Ερμηνεία της ‘Δικτατορίας” το 2010

Όπως και όλη η γενιά μου (οι γεννημένοι τη δεκαετία του 70) μεγαλώσαμε στον απόηχο της δικατορίας, και στην “αναγέννηση” της μεταπολίτευσης.
Οι αναμνήσεις ακόμη νωπές, τα αισθήματα έντονα, και η δημοκρατία ώς ένα ιδανικό, αναφαίρετο δικαίωμα και υποχρεωση κάθε ελεύθερου ατόμου.
Μάθαμε, στο σπίτι και στο σχολείο, ότι η δημοκρατία είναι το καλύτερο πολίτευμα, ότι...

εμεις οι Έλληνες πρώτοι τη διδάξαμε στον κόσμο’ και αργά η γρήγορα όλος ο πολιτισμένος κόσμος ακολούθησε.
Μάθαμε ότι η δικτατορία, όπως και κάθε απολυταρχικό καθεστώς δεν είναι καλό, δεν είναι σωστό, γιατί δεν αφήνει τον λαό, τους ανθρώπους να αποφασίζουν για τους ίδιους. Αυτό είναι το μεγαλείο της δημοκρατίας, ότι αποφασίζουν οι πολλοί – σωστό ή λάθος, όποια και να έιναι η απόφαση ακολουθείται γιατί είναι η απόφαση των πολλών..
Η δικτατορία δεν μπορεί γίνει ανεκτή από κανέναν, πόσο μάλλον εμάς τους περήφανους και ελεύθερους Έλληνες, γιατί δεν μας δίνει το δικαίωμα να αποφάσιζουμε, να σκεφτόμαστε για εμάς.
Για αυτό και διαλέγουμε την Δημοκρατία.

Εν έτει 2010, και ενώ βλέπουμε τα όνειρα μας να γίνονται ένα ένα κομμάτια, έχουμε και μια κυβέρνηση με πρωτόγνωρο τρόπο δημοκρατικής διακυβέρνησης (ή γνώμη μου για τις κινήσεις/πράξεις τη κυβέρνησης θα ακολουθήσει) – Η κυβέρνηση Παπανδρέου διατάζει και αποφασίζει για εμάς χωρίς εμάς’ συνήθως οι υπέροχοι ’7′ αποφασίζουν, χωρις καν να ρωτάνε τους βουλευτές τους’ οι αντιδράσεις έχουν ήδη χαρακτηριστεί αντισυνταγματικές’ και η ‘πολιτική’ επιστρατεύση ακόμη ένα δημοκρατικό όπλο.
Ευτυχώς η δυστυχώς δε ζούσα την περιόδο της επταετίας, όταν το δικτατορικό καθεστώς κυβερνούσε απολυταρχικά τη χώρα..
Ευτυχώς η δυστυχώς ζώ τώρα, την συγχρονη δικτατορία, τη νέα μορφή απολυταρχισμού, που όλοι τη βιώνουμε, όλοι πονάμε αλλά οι περισσότεροι δε λέμε τίποτα…..
πηγή