Όταν η διαφάνεια δε βολεύει

Υπάρχει μια τάση τον τελευταίο καιρό, για άμεση συμμετοχή των πολιτών στη διακυβέρνηση, δια μέσου της δημόσιας διαβούλευσης, στην οποία μπορεί να συμμετέχει κάθε πολίτης, κυρίως αξιοποιώντας τα νέα μέσα όπως το διαδίκτυο.

Πρακτικές εφαρμογές της δημόσιας διαβούλευσης, είχαμε αρκετές στην Ελλάδα, χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα φυσικά, αφού ....διαβούλευση με τον κάθε άσχετο, δεν μπορεί να φέρει αποτέλεσμα. Μια διαβούλευση μεταξύ ογκολόγων, για το ποιό χημειοθεραπευτικό σχήμα είναι καλό για κάποιον ασθενή, έχει νόημα. Για το ίδιο ζήτημα όμως, τι νόημα μπορεί να έχει η διαβούλευση, μέσω διαδικτύου, στην οποία μπορεί ο καθένας να πει "το μακρύ του και το κοντό του";
Αυτός είναι ένας λόγος, για τον οποίο δεν μπαίνουν κάποια ζητήματα σε δημόσια διαβούλευση, οπότε σε σχετική λήψη απόφασης, θα υπάρχει και το τεκμήριο της διαφάνειας.
Ένας άλλος λόγος, που δεν μπαίνουν σε δημόσια διαβούλευση και δεν επιτρέπεται η πρόσβαση πολιτών σε στοιχεία, δεν υπάρχει δηλαδή και πολύ "όρεξη" για διαφάνεια, είναι η σημαντικότητα, που έχει το θέμα για κάποιους, που δεν βολεύονται από τη διαφάνεια.
Για παράδειγμα, το θέμα της κατανομής της διαφήμισης του ΟΠΑΠ.
Παραδοσιακά, με την κρατική διαφήμιση, οι εκάστοτε κυβερνώντες, προσπαθούν να αγοράσουν τη σιωπή ή να κερδίσουν την εύνοια κάποιων ΜΜΕ. Η σχέση είναι win-win: και ο λήπτης της χορηγίας κερδίζει, οπότε δεν καταγγέλει την αδιαφάνεια και ο χορηγός (κυβέρνηση) κάνει τη δουλειά της, εκμαυλίζοντας τον τύπο, που οφείλει να είναι αντικειμενικός.
Έτσι, διαστάζουν να ενημερώσουν τους πολίτες, για το ύψος των ποσών ανά μέσο και κυρίως για τη σκοπιμότητα κάθε κρατικής διαφήμισης.
...
taxalia