Λευκό και Άκυρο δέν είναι το ίδιο!

Μια «ψαγμένη» άποψη αναγνώστη μας.

Σε μια περίοδο που τα πράγματα κι οι καταστάσεις θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν “μαύρα”, επιτρέψτε μου ν’ ασχοληθώ με κάτι λευκό: Τα λευκά ψηφοδέλτια, την αξία τους και τη σημασία – βαρύτητα που (θα έπρεπε να) τους δίνεται…
            Είναι γνωστό σε όλους ότι κατά τη διαλογή των ψήφων, μετά από κάθε εκλογική διαδικασία, αρχικώς αριθμούνται χωριστά  οι λευκές και χωριστά οι άκυρες ψήφοι, στη συνέχεια, όμως, αυτές προστίθενται και το άθροισμά τους αφαιρείται από τον συνολικό αριθμό των ψηφισάντων, ώστε να προκύψει ο αριθμός των “έγκυρων” ψήφων, αυτών δηλαδή που, τελικώς, πρακτικά έχουν “αξία” και βαρύτητα. Προκύπτει σαφώς, λοιπόν, ότι κατ’ ουσία τα λευκά ψηφοδέλτια εξισώνονται – εξομοιώνονται με τα άκυρα ψηφοδέλτια.
            Είναι αυτή, όμως, άραγε, η ουσία τους; Μπορεί να είναι αυτή; Και, σε τελική ανάλυση, μήπως αξίζει και θα πρέπει να δώσουμε στις λευκές ψήφους μια διαφορετική αξία και σημασία; Και μάλιστα όχι απλά και μόνο “στα λόγια” και στις (ενδεχομένως) “κούφιες” πολιτικές αναλύσεις και τα “μηνύματα” που υποκρύπτουν, αλλά και πρακτικά – ουσιαστικά πολιτικό;
 
            Ιδού τι εννοώ:
            Καλώς ή κακώς κάποιοι πολίτες ψηφίζουν “δαγκωτό” το ψηφοδέλτιο συγκεκριμένων κομμάτων ή, έστω, επιλέγουν “το μη χείρον βέλτιστον”.
            Καλώς ή κακώς κάποιοι άλλοι πολίτες εκφράζονται “ακυρώνοντας” συνειδητά τα ψηφοδέλτια. [Η περίπτωση των ακουσίως άκυρων ψηφοδελτίων είναι σαφώς διαφορετική].
            Καλώς ή κακώς κάποιοι άλλοι πολίτες αποφασίζουν, συνειδητά, “να ρίξουν λευκό”. Και προφανώς δεν θέλουν να θεωρηθεί “άκυρη” η ψήφος τους [δεδομένου μάλιστα ότι το λευκό ψηφοδέλτιο τους δίδεται, μαζί με τα κομματικά ψηφοδέλτια, από την εφορευτική επιτροπή!] Σε διαφορετική περίπτωση θα ακύρωναν, εξίσου συνειδητά, τα ψηφοδέλτια. Είναι προφανές ότι οι πολίτες αυτοί, επιλέγοντας το λευκό ψηφοδέλτιο, θέλουν να στείλουν κάποια συγκεκριμένα μηνύματα προς τους υποψηφίους βουλευτές ή/και τα κόμματα, ότι δηλαδή τους απορρίπτουν όλους για τις πολιτικές επιλογές ή για τις συμπεριφορές τους, για την κούφια γλώσσα τους, για την ανικανότητά τους στην αντιμετώπιση των προβλημάτων ολόκληρης της χώρας ή της συγκεκριμένης εκλογικής περιφέρειας, για την ανάμειξή τους σε σκάνδαλα κ.λπ.
            Οι εκλογείς αυτοί δεν είναι, βέβαια, και σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν “μη ενεργοί” ή “μη συνειδητοποιημένοι” πολίτες. Εάν ήταν τέτοιοι, άλλωστε, προφανώς δεν θα έμπαιναν καν στον κόπο να έρθουν να ψηφίσουν, αλλά θα επέλεγαν να κάνουν κάτι άλλο, για παράδειγμα… να πάνε για μπάνιο!...
            …ό,τι συνέβη δηλαδή πέρσι, κατά τις Ευρωεκλογές. [Και όχι μόνο τότε, βεβαίως]. Θεωρείτε, άραγε, και δη a priori, ότι όλοι αυτοί που επέλεξαν ή γενικότερα επιλέγουν αυτή τη λύση της μη συμμετοχής στην ψηφοφορία, είναι “αδιάφοροι” και “ανενεργοί” πολίτες, που δεν έχουν πολιτικές και κοινωνικο-οικονομικές ανησυχίες; Ή μήπως ωθήθηκαν σε μια τέτοια συμπεριφορά, δηλαδή στην επιλογή της αποχής, ακριβώς διότι εάν πήγαιναν να ψηφίσουν λευκό, αυτή τους η ψήφος θα συνυπολογιζόταν στις “μη έγκυρες”;!...
 
            Η πρότασή μου;
            Στον εκλογικό νόμο που θα ψηφιστεί σε λίγο, αλλά και σε κάθε μελλοντικό εκλογικό νόμο, να προβλέπεται ρητά ότι τα λευκά ψηφοδέλτια προσμετρώνται στα έγκυρα και μάλιστα επηρεάζουν τον ακριβή αριθμό των εκλεγόμενων βουλευτών!
Ιδού πώς:
            Ο συνολικός αριθμός των εκλεγόμενων βουλευτών είναι 300. Υπάρχουν προτάσεις για μείωση του αριθμού αυτού, αλλά ας υποθέσουμε ότι αυτός παραμένει ίδιος. Ο αριθμός αυτός των εκλεγόμενων βουλευτών, κατά την πρότασή μου, δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένος, αλλά θα αντιστοιχεί στο 100% των έγκυρων ψήφων και να μειώνεται –για παράδειγμα- κατά 3 ή 5 βουλευτές για κάθε 1% λευκών ψηφοδελτίων. Ένα 10% λευκών ψηφοδελτίων θα σήμαινε, αυτομάτως, μείωση των εκλεγόμενων βουλευτών κατά 30 ή 50. Και φυσικά οι τελικώς μη-εκλεγόμενοι βουλευτές θα ήταν από τις εκλογικές περιοχές με το υψηλότερο ποσοστό λευκών ψήφων.
 
            Υποθέτω ότι η προτεινόμενη αλλαγή θα ωφελούσε ποικιλοτρόπως. Ενδεικτικώς:
            Τα κόμματα και οι πρόεδροί τους θα ήταν πολύ πιο προσεκτικοί στις επιλογές των υποψηφίων βουλευτών.
            Οι ίδιοι οι υποψήφιοι βουλευτές, ομοίως…
            Το σύνολο των πολιτικών θα ήταν επίσης περισσότερο προσεκτικοί στις σχέσεις τους με τους πολίτες.
            Οι εκλογείς – πολίτες δεν θα ήταν υποχρεωμένοι να επιλέξουν τον “μη χείρονα” ως “βέλτιστο”, αλλά, αντιθέτως, εμμέσως θα μπορούσαν να επιβάλουν, και μάλιστα με το πέρασμα του χρόνου, πιο άξιους υποψήφιους, αφού οι παλαιότεροι θα είχαν υποστεί ένα ιδιότυπο “μαύρισμα” [κατ’ ακρίβεια… “λεύκασμα”]
            κ.λπ. κ.λπ.
 
 
Υ.Γ.:
Η ιδέα δεν είναι αποκλειστικά και μόνο δική μου, αλλά προέκυψε μετά από σχετικές συζητήσεις μου σε συγγενείς και φίλους. Σκέφτομαι να την προωθήσω και με e-mail ακόμα και σε αυτούς που γνωρίζω ότι δεν παρακολουθούν το blog μου όπου την ανάρτησα (http://seagullstefanos.blogspot.com/2010/06/blog-post.html), με την ελπίδα να έχω περισσότερο feedback απ’ ό,τι συνήθως και, γενικότερα, να διαδοθεί, μήπως και [εάν βεβαίως διαπιστωθεί ότι συγκεντρώνει γενικότερη αποδοχή] προωθηθεί και σε αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις και νομοθετούν… Εν γνώσει μου, βεβαίως, ότι μπορεί να πρόκειται για “ώτα μη ακουόντων” [πολύ δε περισσότερο που υπό κοντόφθαλμη θεώρηση “δεν τους συμφέρει”!...]