Όταν προ διμήνου ρωτήθηκε ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος πώς σχολιάζει τον μεγάλο αριθμό των υποψηφιοτήτων για τις δημοτικές εκλογές απάντησε δηκτικά: "Δεν βλέπω υποψηφιότητες, βλέπω μόνο λαγούς"...
Ήταν οι μέρες στις οποίες ο Τζήκας μας μάλωνε επειδή δεν πιστεύαμε ότι θα φτάσει μέχρι την κάλπη, όταν ο Τζακόπουλος ξιφουλκούσε κατά του κόμματος το οποίο υπηρέτησε από παιδί, όταν ο Μπάμπης Μπαρμπουνάκης εκρήγνυτο από ιερά αγανάκτηση και βεβαιότητα ότι το κόμμα του δεν θα πέσει στην παγίδα των απολιτίκ νεοταξικών και όταν ο Νίκος Ευθυμιάδης επιχειρούσε να...
μας πείσει ότι ένας επιχειρηματίας μπορεί να έχει πολιτική σκέψη και ευαισθησίες...
μας πείσει ότι ένας επιχειρηματίας μπορεί να έχει πολιτική σκέψη και ευαισθησίες...
Πόσο γρήγορα διαψεύστηκαν όλοι τους. Και κυρίως όσοι πανηγύριζαν μέσα στην αριστερή θολοκουλτούρα τους επειδή έβλεπαν στη Θεσσαλονίκη των εννέα υποψηφίων δημάρχων τότε, την αντίσταση απέναντι στα κόμματα και τους μηχανισμούς τους...
Τόσο ήξεραν... τόσο έγραφαν...
Οι τέσσερις αποδείχθηκαν λαγοί, κατά το ρηθέν υπό του Παπαγεωργόπουλου. Φόρεσαν ανέξοδα τον μανδύα του υποψηφίου και πήραν φιλάρεσκα σβάρνα τα κανάλια για να μας πείσουν ότι θα πρέπει να ασχοληθούμε μαζί τους. Να τους προτιμήσουμε. Εδώ, καταρρίπτονται οι μύθοι για τα κακά κόμματα και τους καλούς, ανιδιοτελείς, ρομαντικούς υπηρέτες της πόλης και των κοινών. Η δουλειά είναι σοβαρή, δεν είναι παίξε- γέλασε. Θέλει οργάνωση, συνέπεια, μεθοδικότητα, ανθρώπους με ομοιογένεια και χρήμα.
Ας το πάρουμε επιτέλους απόφαση. Μόνο τα κόμματα διαθέτουν τα εχέγγυα γι' αυτήν τη σοβαρή δουλειά. Τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση...
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
