύλος κύκλος και ως τέτοιος κινδυνεύει να μετατραπεί σε αγχόνη. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η αγχόνη είναι στο δικό μας λαιμό, όσο και στο λαιμό των υπολοίπων Ευρωπαίων, απλά αυτοί δεν το έχουν καταλάβει ακόμα. Η λύση εννοείται ότι δεν είναι η έξοδος από το ευρώ. Ρωτήστε τους αυτόκλητους Έλληνες υπερασπιστές αυτής της άποψης (οι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί έχουν εντελώς ιδιοτελή κριτήρια) αν θα δέχονται να πληρώνουν την τηλεόραση ή το αυτοκίνητο που θα θέλουν να αγοράσουν σε δραχμές σε τιμές αστρονομικές. Η λύση ίσως είναι η συνολική αλλαγή της πολιτικής που επιβάλει η Γερμανία στην παρούσα φάση. Και αυτό γίνεται μόνο αν συστρατευθούν μαζί μας και άλλες χώρες της Ε.Ε και της Ευρωζώνης, τώρα, πριν αρχίσει η συζήτηση για το πώς το χειρότερο θα γίνει χείριστο με την απώλεια και άλλων δικαιωμάτων, εκτός από αυτά που έχουμε χάσει ήδη…
(newsblog.gr)