Άντε από δω τραγικοί.

Είμαστε φοιτητές στη Θεσσαλονίκη. Είδαμε διαφήμιση για κάποιο RIVER FESTIVAL στη Βέροια στον Αλιάκμονα ποταμό και είπαμε να πάμε. Για τρείς μέρες σε σκηνάκι, μάλλον θα περνούσαμε καλά. Που να ξέρουμε τι μας περιμένει. Σήμερα τραγουδούσε ο Μάλαμας, ήμασταν εκεί, πληρώσαμε και στήσαμε τα σκηνάκια μας. Δυστυχώς, το απόγευμα, έριξε μια βροχή άλλο πράμα. Και εκεί φάνηκε η προχειρότητα. Να βρέχει καταρακτωδώς και να μην έχουμε κάπου να χωθούμε από κάτω. Μια κλειστή καντίνα, ευτυχώς, είχε μια μικρή τέντα και βολεύτηκαν οι σεκιουρητάδες κολλητά ο ένας με τον άλλον. Πάλι όμως, έγιναν μούσκεμα. Εμείς, χάλια. Μπήκαμε στα σκηνάκια μέσα στη λάσπη. Εκεί που μας βάλανε να στήσουμε, ήταν κατηφορικό και μαζεύονταν όλα τα νερά. Απερίγραπτη κατάσταση.
Καλά, αν γινόταν αυτό... δύο τρείς ώρες αργότερα τι θα γινόταν; Που θα πήγαινε ο κόσμος; Τώρα, ήταν είκοσι περίπου άτομα όλοι κι όλοι. Τόση προχειρότητα; Όταν δεν έχει ένας χώρος υποδομές στοιχειωδώς, πως επιτρέπεται να καλούν κόσμο για το οτιδήποτε; Εντάξει. Εκλογές έρχονται και θέλουν πανηγύρια. Δεκτόν. Δεν υπάρχουν κανόνες και προϋποθέσεις όμως; Δηλαδή ενώ το οργάνωσε ο Δήμος Βέροιας, το ανέθεσε σε μια εταιρία και αυτό ήταν; Η εταιρία φταίει; Ο Δήμος τι έκανε; Υπεύθυνος δεν υπάρχει; Ποιος ήλεγξε αν η εταιρία τα κάνει όλα καλώς; Ποια συναυλία και ποιο τριήμερο; Από το απόγευμα, τώρα τελειώσαμε από τη λάσπη. Αν δεν αρωστήσουμε, πάλι καλά.
Τελικά, δεν είναι οι καιρικές συνθήκες. Είναι το άρπα κόλλα, το χύμα και η ανικανότητα να τις αντιμετωπίσουμε. Στοιχειωδώς.
Ανικανότητα σε όλα;
 
Τρεις αναγνώστες φοιτητές