Από το tadeefi.wordpress.comΓράφει ο Ελευθέριος Βερυβάκης – π. Υπουργός – Βουλευτής
Πριν 36 χρόνια το μεσημέρι της 3ης του Σεπτέμβρη 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου και οι Συναγωνιστές του στην αίθουσα του ξενοδοχείου Kings Pallas ανήγγειλαν τη δημιουργία του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος (ΠΑΣΟΚ) και την μετεξέλιξη της Αντιστασιακής προσπάθειας, που με την επωνυμία ΠΑΚ πραγματοποιούσε σε Κόμμα της νέας Ελληνικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
Έκτοτε το ΠΑΣΟΚ πραγματοποίησε μια πολυτάραχη, αλλά ένδοξη πορεία με επανειλημμένες κατακτήσεις της Εξουσίας, αλλά και ήττες και ταπεινώσεις – εντελώς φυσικής εξέλιξης στις ταραγμένες εποχές και τόπους, όπως η Ελλάδα – χωρίς όμως ποτέ μέχρι τότε να καταλήξει με «αυτοταπείνωση» μακριά από αυτά τα οποία είχε διακηρύξει ότι υπερασπίζεται – το Λαό και την Πατρίδα – και χάριν των οποίων ιδρύθηκε.
Για αυτό από την πρώτη στιγμή του «τοκετού» του – ο οποίος ήταν άπειρα πιο ταραγμένος από ότι έχει καταστεί γνωστό – μέχρι τώρα δεν κατηγορήθηκε ότι είχε υποστείλει τις σημαίες των ιδεολογικών επιδιώξεών του, χάριν αποκλειστικά και μόνο λόγωνσκοπιμότητας και υπεράσπισης ιδιοτελών συμφερόντων, ούτε βέβαια από πολυποίκιλους “οπορτουνισμούς”, αλλά και στις σκληρότερες ώρες της αντιπαράθεσής του από ξένες και ντόπιες δυνάμεις, παρέμενε όρθιο και με τις «ιδεολογικο πολιτικές του σημαίες» πάντα αναπεπταμένες.
Ίσως εδώ είναι απαραίτητο ένα συντομότατο ιστορικό των κρίσιμων ημερών και ωρών γύρω από την 3η του Σεπτέμβρη 1974 και τη Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη.
«Ο Ανδρέας Παπανδρέου επιστρέφοντας από το εξωτερικό στην Ελλάδα, με απόφαση να ιδρύσει ένα νέο Κόμμα, ήρθε κρατώντας στις αποσκευές του και με έτοιμες τις βασικές αρχές, τις οποίες θα διακήρυσσε :
(Λαϊκή Κυριαρχία – Εθνική Ανεξαρτησία – Κοινωνική Απελευθέρωση – Δημοκρατικές Διαδικασίες) Διακυρήξεις. Όμως τις μέρες πριν και γύρω στην 3η του Σεπτέμβρη, κάποιοι από τους συντρόφους του και ο ίδιος έβαζαν τις τελευταίες «πινελιές» στο κείμενο, που επρόκειτο να εκφωνηθεί κατά την ημέρα και ώρα της αναγγελίας της Ιδρύσεως του ΠΑΣΟΚ και εκεί ανέκυπτε η ανάγκη της συνεννοήσεως με τους Αντιστασιακούς Αγωνιστές του Εσωτερικού, που είχαν και μέχρι εκείνη τη στιγμή φορτωθεί το βάρος του Αγώνα στο “καμίνι” των Εσωτερικών Αναμετρήσεων με τη ΧΟΥΝΤΑ. Και εκεί ξεκίνησαν ιδεολογικοπολιτικοί καυγάδες και προσωπικο – ιδεολογικές προστριβές.
Γύρω από αυτές οι κύριες συζητήσεις ανάμεσα στους Συντρόφους του Ανδρέα και τον ίδιο ήταν ζωηρές και περιστρεφόντουσαν στις Βασικές Διακηρύξεις και το όνομα του Κινήματος.
Το ΠΑΚ Εξωτερικού επέμενε φανατικά στην ανάγκη της Διακήρυξης του Σοσιαλιστικού Μετασχηματισμού της Κοινωνίας μας και όχι μόνο αδιαφορούσε, αλλά και ήταν απολύτως εχθρικό στη Δημοκρατία στο Κόμμα και στο Κράτος και εξεδήλωνε ανοικτά την περιφρόνησή του στο Κοινοβούλιο και για αυτό κατέφευγε στη διατύπωση «Δημοκρατικές Διαδικασίες», που θεωρούσε ότι ήταν «επαρκώς ουδετεροποιημένη» και «αφηρημένη» και για αυτό δεν διέθετε «νύχια και δόντια» εναντίον διαφόρων μορφών βίας, που μερικοί από τα μέλη του ήθελαν να διακηρυχθούν, γιατί αλλιώς δεν θα επιτυγχανόταν ο Σοσιαλιστικός Μετασχηματισμός και η Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση.
Αντίστροφα οι Αντιστασιακοί Αγωνιστές του Εσωτερικού με προέλευση την Ένωση Κέντρου και την ΕΔΗΝ, επέμειναν στην ανάγκη να φαίνεται και στη Διακήρυξη, αλλά και στο Όνομα το «πρωτείο της Δημοκρατίας» και για αυτό προπαγάνδιζαν την ανάγκη στον τίτλο να υπάρχει δίπλα στο «Σοσιαλιστικό και το Δημοκρατικό».
Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο εγώ προσωπικά την παραμονή το μεσημέρι ώρα 1’ (2 Σεπτεμβρίου 1974) επεδίωξα και πραγματοποίησα μια ακόμη συνάντηση με τον Ανδρέα Παπανδρέου στο γραφείο του Γεωργίου Παπανδρέου του «Γέρου της Δημοκρατίας» στο Καστρί.
Σ’ αυτή τη συνάντηση ζήτησα άμεσα και εμφαντικά να συμπεριληφθεί στην ονομασία του Κινήματος, το «Δημοκρατικό» χωρίς να απαλειφθεί το «Σοσιαλιστικό» – με τελική διαμόρφωση «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ» ή «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ» (ΠΑΣΟΚ και στις δυο περιπτώσεις).
Ο Ανδρέας Παπανδρέου αφού πρώτα με κοίταξε καλά στα μάτια προσπαθώντας να καταλάβει αν ήταν απόλυτα προσωπική η πρωτοβουλία μου ή εξέφραζε και άλλους – λίγες μέρες πιο μπροστά με συνόδευαν σε συνάντηση μαζί του και άλλοι – μου υποσχέθηκε ότι θα μελετήσει σοβαρά πριν τελικά να πάρει την απόφασή του την πρότασή μου και μου έδωσε ραντεβού για την επομένη στο ξενοδοχείο, για να μου ανακοινώσει και την απόφασή του. Όμως την επομένη ανήγγειλε κατευθείαν Δημόσια την Διακήρυξη και την ονομασία του Κινήματος, βάζοντας τους πάντες “προ τετελεσμένων”. Σε πείσμα όμως όλων αυτών ο “καυγάς” για την ουσία της Πολιτικής υπόστασης του Κινήματος συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Μάλιστα με κίνδυνο πραγματικής ουσιαστικής εκτροπής κάτω από τις σημερινές συνθήκες.
Ήδη διαβάζω σε μερικές εφημερίδες και γράφεται – ίδε ΠΟΝΤΙΚΙ (2/9/2010) και ΝΕΑ (3/9/2020) – ότι το Διάβημα πραγματοποίησαν μια Ομάδα Κεντρώων Αντιστασιακών Φυλακισμένων και Εξόριστων της Χούντας. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΕΣ.
Όμως είναι ΑΚΡΙΒΕΣ ότι πριν από την ώρα του Διαβήματος για το όνομα είχαμε επισκεφθεί τον Ανδρέα μια Ομάδα παλαιών Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων από την Χούντα, που όλοι μαζί του εκφράσαμε διάφορες κοινές θέσεις – που δεν αφορούσαν το όνομα – και που είχαν ως επίκεντρο την ανάγκη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ στη Χώρα και το Κόμμα και για αυτό όλοι γνώριζαν ότι προτάσσαμε τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ από το ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ, ο οποίος ασφαλώς και θα μπορούσε να περιμένει άλλες εποχές και άλλες ευκαιρίες.
Κατά την 3η του Σεπτέμβρη η διαδικασία που ακολουθήθηκε στο ξενοδοχείο, που γινόταν η παρουσίαση της Διακήρυξης, είναι λίγο πολύ γνωστή.
(ίδε εδώ όλη τη διακήρυξη της 3ης Σεπτεμβρίου 1974 )
Σ’αυτή δεν θα επανέλθω. Όμως αυτό που δεν ήταν καθόλου γνωστό είναι οι σφοδρότατες ιδεολογικοπολιτικές συγκρούσεις, που λάμβαναν χώρα στα «σπλάχνα» του ΠΑΣΟΚ, το οποίο κατά το πρώτο διάστημα έπρεπε αφενός μεν να «αφομειωθεί» και να «αφομειώσει» τις νέες αρχές και τα δόγματά του και αφετέρου να προλάβει όλους τους άλλους και να εμφανιστεί ενώπιον του Λαού στην πρώτη Εκλογική Αναμέτρηση του Φθινοπώρου του 1974 με υποχρέωση αξιοπρεπούς εμφάνισης στην κάλπη της 1ης Μεταχουντικής Εκλογής.
Τα 36 χρόνια που μεσολάβησαν από την αρχική Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη 1974 έδωσαν την ευκαιρία να «κυλήσει πολύ νερό κάτω από τις γέφυρες». Σε σημείο μάλιστα να γεννάται και να τίθεται σήμερα το ερώτημα “τι ακριβώς είναι σήμερα το ΠΑΣΟΚ και τι επιδιώκει”?
Όμως ούτε ήταν ούτε είναι υποχρεωτικό σε οποιοδήποτε Πολιτικό Οργανισμό, που δε θέλει με «οπορτουνίστικη τακτική και στάση» να ξεπουλήσει ότι έχει και δεν έχει και να προσαρμοσθεί έναντι οιουδήποτε τιμήματος σε ότι εκείνη τη στιγμή επικρατεί, ακόμη και αν είναι πολλά από αυτά τα οποία τώρα υιοθετεί τα βασικά και θεμελιώδη στοιχεία των αντίπαλων σχημάτων και προσώπων.
Αυτός είναι ο λόγος που τώρα το βασικό ερώτημα που μπαίνει μπροστά στην Πολιτική Παράταξη που στηρίζει την Κυβέρνηση είναι «εάν η προσαρμογή – στο όνομα του ρεαλισμού και των αναγκών επιβίωσης – φτάνει στο σημείο τα σημερινά «λάβαρα» της Κυβερνητικής Παράταξης να είναι παρμένα από τις κυρίαρχες αρχές του Άγριου Καπιταλισμού και της Ακρο –Νέο – Φιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης, που προσβάλουν αφενός μεν κατευθείαν όλες ανεξαίρετα τις βασικές και θεμελιώδεις αρχές της 3ης του Σεπτέμβρη 1974, και αφετέρου δοξάζουν και υμνούν τις αρχές των τότε αντιπάλων τους.
Η σημερινή Συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου ΠΑΣΟΚ θα δώσει μια πρώτη απάντηση σε αυτό το θεμελιωδώς υπαρξιακό ερώτημα που σήμερα δεν αφορά και δεν απασχολεί μόνο τους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ, αλλά όλους τους Έλληνες Πολίτες.
Από το http://tadeefi.wordpress.com
Όμως ούτε ήταν ούτε είναι υποχρεωτικό σε οποιοδήποτε Πολιτικό Οργανισμό, που δε θέλει με «οπορτουνίστικη τακτική και στάση» να ξεπουλήσει ότι έχει και δεν έχει και να προσαρμοσθεί έναντι οιουδήποτε τιμήματος σε ότι εκείνη τη στιγμή επικρατεί, ακόμη και αν είναι πολλά από αυτά τα οποία τώρα υιοθετεί τα βασικά και θεμελιώδη στοιχεία των αντίπαλων σχημάτων και προσώπων.
Αυτός είναι ο λόγος που τώρα το βασικό ερώτημα που μπαίνει μπροστά στην Πολιτική Παράταξη που στηρίζει την Κυβέρνηση είναι «εάν η προσαρμογή – στο όνομα του ρεαλισμού και των αναγκών επιβίωσης – φτάνει στο σημείο τα σημερινά «λάβαρα» της Κυβερνητικής Παράταξης να είναι παρμένα από τις κυρίαρχες αρχές του Άγριου Καπιταλισμού και της Ακρο –Νέο – Φιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης, που προσβάλουν αφενός μεν κατευθείαν όλες ανεξαίρετα τις βασικές και θεμελιώδεις αρχές της 3ης του Σεπτέμβρη 1974, και αφετέρου δοξάζουν και υμνούν τις αρχές των τότε αντιπάλων τους.
Η σημερινή Συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου ΠΑΣΟΚ θα δώσει μια πρώτη απάντηση σε αυτό το θεμελιωδώς υπαρξιακό ερώτημα που σήμερα δεν αφορά και δεν απασχολεί μόνο τους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ, αλλά όλους τους Έλληνες Πολίτες.
Από το http://tadeefi.wordpress.com
