του Τάκη ΣπηλιόπουλουΠολλά μπορεί να καταλογίσει κανείς στον Γιώργο Παπανδρέου και για πολλά περισσότερα να του ασκήσει κριτική. Όμως υπάρχει κάτι, για το οποίο ο πρωθυπουργός έχει μια ξεκάθαρη εικόνα και μια ολοκληρωμένη άποψη. Είναι η καθημερινότητα του πολίτη. Σε αντίθεση με τους προκατόχους του, ο κ. Παπανδρέου, δείχνει να γνωρίζει από πρώτο χέρι τις διαστάσεις και τις πλευρές του προβλήματος.
Κάτι που δεν ίσχυσε ούτε με τον Κώστα Σημίτη, ούτε ακόμη περισσότερο με τον Κώστα Καραμανλή. Για διαφορετικό λόγο και οι δυο τους, ποτέ δεν έπεισαν παρότι προσπάθησαν, πως είχαν αντίληψη των προβλημάτων της καθημερινότητας. Ο εκσυγχρονισμός του κ. Σημίτη και η επανίδρυση του κράτους του κ. Καραμανλή, πέρασαν και δεν ακούμπησαν, με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως λ.χ. τα ΚΕΠ.
Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει περιγράψει πολλές φορές με ακρίβεια αλλά και ειλικρίνεια τον Γολγοθά των πολιτών αυτής της χώρας. Το έκανε και στο Βελλίδειο την περασμένη εβδομάδα. Η ομιλία του στη ΔΕΘ, δεν περιείχε τις συνήθεις και χωρίς αντίκρισμα εξαγγελίες, κάτι άλλωστε που και ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου, δεν είχε αποφύγει πέρυσι ίδιες μέρες στη Θεσσαλονίκη.
Ωστόσο οι αναφορές του στα κακώς κείμενα, ήταν αν μη τι άλλο πειστικές. Έκανε λόγο για το πελατειακό κράτος και για το απαξιωμένο κράτος πρόνοιας. Για το προβληματικό εκπαιδευτικό σύστημα και την παραπαιδεία, την εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου και τα φακελάκια στα νοσοκομεία, την διαφθορά στις πολεοδομίες και τις εφορίες, τους εμπρησμούς στα δάση προκειμένου να κτιστούν σπίτια. Περιέγραψε πτυχές μιας κοινωνίας που όπως είπε, βασίζεται στον πλουτισμό, στο δίκαιο του ισχυρού, την αυθαιρεσία, την ανομία και την ανισότητα. Που την πληρώνει πάντα ο αδύναμος.
Είναι προφανές πως οι ειλικρινείς διαπιστώσεις του πρωθυπουργού, διατυπωμένες σε ενεστώτα χρόνο, δεν αφήνουν απέξω ούτε την κυβέρνησή του, ούτε το κόμμα του. Μπορεί οι έντεκα μήνες της κυβέρνησης να είναι λίγοι, τα είκοσι χρόνια του ΠΑΣΟΚ όμως είναι πάρα πολλά. Ως εκ τούτου πρέπει αυτή να ήταν και η τελευταία φορά που ο πρωθυπουργός δικαιούται να κάνει τις σχετικές διαπιστώσεις. Από εδώ και πέρα πρέπει να είναι απολογιστικός και απολογητικός. Τι κατάφερε, τι δεν κατάφερε.
Λύσεις στα αδιέξοδά του ζητάει ο πολίτης. Απαντήσεις στα προβλήματά του θέλει. Από λόγια έχει χορτάσει! Το καλό νέο είναι πως η επανάσταση του αυτονόητου, όπως την ονόμασε ο πρωθυπουργός, ξεκίνησε! Το κακό νέο είναι πως έχουμε κουραστεί να ακούμε για επαναστάσεις του αυτονόητου, που έμειναν κενό γράμμα. Θα δείξει...
Aπό το blog του Τάκη Σπηλιόπουλου adianoito.blogspot.com
