Η όλη συλλογιστική του Αντώνη Σαμαρά, όπως αυτή φάνηκε σήμερα, κατά την παρουσίαση της δικής του πρότασης για έξοδο από το ΔΝΤ, βασίζεται στο ότι τα συγκεκριμένα οικονομικά μέτρα που εφαρμόζονται και που θα εφαρμοστούν, δεν τα επέβαλε η Τρόϊκα, αλλά τα αποφάσισε και τα επιβάλει ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου.
Ειδικότερα ξεκαθάρισε κάτι που δεν ήταν άμεσα αντιληπτό από τον καθένα. Ξεκαθάρισε ότι η Τρόϊκα έβαλε οικονομικούς στόχους, αλλά δεν την ενδιαφέρει....
ο τρόπος επίτευξης των στόχων αυτών.Ένα παράδειγμα δικό μας είναι τα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση. Η ΕΕ επιβάλει μόνο εξίσωση των ορίων ηλικίας ανδρών και γυναικών, η δε Τρόϊκα θέλει αυτοδύναμα βιώσιμο ασφαλιστικό. Δεν τους ενδιαφέρει ούτε σε τι ηλικία θα πάρουμε σύνταξη, ούτε τα χρόνια εργασίας. Ας πάρουμε σύνταξη και στα 30, δεν τους πειράζει, αρκεί να καλύπτουμε τις οικονομικές προδιαγραφές, δηλαδή τους στόχους που βάζουν. Το αν θα πάρουμε σύνταξη στα 65 και με 40 χρόνια δουλειάς είναι απόφαση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και μόνο, την οποία και αποτύπωσε στο γνωστό μνημόνιο, όπως ομολόγησε και ο ίδιος ο κ. Στρός Καν.
Εδώ ακριβώς βασίζεται η όλη επιχειρηματολογία του Αντώνη Σαμαρά και της Νέας Δημοκρατίας. Αφού η Τρόϊκα δεν επιβάλει συγκεκριμένα μέτρα, αλλά μόνο οικονομικούς στόχους, η Νέα Δημοκρατία προτείνει άλλο τρόπο, λιγότερο επαχθή και πιο σύντομο χρονικά, για να επιτευχθούν οι στόχοι και να βγούμε από το ΔΝΤ. Και όχι μόνο να βγούμε αλλά και να συνεχίσουμε μετά, με αυτοδύναμη οικονομική ανάπτυξη.
Στο σημείο αυτό συγκρούονται οι διαφορετικές φιλοσοφίες και ιδεολογίες των δύο αυτών κομμάτων, ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας.
Το μεν ΠΑΣΟΚ βάζει εξοντωτικά εισπρακτικά μέτρα, χωρίς αναπτυξιακή προοπτική, με μοναδικό σκοπό να ικανοποιηθούν στο ακέραιο οι δανειστές μας για να κρατήσει η Ελλάδα την αξιοπιστία της, ώστε κάποια στιγμή να μπορέσουμε να ξαναβγούμε σε δανεισμό. Δηλαδή η φιλοσοφία του ΠΑΣΟΚ είναι να υποφέρουμε τώρα ώστε να μπορέσουμε να ξαναπάμε στο δανεισμό, αναστηλώνοντας έναν κρατικοδίαιτο δανειοδοτούμενο σοσιαλισμό.
Αντίθετα η φιλοσοφία της Νέας Δημοκρατίας λέει ότι δεν πρέπει να πάμε σε σκληρά εισπρακτικά μέτρα μόνο και μόνο για να εξοφληθούν οι δανειστές μας, αλλά θα πρέπει να υπάρξει ένα προσωρινό (διετές ή τριετές ανάλογα) μίγμα εισπρακτικών και αναπτυξιακών μέτρων, με απώτερο στόχο να μετασχηματιστούμε σε μια οικονομικά αυτοδύναμη φιλελεύθερη κοινωνία, όπου τα δανεικά θα είναι λιγότερα από το Εθνικό Προϊόν, κάτι που σημαίνει ότι το δημόσιο χρέος θα βαίνει μειούμενο στο πέρασμα του χρόνου και όχι και πάλι αυξανόμενο.
Η πρόταση του ΠΑΣΟΚ αποβλέπει στη συντήρηση του ίδιου status guo, ενώ η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας αποβλέπει στον κοινωνικοοικονομικό μετασχηματισμό.
Όμως, η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας πρέπει να γίνει συνείδηση στους πολίτες, οι οποίοι έχουν μάθει να ζουν με έναν ορισμένο τρόπο και θα πρέπει τώρα πλέον να αρχίσουν να βασίζονται στις δικές τους δυνάμεις και όχι στα δανεικά των ξένων.
Αν θέλει κάποιος να κάνει τον μελλοντολόγο, είναι απόλυτα βέβαιο ότι θα πρέπει οπωσδήποτε να παράγουμε, διαφορετικά μόνο με δανεικά δεν μπορούμε να πάμε μακριά.
Με αυτό το σκεπτικό, τελική νικήτρια θα είναι η φιλελεύθερη φιλοσοφία.
