Οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση που θα διεξαχθούν τον Νοέμβριο θα είναι διαφορετικές για δυο λόγους. Ο «Καλλικράτης» και ο νέος διοικητικός χάρτης της χώρας αποτελεί την μια ιδιαιτερότητα. Η δεύτερη όμως ,ίσως και πιο σημαντική, είναι η στάση του εκλογικού σώματος. Η έντονη δυσαρέσκεια που επικρατεί για τους πολιτικούς όπως όλα δείχνουν θα οδηγήσει...
σε απόρριψη του ίδιου του θεσμού των εκλογών. Τα Μ.Μ.Ε. σε αυτήν την φάση δείχνουν να επηρεάζονται από την κοινή γνώμη παρά να γίνεται το αντίστροφο, δηλαδή να την διαμορφώνουν και εν πολλοίς να την σχηματίζουν τα ίδια. Πιστεύω ότι οι γραφικότητες του τύπου: Οι εκλογές αποτελούν την γιορτή της δημοκρατίας και ο Θύμιος Καρακατσάνης να σχολιάζει την πολιτική κατάσταση την ημέρα της διεξαγωγής τους, φέτος θα εκλείψουν.
Η τηλεόραση κυρίως αλλά και τα έντυπα μέσα ενισχύουν την αδιαφορία των πολιτών για τις εκλογές. Η κεντρική πολιτική σκηνή συνεχίζει να καταλαμβάνει το μεγαλύτερο κομμάτι της ενημέρωσης χωρίς να έχει γίνει καμία παρουσίαση των υποψηφίων τοπικών αρχόντων ενώ είναι χαρακτηριστικό πως μόλις ένα μηνά περίπου πριν από τις εκλογές τα ψηφοδέλτια είναι ακόμη υπό διαμόρφωση. Οι επικεφαλείς δεν έχουν στελεχώσει τους συνδυασμούς τους. Για τα τοπικά προβλήματα κάθε περιοχής δεν έχει γίνει ούτε η στοιχειώδης αντιπαράθεση απόψεων. Οι «διορισμένοι» υποψήφιοι ξιφουλκούν υπέρ ή κατά της αναγκαιότητας του μνημονίου άγνωστο με πιο σκεπτικό, καθώς εφόσον και αν ακόμη εκλεγούν δεν θα έχουν καμία δυνατότητα αντιμετώπισης του(Εκτός ίσως από τον κ Αλαβάνο που θα απαγορέψει την είσοδο στην περιφέρεια Αττικής στα μέλη του ΔΝΤ-ας σοβαρευτούμε. Φευ!).Πραγματικά έχει χαθεί κάθε νόημα σε αυτές τις αυτοδιοικητικές εκλογές έχουμε ακούσει τοποθετήσεις για την οικονομική κρίση, την ανεργία αλλά ούτε λέξη για παρεμβάσεις χαμηλότερου κόστους που μπορούν να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των πολιτών ανά περιοχή. Ενημερωνόμαστε για τεράστια χρέη σε δημοτικούς οργανισμούς ενώ παράλληλα μας υπόσχονται νέα μεγάλα σχεδία ανάπτυξης, άλλοι δήμαρχοι κομπάζουν για την οικονομική ευρωστία του δήμου τους ανεξαρτήτως αν δεν έχουν αξιοποιήσει τα ευρώ των συμπολιτών τους σε αναγκαίες κινήσεις για τον χώρο διοικητικής τους ευθύνης. Υπάρχει παντελής έλλειψη μέτρου.
Ευθύνες πέρα από όλους τους άλλους έχει και το εκλογικό σώμα. Μια πάγια θέση που την είχα εκφράσει και παλαιοτέρα είναι η συμμετοχή στις διαδικασίες. Δεν πρέπει να εγκαταλείπεται η εξουσία έρμαιο στα χέρια των λίγων. Σίγουρα και εμένα προσωπικά δεν με ικανοποιεί το επίπεδο της δημοκρατίας μας αλλά αυτήν έχουμε και με αυτήν πρέπει να πορευτούμε. Αν θεωρήσουμε ότι όλοι που εμπλέκονται στην πολιτική είναι ψεύτες και κλέφτες είναι υποχρέωση του εκλογικού σώματος να βρει και να παρακινήσει άξιους ανθρώπους ώστε να διεκδικήσουν την εξουσία. Η εύκολη λύση της κριτικής από τον καναπέ και της «μαντροποίησης» μας σε πολιτικά κόμματα οδήγησαν την κατάσταση σε αυτό το οριακό σημείο που βρισκόμαστε σήμερα. Όλοι πρέπει να αναλογιστούμε ότι γυρνώντας την πλάτη στις διαδικασίες ανάδειξης της εξουσίας(κεντρικής και τοπικής)αδιαφορούμε για το μέλλον το δικό μας και όχι μόνο για το υπάρχον πολιτικό προσωπικό. Η αποχή δεν είναι λύση. Το μόνο που προσφέρει είναι μια ψευδαίσθηση ότι εμείς δεν συμμετείχαμε στην κατρακύλα της χώρας αλλά ακόμη και αυτή η εντύπωση διαλύεται όταν τα προβλήματα χτυπήσουν την πόρτα και του δικού μας σπιτιού.
Όταν έρθει και αν έρθει ποτέ η ώρα να γίνει μια σοβαρή συζήτηση για ένα νέο πολιτικό σύστημα σίγουρα θα πρέπει να συζητήσουμε την αξία και την αναγκαιότητα τέτοιου τύπου εκλογών. Αλλά προς το παρόν είναι το μοναδικό μέσο που κατέχουμε στην δημοκρατία για να αντιδράσουμε.
Πηγή: http://political-challenge.blogspot.com