Να προχωρήσουν οι “πράσινες” δημόσιες συμβάσεις

Στην Ολομέλεια της Βουλής, όπου συζητήθηκε το νομοσχέδιο (Ν/Σ) του Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ) με τίτλο: "Μέτρα για τη βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης κατά την τελική χρήση και ενεργειακές υπηρεσίες" μίλησε ο Σταύρος Καλογιάννης ο οποίος, κατέθεσε συγκεκριμένη πρόταση για την προώθηση των "πράσινων" δημόσιων συμβάσεων.
Στην ομιλία του ανέφερε: «Με τις διατάξεις του παρόντος Ν/Σ ενσωματώνεται στο εθνικό μας δίκαιο η Οδηγία 2006/32 για την ενεργειακή απόδοση κατά την τελική χρήση και τις ενεργειακές υπηρεσίες. Η Οδηγία θέτει το πλαίσιο εφαρμογής μέτρων με σκοπό την επίτευξη του εθνικού στόχου εξοικονόμησης ενέργειας.

Η βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης θα συμβάλει στη μείωση της κατανάλωσης πρωτογενούς ενέργειας, στον περιορισμό των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και συνεπώς στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Επιπλέον, η στροφή προς περιβαλλοντικές τεχνολογίες με καλύτερη ενεργειακή απόδοση, προσφέρει μοναδική δυνατότητα ενίσχυσης της καινοτομίας στη χώρα μας.

Σε ό,τι αφορά τις πράσινες δημόσιες συμβάσεις που αναφέρονται στο άρθρο 18 του Ν/Σ, η σημασία τους είναι αποτυπωμένη σε ευρωπαϊκά κείμενα όπως η Στρατηγική της Λισσαβόνας και η αναθεωρημένη Στρατηγική για την αειφόρο ανάπτυξη.

Οι πράσινες δημόσιες συμβάσεις, οι οποίες στη χώρα μας παρουσιάζουν υστέρηση, σχετίζονται με τη βιώσιμη παραγωγή και κατανάλωση, είναι δηλαδή ένα οριζόντιο θέμα το οποίο αφορά ουσιαστικά όλον τον κύκλο ζωής των προϊόντων, υπηρεσιών και διαδικασιών. Αφορά σε θέματα εμπορίου, διαδικασιών παραγωγής προϊόντων, διάθεσης αποβλήτων, ανακύκλωσης, κ.α.

Η Γαλλία, για παράδειγμα, από το 2005, στα μεγάλα οικοδομικά έργα της χρησιμοποιεί μόνον ξυλεία η οποία είναι πιστοποιημένη οικολογικά, με σκοπό να συμβάλει στη διάσωση των μεγάλων δασικών οικοσυστημάτων του πλανήτη, κυρίως της Αφρικής και της Νότιας Αμερικής, τα οποία απειλούνται από την υπερεκμετάλλευση και την παράνομη υλοτόμηση.

Στα θέματα παραγωγής πρέπει να ληφθούν υπόψη τα χαρακτηριστικά της ελληνικής βιομηχανικής παραγωγής, καθώς και ορισμένα πολύ σημαντικά για την αειφόρο ανάπτυξη στοιχεία, όπως η κοινωνική και περιβαλλοντική ευθύνη των εταιρειών, η ύπαρξη προτύπων και επισημάνσεων για προϊόντα και υπηρεσίες. Σε θέματα κατανάλωσης, ιδιαίτερη σημασία έχει η διαμόρφωση περιβαλλοντικής συνείδησης των καταναλωτών.

Για την επίτευξη της βιώσιμης παραγωγής και κατανάλωσης πρέπει, συνεπώς, να δραστηριοποιηθούν όχι μόνο οι δημόσιοι φορείς αλλά και οι κοινωνικοί εταίροι, η βιομηχανία, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις και όλοι οι πολίτες, ως καταναλωτές.

Με βάση τα προαναφερόμενα προτείνω: στο Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τις Πράσινες Δημόσιες Συμβάσεις που θα εκπονήσει το Υπουργείο Περιβάλλοντος, να υπάρξει μία συνολική προσέγγιση στην προώθηση μεθόδων βιώσιμης παραγωγής και κατανάλωσης, η οποία πρέπει:

 να λαμβάνει υπόψη τον συνολικό κύκλο ζωής των προϊόντων και των υπηρεσιών και να επεμβαίνει για την επίλυση προβλημάτων σε όσο το δυνατόν πιο αρχικό στάδιο του κύκλου αυτού,

 να προωθεί την καινοτομία,

 να χρησιμοποιεί έναν συνδυασμό πολιτικών μέτρων, οικονομικών κινήτρων και αντικινήτρων,

 να αξιοποιεί τη δύναμη της εκπαίδευσης, της επιμόρφωσης και της κατάρτισης.

Θα αναφερθώ και σε ένα άλλο θέμα του νομοσχεδίου, στο άρθρο 21, που τροποποιεί το Π.Δ. με το οποίο είχε συσταθεί Γενική Γραμματεία Χωροταξίας και Αστικού Περιβάλλοντος στο Υπουργείο Περιβάλλοντος.

Η Κυβέρνηση τροποποιεί το Π.Δ. που εκδόθηκε στις 15 Απριλίου 2010, σχεδόν 7 μήνες μετά τις εκλογές! Χρειάστηκαν 7 μήνες για τη σύσταση Γενικής Γραμματείας Χωροταξίας και σήμερα τροποποιείται! Με το Π.Δ. είχε συσταθεί Γενική Γραμματεία Χωροταξίας και Αστικού Περιβάλλοντος, η οποία περιλαμβάνει: τη Γενική Διεύθυνση Πολεοδομίας, τη Γενική Διεύθυνση Προγραμματισμού και Έργων και τη Διεύθυνση Χωροταξίας του Υπουργείου.

Όμως μέχρι σήμερα η Διεύθυνση Χωροταξίας ανήκε στη Γενική Διεύθυνση Περιβάλλοντος. Κάνει λάθος το Υπουργείο με τον διαχωρισμό της Χωροταξίας από το Περιβάλλον.

Την αλληλεξάρτηση χωροταξικού σχεδιασμού και περιβάλλοντος επιβεβαιώνει και η νομολογία του Συμβουλίου της Επικράτειας στην οποία επισημαίνεται ότι: «οι δύο αυτές υποχρεώσεις προδήλως αλληλοεξαρτώνται, με τέτοιο τρόπο ώστε να μην νοείται προστασία του περιβάλλοντος χωρίς χωροταξικό σχεδιασμό και αντιστρόφως».

Οφείλει το Υπουργείο να επανεξετάσει την ρύθμιση αυτή ώστε να διαμορφώσει μια ποιό αποδοτική και λειτουργική διοίκηση στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, με έμφαση στα χωροταξικά και περιβαλλοντικά θέματα».

Από το πολύ καλό http://www.epiruspost.gr/