Πώς να (μην) κάνετε ανασχηματισμό…του Κυριάκου Μητσοτάκη, βουλευτή
Υποτίθεται ότι οι πρωθυπουργοί κάνουν ανασχηματισμούς για να βελτιώσουν την αποτελεσματικότητα του παραγόμενου κυβερνητικού έργου. Αυτό θα έπρεπε να είναι το μόνο μέλημα του κ. Παπανδρέου σε μία τόσο κρίσιμη περίοδο. Ο μεταμεσονύχτιος ανασχηματισμός δεν παρέχει καμία εγγύηση ότι αυτό θα συμβεί.
Εδώ και ένα μήνα η κυβέρνηση πιπιλά την καραμέλα ότι ο...
ανασχηματισμός θα δώσει απάντηση στο πρόβλημα συντονισμού που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση. Η κοινή λογική βέβαια λέει ότι όσο αυξάνεται ο αριθμός των μελών του υπουργικού συμβουλίου τόσο δυσχεραίνεται αντί να διευκολύνεται ο σχετικός συντονισμός. Η κυβέρνηση οφείλει να απαντήσει πειστικά γιατί χρειάζονται 7 αναπληρωτές υπουργοί, χωρίς ξεκάθαρες αρμοδιότητες, σε μια σειρά από κρίσιμα υπουργεία.
Ο πρωθυπουργός βγαίνει αποδυναμωμένος από όλη αυτή την ιστορία, παρά την προσπάθεια της μηχανής προπαγάνδας την κυβέρνησης να μας πείσει για το αντίθετο. Τρείς είναι οι βασικοί λόγοι:
• Πρώτον, δεν είχε το κουράγιο να απομακρύνει από την κυβέρνηση στελέχη που απέτυχαν παταγωδώς στο έργο τους, ή που τον αμφισβήτησαν ανοιχτά στη διαδικασία επιλογής των υποψήφιων περιφερειαρχών. Αν στη κυβέρνηση συνεχίσουν να μπαίνουν πρόσωπα χωρίς να φεύγει σχεδόν κανείς, στον τρίτο ανασχηματισμό θα συμμετέχουν στην κυβέρνηση οι μισοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.
• Δεύτερον, δημιούργησε ένα πανίσχυρό υπουργείο Εσωτερικών με αρμοδιότητα τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου, απεμπολώντας μία αρμοδιότητα που θα έπρεπε να ανήκει εξολοκλήρου στον ίδιο τον πρωθυπουργό. Η Ελλάδα του Μνημονίου δεν μπορεί να κυβερνηθεί από ένα πρωθυπουργό ο οποίος δεν επιβλέπει προσωπικά τους υπουργούς του και που αισθάνεται εμφανώς πιο άνετα εκτός Ελλάδας παρά εντός Μαξίμου.
• Τρίτον, επανέφερε στην κυβέρνηση μία σειρά από στελέχη που στη συνείδηση της κοινής γνώμης είναι ταυτισμένα με το παλιό βαθύ ΠΑΣΟΚ. ¨Έχω βάσιμες αμφιβολίες κατά πόσο στελέχη όπως ο κ. Σκανδαλίδης ή ο κ. Παπουτσής σηματοδοτούν την ρήξη με το παρελθόν που ο κ. Παπανδρέου ευαγγελίζεται. Μάλλον για άσκηση εσωκομματικών ισορροπιών ενόψει δημοτικών εκλογών μου μυρίζει. Και όλα αυτά από ένα πρωθυπουργό που διατρανώνει σε κάθε ευκαιρία ότι δεν λογαριάζει το πολιτικό κόστος αλλά ενδιαφέρεται μόνο για το πώς θα αλλάξει την Ελλάδα.
Για άλλη μία φορά μπήκαν υπουργοί εκεί που δεν χρειάζονταν και δεν μπήκαν εκεί που ήταν άκρως απαραίτητοι. Παραθέτω δύο συγκεκριμένα παραδείγματα:
• Όλοι αναγνωρίζουν ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της κυβέρνησης στην επίτευξη των στόχων του Μνημονίου είναι στα έσοδα του κράτους. Αυτό που θα χρειαζόταν ο τόπος είναι έναν ισχυρό Υπουργό οικονομικών (στη χειρότερη περίπτωση έναν αναπληρωτή)
