Οι ηχηρά απόντες Εθνικοί Ευεργέτες…

Χορηγός Τριήρους : η Ύπατη Τιμή
Κάποτε, στην Αρχαία Αθήνα, άκμαζε μέρα τη μέρα ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα που φιλοδόξησε να θεωρηθεί ως ο πρόγονος του Καπιταλισμού.

Βασική ομοιότητα - στη βάση όλων των υπολοίπων τουλάχιστον - ήταν η ...

αναζήτηση του ιερού Δισκοπότηρου της ….Ύλης.
Τουτέστιν, του εμπορικού κέρδους, τα κοινωνικά αξιώματα, η αναγνώριση.
Είχε όμως και κάποιες σημαντικές διαφορές με το σήμερα.
Τότε, παρ’ ότι έχτιζαν περιουσίες οι Ισχυροί της Εποχής, ήξεραν να κρατούν και το Κράτος
ισχυρό. Το Κράτος που τους έθρεφε άλλωστε ως άλλη Χήνα με τα Χρυσά αυγά.

Με τις «Συμβάσεις Προμηθειών και Δημοσίων Έργων» της εποχής ας πούμε. Ή με τις «προνομιακές παραχωρήσεις Γαιών» (Παλαιών – Μητροπολιτικών - και Νέων - Αποικιακών).

Γνώριζαν λοιπόν οι «Προύχοντες» της Εποχής του Περικλή και πέριξ αυτής πως για να συνεχίσει το Κράτος να τους «στηρίζει» θα έπρεπε κι αυτοί να λάβουν σοβαρές μέριμνες για την ενίσχυσή του.

Την ενίσχυση των στοιχείων που το συνέθεταν.

Την Στρατιωτική του Δύναμη, τις Πολιτειακές του δομές, την Κοινωνική του Υπόσταση, την Τέχνη και τα Γράμματα, ακόμη ακόμη και την Ψυχαγωγία του Λαού.

Ο θεσμός της Χορηγίας θεωρούνταν εκ των ων ουκ άνευ τότε.

Από τον αξιωματικό, τον Ιππέα και τον Βαρύ πεζικάριο που όφειλε να χρηματοδοτήσει ο ίδιος τον ακριβό εξοπλισμό του μέχρι τον Υπερ-χορηγό που χρηματοδοτούσε την κατασκευή και συντήρηση μιας ή περισσότερων πολεμικών πλοίων.

Και από τον χορηγό μιας παράστασης μέχρι τον Μαικήνα των Φιλοσόφων.

Ήταν σαφή τα πράγματα τότε. Και οι «προύχοντες» το καταλάβαιναν τούτο το status, το αποδέχονταν και το συντηρούσαν.

Όταν αυτό κατέρρευσε, κατέρρευσε και η Αρχαία Ελληνική Πόλη της Αθήνας. Όταν δε, οι «Προύχοντες» μιας άλλης εποχής, αυτής των Αλεξανδρινών Επιγόνων αποφάσισαν να αποσύρουν την υποστήριξή τους στο Μακεδονικό κράτος και να λειτουργήσουν ως γέφυρα εισόδου των Ρωμαίων τοποτηρητών/εισβολέων, κατέρρευσε οριστικά και κάθε ίχνος Ελληνικού κράτους...

συνέχεια εδώ