H κοινωνία βράζει υπόκωφα...

Ως απάντηση σε δημοσίευμα με τίτλο «Κανείς δεν περίμενε τόσο χλιαρή κοινωνική αντίδραση» θα ήθελα να μοιραστώ με τους φίλους αναγνώστες μια εμπειρία που κατέγραψα σε πρόσφατο ταξίδι μου στην Πελοπόννησο.

Θέλοντας να επιβεβαιώσω την πορεία μου σταματώ κάποια στιγμή στο άκρο του δρόμου, μπροστά από έναν ξύλινο προχειροφτιαγμένο πάγκο με σκιάστρο από καλάμι, στημένο στη μέση του πουθενά μες στο λιοπύρι του μεσημεριού. Πίσω του προβάλλει ένας...

άνδρας ψιλόλιγνος, ηλιοκαμένος, ξερακιανός, με χαρακτηριστική φιγούρα του αγρότη μεροκαματιάρη της ελληνικής υπαίθρου.

Αγόρασα λίγα κεράσια, ανταλλάξαμε λίγες κουβέντες στα πεταχτά αλλά κάποιες από αυτές ηχούν ακόμα στ’ αυτιά μου τόσο δυνατά όσο ειπώθηκαν. Γιατί η δύναμη της κουβέντας δεν έγκειται στην ένταση της φωνής, αλλά στον τρόπο εκφοράς της. «Αδερφέ», μου λέει, «εμένα που με βλέπεις, θα ....
η συνέχεια στο http://www.aitolia.gr/?p=690