Γράμμα αναγνώστριας
Aγαπημένο μας taxalia,
προχθές ο σύζυγος, έλαβε ένα μειλ από ένα παιδικό μας φίλο, που εδω και χρόνια, ζει και εργάζεται στο Σικάγο. Περιείχε ένα link που παραπέμπει σε ένα άρθρο του Vanity Fair, αναφορικά με την Ελλάδα (σημείωση taxalia: δεν θα δώσουμε link, βαρεθήκαμε να παίρνουμε e-mails για αυτό το άρθρο). Βαρέθηκα να ακούω χαρακτηρισμούς για τους Έλληνες όπως "κλέφτες" "ατομιστές" κ.α Για μένα και το σύζυγο, ήταν το ποτήρι που ξεχείλισε, γιατί το...
καλοκαίρι, μεταξύ τυριού και αχλαδιού, είχαμε ακούσει αντίστοιχους χαρακτηρισμούς για τους Έλληνες, από 2 φιλικά ζευγάρια Άγγλων και Γάλλων.
Παρακάτω σας παραθέτω όλη την αλληλογραφία (συμπεριλαμβανομένης και της απάντησης που έστειλα στον παιδικό φίλο, κυρίως για να μην αισθάνεται ντροπή που είναι Έλληνας εκεί στα ξένα ).
Ελπίζω να φανεί ενδιαφέρον σε σας και στους αναγνώστες σας. Από την πλευρά μου έχετε το ελεύθερο να χρησιμοποιήσετε και την επιστολή απάντηση μου. Για μένα είναι μια ακόμη προσωπική επανάσταση, να επικοινωνώ με ένα μπλόγκ που διαβάζω χρόνια, αλλά δεν σκέφτηκα να καταθέσω άποψη ποτέ. Το γκάλοπ το έκανα πραγματικά και σας παρακινώ να το κάνετε κι εσείς............
Φιλικά
Μ.Λ.
From: m.....@hotmail.com
To: panos.had.......@comcast.net
Subject: FW: Beware of Greeks Bearing Bonds
Date: Fri, 10 Sep 2010 13:49:45 +0300
Αγαπητέ Παναγιώτη,
ο Μάρκος μου προώθησε το λίνκ σου και το διάβασα με πολύ προσοχή. Σ ευχαριστώ πραγματικά γιατί σκέφτηκες να μας το στείλεις. Η κρίση μαζί με τα προβλήματα της, κατάφερε να οξύνει τους προβληματισμούς μας και να μας κάνει πιο ευαίσθητους σε θέματα που αφορούν τα κοινά. Και νομίζω αυτό αφορά την πλειοψηφία των Ελλήνων. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τι σκέφτονται για τους Έλληνες και την Ελλάδα, όσοι ζουν έξω από αυτήν.
Βρήκα το άρθρο του κου Λιους, πολύ εμπεριστατωμένο και τον ίδιο, πολύ καλά πληροφορημένο πάνω στα θέματα με τα οποία καταπιάνεται με το άρθρο του. Θα λεγα πολύ καλύτερα από πολλούς επιφανείς Έλληνες δημοσιογράφους.
Έχω μόνο μια προσωπική παρατήρηση να κάνω. Ο κος Λιούις, παρέλειψε να κάνει κάτι εξίσου σημαντικό. Να βρεθεί με κοινούς πολίτες, απλούς ανθρώπους της καθημερινότητας και να συζητήσει μαζί τους ή ακόμη να καλύτερα, να ζήσει για λίγο κοντά τους. Νομίζω ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτών των ανθρώπων είναι και η Μάγδα, η υπάλληλος του ξενοδοχείου Εagle Palace, που αναφέρει ο κος Λιους στο άρθρο του με ενθουσιασμό.
Όχι! Δεν δέχομαι τον ισχυρισμό πως οι Έλληνες βάζουν σαν προτεραιότητα το δικό τους καλό, εις βάρος του κοινού καλού, πως ο ένας κατηγορεί τον άλλον πίσω από την πλάτη του και πως όλοι κλέβουν το κράτος!!
Πριν δύο μήνες, θυμωμένη με ότι συμβαίνει στη χώρα μου, ξεκίνησα ένα μικρό γκάλοπ στον στενό κοινωνικό μου περίγυρο. Κατέγραψα σε χαρτί, όλες τις οικογένειες που γνωρίζω καλά ή λιγότερο καλά, (αλλά αρκετά για να μπορώ να βγάλω συμπεράσματα). Μέτρησα 324 οικογένειες. Από αυτούς, συνειδητοποίησα, πως οι 296 ήταν σαν την δική μου οικογένεια. Πρόκειται για οικογένειες βιοπαλαιστών, ανθρώπων που σε πολλές περιπτώσεις δουλεύουν από το πρωί ως το βράδυ, χωρίς φανφάρες και πολυτέλειες, που ζουν νοικοκυρεμένα μέχρι εκεί που τους επιτρέπει το εισόδημα τους. Κάποιες από αυτές τις οικογένειες, δανείστηκαν για να αγοράσουν το σπίτι που σήμερα μένουν και αποπληρώνουν τα δάνεια τους με αξιοπρέπεια και συνέπεια, παρά τις μειώσεις των εισοδημάτων τους, συνέπεια της κρίσης. Πατέρες και μητέρες που θα στερηθούν οι ίδιοι, για να προσφέρουν ένα καλύτερο επίπεδο σπουδών στα παιδιά τους ή ένα χαρτζιλίκι για να μην αισθάνονται μειονεκτικά όταν βγαίνουν με φίλους. Άνθρωποι που δεν δια νοήθηκαν ποτέ να κλέψουν την εφορία (είναι αυτοί που σήμερα κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια) και από μια φυσική αναστολή περισσότερο(εγώ το λέω ντροπαλότητα) δεν ζητούσαν απόδειξη από το γιατρό που θα χειρουργούσε την μητέρα τους ή τον υδραυλικό που τύχαινε να είναι και οικογενειακός φίλος τους. Με βάση το μικρό στατιστικό μου δείγμα, το 90% των Ελλήνων είναι σαν την δική μου οικογένεια. Αρκεί λοιπόν ένα 10% "κακών" Ελλήνων για να κριθεί με τόσο κυνικό τρόπο το υπόλοιπο 90%? Σε προκαλώ να κάνεις το δικό σου προσωπικό γκάλοπ και θα εκπλαγείς με το αποτέλεσμα.
Όπως σου προανέφερα, η κρίση και οι συνέπειες της, όξυναν τα κριτήρια μου, με έκαναν πιο παρατηρητική, με έσπρωξαν να ενημερώνομαι περισσότερο και κυρίως να αντιμετωπίζω τα πράγματα με μια έντονη διάθεση αυτοκριτικής.
-Ναι! Φταίω κι εγώ που τώρα μείωσαν τη σύνταξη της μητέρας μου, του γείτονα μου και τόσων άλλων χιλιάδων συνταξιούχων, γιατί άκουγα για την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματας, αλλά συνέχισα να πιστεύω στις υποσχέσεις των 2 μεγάλων κομμάτων για μια καλύτερη Ελλάδα και τους ψήφιζα, όλα αυτά τα χρόνια.
-Ναι φταίω γιατί δεν ζητούσα απόδειξη από τον γιατρό που θα έκανε εγχείρηση στον πατέρα μου. Μπορώ να αναφέρω πάρα πολλά φταίω, αλλά δεν έχει πια νόημα. Σημασία έχει ότι ήδη έχω πάρει τις αποφάσεις μου και σε ότι αφορά το δικό μου μερτικό ευθύνης, αποφάσισα πως δεν θα χαρίζομαι σε κανένα. Προχθές μόλις, έδιωξα πιτσαδόρο(delivery boy), γιατί μου έφερε πίτσα στο σπίτι χωρίς απόδειξη. Του ζήτησα συγνώμη για την ταλαιπωρία, γιατί ήξερα πως δεν έφταιγε αυτός. Πριν μια βδομάδα, έκανα καταγγελία στην Γενικη Γραμματεία Καταναλωτή γιατί μια αντιπροσωπεία αυτοκινήτων δεν αναλάμβανε τις ευθύνες της απέναντί μου και μόλις χθες, κατέθεσα στο βιβλίο παραπόνων του ΙΚΑ (Ιδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων) την ανάρμοστη συμπεριφορά ενός δημοσίου υπαλλήλου- γιατρού, που μπροστά στα μάτια μου, έβαλε τις φωνές στη γιαγιά, γιατί άργησε στο ραντεβού!) Το σημαντικότερο όμως όλων νομίζω είναι ότι το συζητώ με τα παιδιά μου και τους παρακινώ να ενημερώνονται και να μην αδιαφορούν. Να μην σωπάσουν-βολευτούν όπως κάναμε εμείς τα τελευταία 30 χρόνια.
Για μένα δεν ισχύει το ερώτημα που θέτει στο τέλος του άρθρου του ο κος Λιουις. Δεν θεωρώ τους Έλληνες ατομιστές. Το αντίθετο θα έλεγα και μάλιστα σε τεράστιες δόσεις συγκριτικά με άλλους λαούς. Το ερώτημα είναι άλλο. Πόσο θα πάρει για να φανούν όλες αυτές οι εσωτερικές ζυμώσεις που συντελούνται σε προσωπικό, κοινωνικό και δημόσιο επίπεδο στη χώρα μας..........
Τους χαιρετισμούς μου και στην L......
Φιλιά
Μ.....
...
Σημείωση taxalia: Θα συμφωνήσουμε με το άρθρο, με την επιφύλαξη των περί δικομματισμού. Eπαναλαμβάνουμε τη θέση μας: αν δεν ήταν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ο "δικομματισμός", θα ήταν κάποιος άλλος δικομματισμός, όπως σε ολόκληρο τον κόσμο. Το ζήτημα δεν έιναι να χτυπάς τον εκάστοτε δικομματισμό (και τη δεκαετία του 60 κάποιοι χτυπούσαν το δικομματισμό ΕΡΕ-ΕΔΑ ή άλλους κατά περιόδους. Ε και; άλλαξε κάτι;). Η ουσία δεν βρίσκεται στα ονόματα των κομμάτων, αλλά σε μας τους πολίτες, που πρέπει να απαιτούμε από τους πολιτικούς μας το αυτονόητο: να μην κάνουν κωλοτούμπες!!! Σε όποιο κόμμα κι αν ανήκουν και όχι στα 2 μεγαλύτερα.
Με αντιλαμβάνεστε νομίζω, έτσι;