Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος η πολιτική ελίτ του τόπου γιόρτασε την εγκαθίδρυση του πολιτικού συστήματος της προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, μετά την πτώση της χούντας, ωσάν να επρόκειτο για ένα καινούργιο πολιτικό σύστημα..
Αλήθεια τι γιόρτασε;
Μήπως το ίδιο πολιτικό σύστημα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας δεν είχαμε και πριν την χούντα; Δεν ήταν μήπως αυτό το ίδιο απόλυτα υπεύθυνο που καταλήξαμε σε δικτατορία; Τι άλλαξε δηλαδή; Ο κληρονομικός θεσμός του βασιλιά, που αντικαταστάθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που τον διορίζει πλέον ο κληρονομικός πρωθυπουργός; Αυτό δηλαδή.....
άλλαξε και είμαστε πλέον ευτυχισμένοι δημοκράτες;
Μήπως το ίδιο πολιτικό σύστημα δεν βρέθηκε κάποτε σε αδιέξοδο και παρέδωσε μόνο του την εξουσία στον Μεταξά;
Μήπως το ίδιο πολιτικό σύστημα δεν οδηγούσε πάντα στο παρελθόν σε αδιέξοδα, σε οικονομικές κρίσεις, σε δικτατορίες, σε εθνικές καταστροφές;
Τι να γιορτάσει λοιπόν ο λαός;
Την επαναφορά, μετά το 1974, αυτού του πολιτικού συστήματος;
Μετά το 1974 επανήλθε (κάτι ξέρει η πολιτική ελίτ όταν μιλάει για αποκατάσταση) το ίδιο πολιτικό προσωπικό που δρούσε και πριν την δικτατορία και είχε αποτύχει. Επανήλθαν τα ίδια πολιτικά τζάκια και οι γόνοι τους. Μαζί επανήλθε όλος ο εσμός των παρατρεχάμενων που δρούσε προδικτατορικά και αποτέλεσαν τα «καινούργια» κόμματα. Δεν μιλάμε για τη Νέα Δημοκρατία. Αυτή επανήλθε σχεδόν ατόφια ως ΕΡΕ με άλλο όνομα. Ούτε για την Αριστερά, όπου επανήλθαν τα ίδια ακριβώς πρόσωπα, με μόνη τη διαφορά ότι τώρα νομιμοποιήθηκαν, έγιναν μέλη του πολιτικού συστήματος (φαίνεται πως αυτό είχαν ανάγκη) και έστησαν τα πολιτικά «μαγαζάκια» τους.
Μιλάμε κυρίως για το ΠΑΣΟΚ, το οποίο, αν και πήρε πολλά στοιχεία του παλαιού Κέντρου, εντούτοις εμπλουτίστηκε στην πλειοψηφία του με νέα στοιχεία και αποτέλεσε όντως την ελπίδα αλλαγής της πολιτικής και του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα. Και τι απέγινε; Ο ιδρυτής του Ανδρέας Παπανδρέου, γνήσιος πολιτικός γόνος, συμβιβάστηκε απόλυτα με το πολιτικό σύστημα της προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, στο οποίο έδρασαν προδικτατορικά τόσο ο ίδιος όσο και ο πατέρας του και το μόνο που έκανε ήταν να καταστρέψει οποιαδήποτε εκδήλωση ιδιωτικής πρωτοβουλίας, δημιουργώντας μια κρατικοδίαιτη οικονομία, στην κορυφή της οποία εγκατέστησε την καινούργια άρχουσα κοινωνική τάξη των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, οι οποίοι τελικά έβαλαν στο χέρι και τον ίδιο το δημιουργό τους.
Σε επίπεδο πολιτικού συστήματος, έκανε κάτι ακόμα χειρότερο. Αφαίρεσε όλες τις εξουσίες που είχε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ως εγγυητής του πολιτεύματος και εγκατέστησε την απόλυτη πρωθυπουργοκεντρική κοινοβουλευτική δημοκρατία με μια κρατικοδίαιτη άρχουσα τάξη (που ελέγχει πλέον και τα ΜΜΕ), να έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο στις πολιτικές αποφάσεις.
Γι’ αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.
Αυτό το αστικό πολιτικό σύστημα της βασιλευόμενης (σε πολλές περιπτώσεις έγινε αργότερα προεδρευόμενης) κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, δημιουργήθηκε παλιότερα στην Ευρώπη, από την ανερχόμενη τότε άρχουσα τάξη των μεγαλοαστών κεφαλαιοκρατών, κατόπιν συμβιβασμού της με τον εκπρόσωπο της παλιάς άρχουσας τάξης των φεουδαρχών που εξέφραζε ο βασιλικός θεσμός. Το νέο τότε πολιτικό σύστημα της βασιλευόμενης αστικής δημοκρατίας, δημιουργήθηκε έτσι ώστε την πολιτική εξουσία να την ασκεί η άρχουσα τάξη των μεγαλοαστών μέσω του πολιτικού της προσωπικού, το οποίο ανανεώνει τις συμβάσεις του ορισμένου χρόνου, μέσω κατευθυνόμενων εκλογών, προκειμένου να υπάρχει ο τυπικός μανδύας της «δημοκρατίας».
Στη χώρα μας, όταν, στα πρώτα μεταπελευθερωτικά χρόνια, εισήχθη το πολιτικό σύστημα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, δεν υπήρχε αστική τάξη. Υπήρχε μια γεωργική χώρα, με μικροιδιοκτήτες γης. Αυτό το κενό μεταξύ του ξενόφερτου αστικού πολιτικού συστήματος και της έλλειψης αστικής τάξης, το κάλυψε αμέσως η νικημένη από τον Καποδίστρια τάξη των παλιών τοποτηρητών της τουρκικής εξουσίας, δηλαδή οι κοτζαμπάσηδες. Την έλλειψη του εκπροσώπου της παλιάς φεουδαρχίας, δηλαδή του βασιλιά, την κάλυψαν με ξενόφερτους βασιλιάδες.
Έτσι πορευτήκαμε μέχρι την πρόσφατη δικτατορία. Μετά από αυτήν, τα παλιά πολιτικά τζάκια και οι απόγονοί τους επανήλθαν, αλλάζοντας μόνο το θεσμό της βασιλείας. Ήρθε λοιπόν και ο Ανδρέας Παπανδρέου και δημιούργησε την καινούργια κοινωνική τάξη των κρατικοδίαιτων παρασίτων, η οποία ζει από τους φόρους του λαού και από δανεικά που καλείται τώρα ο λαός να τα ξεπληρώσει.
Λοιπόν για ποια γιορτή της δημοκρατίας μιλάμε;
Εσείς τι λέτε; Θα πρέπει να γιορτάζει ο λαός τώρα που καλείται να πληρώσει αυτός τα κέρδη της κρατικοδίαιτης άρχουσας τάξης του;
Πάντως μέχρι και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαπίστωσε το μεταπολιτευτικό αδιέξοδο.
Εμείς πιστεύουμε ότι ήρθε πλέον η ώρα, για πρώτη φορά, μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό, να φτιάξουμε το δικό μα πολίτευμα, κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες της κοινωνίας μας που έχασε το δρόμο της.
