Την περασμένη εβδομάδα μας αξίωσε ο Θεός να πάμε για 6 μερούλες διακοπές στην πατρίδα Κρήτη, επειδή όμως αποφασίστηκαν όλα τελευταία στιγμή, εισιτήρια βρήκαμε μόνο με την Blue Star Ferries (μέχρι εκείνη την στιγμή δεν ήξερα γιατί, το θεώρησα τυχαίο κι επίσης παλιά που πηγαίναμε με τα Blue Star 1 ή 2 ήταν μια χαρά όλα).Μπαίνοντας στο καράβι ζητάμε από το προσωπικό να μας...οδηγήσουν κοντά στο ασανσέρ καθώς είχαμε τρία παιδιά (5 ετών – 2 1/2 ετών και 5 μηνών) εκ των οποίων το ένα με το καρότσι αφού είναι μωρό … δεν είχαν αντίρρηση, μας είπαν να το πούμε πιο μέσα στους παρκαδόρους… όπως κι έγινε. Αυτοί ξίνισαν λιγάκι τα μούτρα τους και … τελικά μας έκαναν την «χάρη» και μας έβαλαν κοντά στο ασανσέρ… το… ασανσέρ όμως δεν είχε άμεση πρόσβαση… έπρεπε να ανέβεις πρώτα μια σκάλα με 6 – 7 σιδερένια σκαλιά… αφού είδαν ότι είχα αρχίσει να αγριεύω ήρθε ένας υπάλληλος και «βοήθησε» τον άντρα μου να ανεβάσουν το καρότσι (αφού δεν γκρέμισαν το μωρό… πάλι καλά) και βέβαια μετά έπρεπε να ανεβάσουμε μόνοι μας τα άλλα δύο παιδιά και τις αποσκευές, γιατί όταν ταξιδεύεις με τρία τόσο μικρά παιδιά… κουβαλάς γάλατα, μπιμπερό, νερά βρασμένα, πιπίλες, ρούχα κλπ κλπ…
Τέλοσπάντων για να μην γράφω πολλές σελίδες (θα μπορούσα) φτάνουμε το απόγευμα στα Χανιά… και πρέπει να κατέβουμε… αφού ρωτάμε για το ασανσέρ και μα λένε μα μου σου του… το βρίσκουμε μόνοι μας και κατεβαίνουμε… πίσω μας ΟΜΩΣ είχε παρκάρει ένας… μην χαρακτηρίσω ο οποίος βιαζόταν να φύγει – κι αν και χωρούσε, μας έκανε ολόκληρη φασαρία – αλλά ΚΑΝΕΙΣ από το προσωπικό δεν είχε την καλοσύνη να βοηθήσει να κατεβάσουμε το καρότσι – μάλιστα καθόντουσαν απέναντι και γελάγανε ειρωνικά… αναγκάστηκα να κουβαλήσω ΜΟΝΗ το καρότσι στις σκάλες ΜΕ ΚΙΝΔΥΝΟ αφού ο άντρας μου είχε πάρει τα δύο μεγάλα παιδιά και τις αποσκευές να τα βάλει στο αυτοκίνητο και μας φώναζαν όλοι να κάνουμε γρήγορα !!!
Τα ίδια και χειρότερα έγιναν στην επιστροφή, στην οποία μάλιστα η καμπίνα μας δεν ήταν στο 7ο deck, αλλά στο 8ο deck όπου ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΔΕΝ πήγαινε ασανσέρ καθόλου !!! ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως κανείς δεν προθυμοποιήθηκε να μας βοηθήσει και φάγαμε όλο το λούκι μόνοι μας… και το ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ… ήταν όταν το πρωί φτάσαμε στον Πειραιά… πήγαμε μόνοι μας να πάρουμε το ασανσέρ να κατέβουμε και ήταν κλειδωμένο !!! Ζητάω από κάποιον του προσωπικού να μας βοηθήσει και να μας ανοίξει το ασανσέρ και μου λέει «αααα δεν γίνεται, να πάτε με τις σκάλες»… του λέω κι εγώ «άνθρωπέ μου δεν βλέπεις πως έχουμε καρότσι κλπ, πώς να πάμε από τις σκάλες ? τουλάχιστον θα μας βοηθήσει κάποιος ?» και κουνάει το κεφάλι του και λέει κάτι του τύπου… «ας προσέχατε, πρόβλημά σας…» ΠΟΙΟΣ ΕΙΔΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΦΟΒΗΘΗΚΕ… Οι φωνές μου πρέπει να ακούστηκαν σε ΟΛΟ το πλοίο… και τότε βέβαια προσφέρθηκε κάποιος να φέρει το ασανσέρ, το οποίο είχε ΗΔΗ κατέβει να φέρει ο άντρας μου από κάτω….
ΓΕΝΙΚΑ κύριοι υπεύθυνοι αλλά και όλο το πλήρωμα του Blue Horizon ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ !!! Και θα ήθελα πραγματικά να μου πείτε… (γιατί άντε εμείς ταλαιπωρηθήκαμε αλλά έχουμε την υγεία μας, πόδια και χέρια γερά κλπ) ΕΝΑΣ άνθρωπος με αναπηρικό καροτσάκι… ένα άτομο ΑΜΕΑ… κάποιος ηλικιωμένος τέλοσπάντων… ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΨΕΙ ΜΕ ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΣΑΣ ??? ΚΑΙ ΑΝΤΕ ΝΑ ΦΤΑΙΕΙ Η ΚΑΚΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ (εννοώ η μη πρόβλεψη) ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ τόσο μα τόσο ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ???
ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ θα ξαναπώ και θα σας πρότεινα να αλλάξετε λίγο φιλοσοφία, πρέπει να μάθετε να σέβεστε και ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ αλλά και τα χρήματα του κόσμου… γιατί σας βλέπω να την κόβεται ΠΑΛΙ την γραμμή, για Χανιά τουλάχιστον !!!
Θα χαιρόμουν πολύ να είχα μια απάντηση….
Υ.Γ. Το κείμενο αυτό πέρα από την ανάρτηση στο blog μου το στέλνω στην ίδια την εταιρία και σε κάποια άλλα ΜΜΕ.
Υ.Γ.2 Στο site της εταιρίας σας στην περιγραφή του καραβιού αναφέρετε ότι υπάρχει ανελκυστήρας… για… ξαναδείτε το λίγο αυτό το θέμα… κι ακόμα γράφει ότι υπάρχουν καμπίνες για ΑΜΕΑ αλλά πώς θα φτάσουν μέχρι την καμπίνα… δεν μας λέτε…
Μαριλένα
(από το οικογενειακό τους blog την διεύθυνση του οποίου δεν δημοσιεύουμε)
