Του Στράτου Σιμόπουλου
http://www.efsimopoulos.gr/
Με αφορμή την προχθεσινή (3η Σεπτεμβρίου) ημέρα των γενεθλίων του ΠΑΣΟΚ και τη συγκέντρωση στο γήπεδο του Tae Kwon Do, ήρθε στο μυαλό μου παραφρασμένη μία φράση του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές που έλεγε «Δεν μ’ αγαπώ γιατί σ’ αγαπώ».
Κάπως έτσι νομίζω πρέπει να αισθάνεται ο ψηφοφόρος-οπαδός του ΠΑΣΟΚ, ιδίως ο παλαιότερος που από το 1974, πιστεύοντας στο κόμμα αυτό, έχει δημιουργήσει μαζί του σχέσεις πάθους, αλλά
βλέπει καθημερινά με την πολιτική του Μνημονίου να κατεδαφίζονται βήμα-βήμα όλα όσα, δικαίως ή αδίκως, διαχρονικά έχει κερδίσει.
Έτσι, ενώ διορίσθηκε στο Δημόσιο από το ΠΑΣΟΚ, βλέπει να περικόπτονται δραματικά μισθοί, συντάξεις και επιδόματα, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις κινδυνεύει και η θέση του εφόσον προχωρήσουν ορισμένες ιδιωτικοποιήσεις.
Ως μικρομεσαίος που συνέδεσε το μέλλον του ως «μη προνομιούχος» με το κόμμα των μη προνομιούχων, αντιμετωπίζει τον κίνδυνο των σφραγισμένων επιταγών και του λουκέτου.
Ως μέλος της μεσαίας τάξης αντιμετωπίζει μια άνευ προηγουμένου φοροεισπραχτική επιδρομή και ταυτόχρονα ως επαγγελματίας επιστήμονας μια διαπόμπευση που δεν χωρίζει αμνούς από ερίφια.
Ως επιχειρηματίας, δεν πιστεύει στ’ αυτιά του όταν ακούει υπουργούς της Κυβέρνησης να διατείνονται ότι για την κατασπατάληση των πόρων των ευρωπαϊκών προγραμμάτων έχουν ευθύνη και οι επιχειρηματίες και όχι όπως πραγματικά συμβαίνει τα κυβερνητικά στελέχη και οι κάθε μορφής ενδιάμεσοι, ενώ «τρελαίνεται» όταν ακούει τον πρωθυπουργό να ισχυρίζεται ότι οι επενδύσεις γίνονται για να υπάρξει αναδιανομή του πλούτου.
Τέλος, ως εργαζόμενος με το φάσμα της ανεργίας άμεσα μπροστά του ή συνταξιούχος, αισθάνεται ότι τον κοροϊδεύουν όταν ακούει τον πρωθυπουργό να αναφέρει τις ευκαιρίες για πολιτικές συνοχής τις οποίες θα δώσει η εφαρμογή του Μνημονίου.
«Δεν μ’ αγαπώ λοιπόν που σ’ αγάπησα» θα πρέπει να σκέφτονται όσοι πήγαν στην προχθεσινή εκδήλωση, αλλά και οι περισσότεροι απ’ όσους προτίμησαν να απουσιάσουν.
Όσο για τους Υπουργούς της Κυβέρνησης θα πρέπει να προετοιμασθούν ώστε να αντιμετωπίσουν την αγανάκτηση, κυρίως των δικών τους ψηφοφόρων.
Μία καλή αρχή θα ήταν να δουν, αν δεν την έχουν δει, την ταινία την βασισμένη στο βιβλίο του Στάινμπεκ «Τα σταφύλια της οργής».
Δημοσίευση: SITE www.capital.gr
