Εκδηλώσεις στα πλαίσια της διοργάνωσης ¨Πυλαιώτικα 2010"Τρίτη 20 Ιουλίου 19:30 Περιφορά της εικόνας του Προφήτη Ηλία (με την συνοδεία της μπάντας του Δήμου Πυλαίας),
20:30 Παρέλαση χορευτικών τμημάτων
21:00 Χορευτική ομάδα Κ.Α.Π.Η. Δήμου Πυλαίας, χορευτικό τμήμα Ν.Μουδανια συλλόγου ''Φάρος'', Πολιτιστικός σύλλογος ''Ήπειρος'', χορευτικό τμήμα Δήμου Πυλαίας. Θα ακολουθήσει ...
20:30 Παρέλαση χορευτικών τμημάτων
21:00 Χορευτική ομάδα Κ.Α.Π.Η. Δήμου Πυλαίας, χορευτικό τμήμα Ν.Μουδανια συλλόγου ''Φάρος'', Πολιτιστικός σύλλογος ''Ήπειρος'', χορευτικό τμήμα Δήμου Πυλαίας. Θα ακολουθήσει ...
κέρασμα με το παραδοσιακό Ατζέμ Πιλάφ.
Ο προφήτης Ηλίας και το πανηγύρι της Πυλαίας
Κάθε χρόνο στις είκοσι Ιουλίου ο χριστιανικός κόσμος γιορτάζει τη μνήμη του προφήτη Ηλία. Ο προφήτης Ηλίας ήταν και είναι ο προστάτης της Πυλαίας. Οι πρόγονοι μας ανέγειραν Ιερό Ναό στο παλιό χωριό στην μνήμη του προφήτη Ηλία.
Οι Καπουτζηδιανοί κατά τη μετοίκηση τους στο νέο χωριό στη σημερινή Πυλαία δεν παρέλειψαν να έχουν και πάλι για προστάτη τους τον Προφήτη Ηλία. Έτσι ο προφήτης Ηλίας ήταν κατόπιν ο προστάτης όχι μόνο των Καπουτζηδιανών αλλά και των Θεσσαλονικέων.
Ο προφήτης Ηλίας ήταν απόγονος της Λεκτικής φυλής των Ααρών. Γεννήθηκε στη Θήσβη που ήταν πόλη του Γαλαάδ, της γης των Αράβων. Από τον τόπο που γεννήθηκε λέγεται και προφήτης Ηλίας ο Θεσβίτης. Έζησε στα χρόνια του βασιλέως Αχαάβ ο οποίος διαδέχθηκε στο θρόνο τον πατέρα του Αμβρί. Ο Ηλίας μεγάλωσε και με τη δύναμη και με τη χάρη του Θεού έγινε πιστός, ενάρετος και ευλαβής.
Η πίστη του ήταν αστείρευτη και έκαιγε μέσα του δυνατά. Όταν σήκωνε τα μάτια του στον ουρανό για να προσευχηθεί το άπειρο χάος χανόταν μπροστά στη φωνή της προσευχής που εισακουγόταν από το Θεό. Με την προσευχή του ο Ηλίας έκανε τα αδύνατα δυνατά και τα «αδύνατα παρ’ ανθρώποις δυνατά παρά Θεώ».
Με την πάροδο των ετών ο Ηλίας απέκτησε αγιότητα, αγωνιστικότητα, μαχητικότητα, και δεν άργησε να προφητεύει. Έτσι έγινε προφήτης. Όπως αναφέρει το Συναξάρι ο προφήτης έζησε τον 9ο αιώνα π.Χ.
Το πανηγύρι της Πυλαίας
Το πανηγύρι του προφήτη Ηλία τόσο οι Καμπουτζηδιανοί όσο και οι Θεσσαλονικείς το έλεγαν πανηγύρι του Αι-Λιά. Την παραμονή, αλλά και ανήμερα της γιορτής του προφήτη Ηλία η Πυλαία συγκέντρωνε και συγκεντρώνει μέχρι και σήμερα πλήθος προσκυνητών από όλη την περιοχή της Θεσσαλονίκης που έχουν να αποθέσουν το λιβανωτό της πίστης τους στον προφήτη και διάφορα τάματα ευγνωμονώντας τον γιατί άκουσε τις δεήσεις τους.
Σε πολλά μέρη λένε ο Αι-Λιάς είναι για τον καιρό και τη βροχή. Η πίστη για τα σχετικά με τη βροχή θαύματα του Αι-Λια είναι πανελλήνια. Πολλοί Καμπουτζηδιανοί θυμούνται ακόμα και σήμερα τη λιτανεία που ξεκινούσε από το σημερινό Ιερό Ναό με πομπή κρατώντας εξαπτέρυγα και εικόνες προς την αρχική του θέση όπου βρισκόταν τα ερείπια του παλιού Ιερού Ναού και πριν φτάσουν στα ερείπια το θαύμα γινόταν. Άρχισε να βροντά να αστράφτει και στη συνέχεια να βρέχει. Μόλις έφθαναν οι μέρες για το πανηγύρι οι γυναίκες της Πυλαίας παρατούσαν τις γεωργικές ασχολίες και άρχιζαν την προετοιμασία για τη γιορτή του Αι-Λιά. Μόνες τους άσπριζαν τα σπίτια με ασβέστη που κάθε σπίτι είχε βρασμένο. Άλειφαν το πάτωμα με κοκκινόχωμα μέσα στο οποίο έβαζαν βνιά (βουνιά) και λίγο άχυρο. Έβαφαν και απέξω άσπρο το σπίτι και τα ζωνάρια με χρώμα λουλακί. Ακόμη έβαφαν άσπρα και τα λεγόμενα σουρούδια της αυλής (είδος μιντεριού από πέτρες). Χρωμάτιζαν τις πέτρες της αυλής του τενεκέδες που είχαν τα λουλούδια απαραίτητα στολίσματα.
Τα σπίτια έπρεπε να αστράφτουν γιατί θα ερχόταν οι «κοκόνες» από το κάστρο δηλαδή από τη Θεσσαλονίκη.
Κάθε χρόνο στις είκοσι Ιουλίου ο χριστιανικός κόσμος γιορτάζει τη μνήμη του προφήτη Ηλία. Ο προφήτης Ηλίας ήταν και είναι ο προστάτης της Πυλαίας. Οι πρόγονοι μας ανέγειραν Ιερό Ναό στο παλιό χωριό στην μνήμη του προφήτη Ηλία.
Οι Καπουτζηδιανοί κατά τη μετοίκηση τους στο νέο χωριό στη σημερινή Πυλαία δεν παρέλειψαν να έχουν και πάλι για προστάτη τους τον Προφήτη Ηλία. Έτσι ο προφήτης Ηλίας ήταν κατόπιν ο προστάτης όχι μόνο των Καπουτζηδιανών αλλά και των Θεσσαλονικέων.
Ο προφήτης Ηλίας ήταν απόγονος της Λεκτικής φυλής των Ααρών. Γεννήθηκε στη Θήσβη που ήταν πόλη του Γαλαάδ, της γης των Αράβων. Από τον τόπο που γεννήθηκε λέγεται και προφήτης Ηλίας ο Θεσβίτης. Έζησε στα χρόνια του βασιλέως Αχαάβ ο οποίος διαδέχθηκε στο θρόνο τον πατέρα του Αμβρί. Ο Ηλίας μεγάλωσε και με τη δύναμη και με τη χάρη του Θεού έγινε πιστός, ενάρετος και ευλαβής.
Η πίστη του ήταν αστείρευτη και έκαιγε μέσα του δυνατά. Όταν σήκωνε τα μάτια του στον ουρανό για να προσευχηθεί το άπειρο χάος χανόταν μπροστά στη φωνή της προσευχής που εισακουγόταν από το Θεό. Με την προσευχή του ο Ηλίας έκανε τα αδύνατα δυνατά και τα «αδύνατα παρ’ ανθρώποις δυνατά παρά Θεώ».
Με την πάροδο των ετών ο Ηλίας απέκτησε αγιότητα, αγωνιστικότητα, μαχητικότητα, και δεν άργησε να προφητεύει. Έτσι έγινε προφήτης. Όπως αναφέρει το Συναξάρι ο προφήτης έζησε τον 9ο αιώνα π.Χ.
Το πανηγύρι της Πυλαίας
Το πανηγύρι του προφήτη Ηλία τόσο οι Καμπουτζηδιανοί όσο και οι Θεσσαλονικείς το έλεγαν πανηγύρι του Αι-Λιά. Την παραμονή, αλλά και ανήμερα της γιορτής του προφήτη Ηλία η Πυλαία συγκέντρωνε και συγκεντρώνει μέχρι και σήμερα πλήθος προσκυνητών από όλη την περιοχή της Θεσσαλονίκης που έχουν να αποθέσουν το λιβανωτό της πίστης τους στον προφήτη και διάφορα τάματα ευγνωμονώντας τον γιατί άκουσε τις δεήσεις τους.
Σε πολλά μέρη λένε ο Αι-Λιάς είναι για τον καιρό και τη βροχή. Η πίστη για τα σχετικά με τη βροχή θαύματα του Αι-Λια είναι πανελλήνια. Πολλοί Καμπουτζηδιανοί θυμούνται ακόμα και σήμερα τη λιτανεία που ξεκινούσε από το σημερινό Ιερό Ναό με πομπή κρατώντας εξαπτέρυγα και εικόνες προς την αρχική του θέση όπου βρισκόταν τα ερείπια του παλιού Ιερού Ναού και πριν φτάσουν στα ερείπια το θαύμα γινόταν. Άρχισε να βροντά να αστράφτει και στη συνέχεια να βρέχει. Μόλις έφθαναν οι μέρες για το πανηγύρι οι γυναίκες της Πυλαίας παρατούσαν τις γεωργικές ασχολίες και άρχιζαν την προετοιμασία για τη γιορτή του Αι-Λιά. Μόνες τους άσπριζαν τα σπίτια με ασβέστη που κάθε σπίτι είχε βρασμένο. Άλειφαν το πάτωμα με κοκκινόχωμα μέσα στο οποίο έβαζαν βνιά (βουνιά) και λίγο άχυρο. Έβαφαν και απέξω άσπρο το σπίτι και τα ζωνάρια με χρώμα λουλακί. Ακόμη έβαφαν άσπρα και τα λεγόμενα σουρούδια της αυλής (είδος μιντεριού από πέτρες). Χρωμάτιζαν τις πέτρες της αυλής του τενεκέδες που είχαν τα λουλούδια απαραίτητα στολίσματα.
Τα σπίτια έπρεπε να αστράφτουν γιατί θα ερχόταν οι «κοκόνες» από το κάστρο δηλαδή από τη Θεσσαλονίκη.
