Του Πανοζάχου Δημήτρη
Μέλος της Ε.Γ της ΝΔ
Στην χώρα μας κάθε συζήτηση για Εκπαιδευτικό Σύστημα και Παιδεία παρέπεμπε μέχρι πριν από λίγο κύρια στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και τώρα στις μεταπτυχιακές σπουδές και στα διδακτορικά. Η παραπομπή αυτή εξηγείται από το λαϊκό ρητό «πάρε παιδί μου ένα χαρτί να βολευτείς» . Δεν κρίνουμε τις γνώσεις . Κρίνουμε τα «χαρτιά» . Είναι αλήθεια – το επιβεβαιώνουν και οι στατιστικές – η απόκτηση ενός πτυχίου ενός τριτοβάθμιου εκπαιδευτικού συστήματος...
βελτιώνει τις δυνατότητες πρόσβασης στην αγορά εργασίας . Βέβαια τα τελευταία έτη φαίνεται ότι αυτό δεν είναι απόλυτο. Αν όμως εξετάσει κανείς όλο τον εργασιακό βίο ενός απασχολούμενου και όχι μόνο κατά την έναρξη της επαγγελματικής του καριέρας τότε θα επαληθευτεί η αρχική άποψη .
Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκε και ο πρωθυπουργός στους Δελφούς. Επιπλέον όμως υιοθέτησε την αντίληψη ότι μπορεί να υπάρξει και Εκπαιδευτικό ΔΝΤ γιατί δεν εξηγείται αλλιώς η συγκρότηση νέας επιτροπής με ξένους επιστήμονες.
Νοιώθω την υποχρέωση να επισημάνω ότι εμείς που μορφωθήκαμε «στο πλαίσιο της ελληνικής εκπαίδευσης» νοιώθουμε να μας προσβάλει αυτή η μόνιμη και διαρκής ξενολαγνία.
Υπάρχουν πράγματα όμως που το εκπαιδευτικό μας σύστημα πρέπει να αποφύγει ή να αλλάξει. Έτσι:
Το πρώτο πράγμα που έπρεπε να αποφύγουμε κατά την έναρξη μιας νέας προσπάθειας αναβάθμισης του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος ήταν η υποβάθμιση τους με την απαξίωση όλων των συντελεστών της έναντι των «τρίτων».
Δεν είναι δυνατόν να θεωρούμε a priori ότι είναι Ελληνικό είναι και αναξιόπιστο. Για όσους παρακολουθούν τον τρόπο λειτουργίας του πρωθυπουργού δεν τους ξένισε . Το ίδιο είχε κάνει και στην οικονομία . Πρώτα την χλεύασε στο εξωτερικό . Μετά την απαξίωσε και στο τέλος την παρέδωσε στα χέρια του ΔΝΤ . Θέλω να πιστεύω ότι δεν έχει ανάλογες σκέψεις και για το εκπαιδευτικό σύστημα. Δεν είναι ζήτημα σωβινισμού. Είναι θέμα επιβίωσης της πατρίδας μας . Ελληνικό πρέπει να είναι το εκπαιδευτικό σύστημα που θα μορφώνει τα παιδιά μας . Βεβαίως και πρέπει να βελτιωθεί . Βεβαίως και πρέπει να προσαρμοστεί στις σύγχρονες εκπαιδευτικές μεθόδους . Δεν μπορεί όμως να πάψει να είναι Εκπαιδευτικό Σύστημα της Ελλάδας.
Το δεύτερο που χρειάζεται είναι να συζητά με υπεύθυνους πολιτικούς και όχι με πολιτικούς που αναθέτουν μόνιμα στους τρίτους της επίλυση των προβλημάτων. Πολύ περισσότερο όταν οι τρίτοι είναι εξωθεσμικοί . Αλήθεια τι θα απαντήσει στα μέλη της νέας επιτροπής ο πρωθυπουργός αν τον προτείνουν να δημιουργηθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια; Τι θα απαντήσει για τις γνωστές του σε εμάς τους Έλληνες «πολιτικές κολοτούμπες»;
Τι θα απαντήσει στα μέλη της επιτροπής αν τον ρωτήσουν γιατί υπάρχει ακόμη στην Ελλάδα το «Πανεπιστημιακό Άσυλο»;
Θα μπορέσει άραγε ο πρωθυπουργός ή κάποιος άλλος να μεταφράσει την λέξη «φροντιστήριο» στους ξένους που μετέχουν στην επιτροπή ; Μήπως θα ήταν καλύτερα να είχαν ενισχύσει την «πρόσθετη διδασκαλία» αντί να την έχουν καταργήσει; Γνωρίζει ο πρωθυπουργός εκπαιδευτικό σύστημα – σε αυτά που εκπαιδεύτηκε – που δεν έχει προβλέψει επιπλέον υποστήριξη για τους αδύνατους μαθητές;
Το τρίτο που χρειάζεται το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι να προσδιορίσουμε τι σημαίνει «σύνδεση με την παραγωγική διαδικασία» . Για να προσφέρει καλούς επιστήμονες αλλά και καλά καταρτισμένους απλούς εργαζόμενους πρέπει να αναβαθμιστεί η τεχνική εκπαίδευση . Ακούσαμε κάτι από τον πρωθυπουργό ή την Υπουργό στους Δελφούς; . Απασχολήθηκε κανείς; Υπάρχει παραγωγική και ανταγωνιστική οικονομία στον κόσμο χωρίς καλή τεχνική εκπαίδευση ; Πού ; Πουθενά. Πως θα παράγουμε ως χώρα χωρίς απόφοιτους τεχνικής εκπαίδευσης; Μήπως η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου δεν απασχολείται ουσιαστικά με το πρόβλημα ή μήπως ενδιαφέρονται μόνο για την «εικόνα»;
Τέταρτο ζήτημα και προσωρινά τελευταίο είναι η πραγματική αξία της γνώσης . Αυτό που σημειώνω στην εισαγωγή .Ενώ υπάρχει απευθείας σύνδεση τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και θέσεων εργασίας ο λαός συνδέει τις θέσεις εργασίας με τα «χαρτιά» και όχι με τις πραγματικές γνώσεις. Δυστυχώς με τον ίδιο τρόπο συμπεριφέρεται και το Δημόσιο. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα είναι ο καλύτερος πελάτης του University of Cambridge και του University of Michigan. Δεν εμπιστευόμαστε το Ελληνικό Εκπαιδευτικό Σύστημα για την επιβεβαίωση γνώσης μιας ξένης γλώσσας και ανατρέχουμε σε άλλους . Δεν θα μπορούσε να αρκεί ο βαθμός στο Λύκειο στο αντίστοιχο μάθημα ; Πρέπει να «καταθέτουμε τον οβολό μας» και αλλού; Ακούσαμε τίποτα για αυτό; Τίποτα .Έχει χάσει η Δευτεροβάθμια εκπαίδευση τον πραγματικό της ρόλο . Να προσφέρει «παιδεία» στους αυριανούς υπεύθυνους πολίτες . Έχει περιοριστεί στο να αποτελεί τον εξεταστικό χώρο για την μεταπήδηση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Και τι ακούσαμε στους Δελφούς ; Ότι θα περιορίσουμε ακόμη περισσότερο τις γενικές γνώσεις για να γίνει καλύτερο εξεταστικό κέντρο η δευτεροβάθμια εκπαίδευση για την τριτοβάθμια.
Σήμερα λοιπόν που οι γονείς βρίσκονται σε δεινή οικονομική θέση δεν χρειάζονται ένα εκπαιδευτικό ΔΝΤ αλλά χρειάζονται «παιδεία χωρίς παραπαιδεία». Η βελτίωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος χρειάζεται πρώτα απ’ όλα να εμπιστευτούμε τις δικές μας δυνάμεις. Έχει ανάγκη από αξιόπιστους πολιτικούς. Από πολιτικούς που δεν παρασύρονται από πολιτικές συγκυρίες ούτε υποκύπτουν εύκολα γιατί η παιδεία είναι Εθνικό ζήτημα κι ας……. επέλεξαν κάποιοι η αφαίρεση αυτής της κρίσιμης λήξης από τον τίτλο του αρμόδιου Υπουργείου να είναι μέχρι σήμερα η μεγάλη μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση.
