Συνέδριο ελπίδας
Μετά τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησαν όσοι είχαν την τύχη να παρευρεθούν στην Παναγία Σουμελά, στη Ματσούκα του Πόντου, την 15η Αυγούστου 2010, την ίδια μέρα που οι Αρμένιοι τελούσαν ανάλογη λειτουργία μετά από έναν αιώνα στην εκκλησία του Τιμίου Σταυρού, στο Αγνταμάρ της λίμνης Βαν, την Κυριακή, 19 Σεπτεμβρίου, έληγαν οι εργασίες του Συνεδρίου «Τρεις Γενοκτονίες, Μια Στρατηγική», που έλαβε χώρα στο ιστορικό κτίριο της Παλαιάς Βουλής, στο Κέντρο της Αθήνας.
Μετά από αγώνες και ατέλειωτες συζητήσεις και διαφωνίες για την τακτική και τη στρατηγική που θα έπρεπε να ακολουθηθεί για την αναγνώριση της Γενοκτονίας και τη δικαίωση των 1,5 εκατομμυρίων Ελλήνων της Θράκης, της Κωνσταντινούπολης, του Πόντου και της Ανατολής, οι άοκνες προσπάθειες του προέδρου του Συνεδρίου,Αντώνη Παυλίδη και όλων
όσων συνέβαλαν στη διοργάνωση και επιτυχή τέλεση του Συνεδρίου, έφεραν επιτέλους αποτέλεσμα.
όσων συνέβαλαν στη διοργάνωση και επιτυχή τέλεση του Συνεδρίου, έφεραν επιτέλους αποτέλεσμα.
Θεωρούμε ότι το Συνέδριο «Τρεις Γενοκτονίες – Μια Στρατηγική» ήταν συνέδριο ελπίδας και ανοίγει ελπιδοφόρους ορίζοντες γι’ αυτό το σοβαρό θέμα, για τους παρακάτω λόγους:
Πρώτον, εξασφαλίζει τις αρχικές προϋποθέσεις για να επιτευχθεί η πολυπόθητη ενότητα του προσφυγικού στοιχείου, για να χαραχτεί επιτέλους κοινή στρατηγική πάνω στο θέμα της Γενοκτονίας, ένα θέμα που από μόνο του είναι τόσο σοβαρό, που μπορεί να προσδώσει μια άλλη βαρύτητα αλλά και αποτελεσματικότητα στην ελληνική εξωτερική πολιτική. Η παρουσία και συμμετοχή στο συνέδριο -πλην των πρωτοπόρων Ποντίων- τωνΚωνσταντινουπολιτών και των Σμυρνιών, η στήριξη τηςΠανηπειρωτικής Ομοσπονδίας και άλλων αντίστοιχων φορέων είναι ένα πρωτόγνωρο γεγονός, ενώ από την άλλη πλευρά θα πρέπει να προβληματιστούν όλοι όσοι για οποιοδήποτε λόγο προκάλεσαν την αποχώρηση των Θρακών και των Μικρασιατών από την οργανωτική επιτροπή και τελικά από το ίδιο το συνέδριο. Το έχουμε τονίσει και στο παρελθόν, ότι μόνον όταν η Γενοκτονία γίνει ζήτημα όλων των προσφύγων και όλων των Ελλήνων, θα μετατραπεί σε ένα πραγματικό εθνικό ζήτημα. Το συνέδριο, άνοιξε διάπλατα το δρόμο, αρκεί να συνεχίσουμε ενωμένοι.
Δεύτερον, η παρουσία στο συνέδριο ως οικοδεσποτών-συνδιοργανωτών των Αρμενίων και των Ασσυρίων , μετά την ιστορικής σημασίας απόφαση του σουηδικού κοινοβουλίου, για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής, αποτελεί απόδειξη ότι οι δεσμοί συναδέλφωσης και κοινού αγώνα των Ελλήνων με τους δύσμοιρους αυτούς λαούς, ενισχύονται και αποκτούν ρίζες. Το γεγονός αυτό, σε μια εποχή που σκιαγραφείται στον ορίζοντα των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής ο εφιάλτης του Νεοοθωμανισμού, είναι ικανό να χαράξει και να δείξει το δρόμο στα κράτη που κινδυνεύουν να υποστούν τη νεοοθωμανική απειλή στο άμεσο μέλλον.
Τρίτον, η παρουσία και η συμμετοχή στο Συνέδριο επιστημόνων και προσωπικοτήτων που αποδεδειγμένα είναι πρωτοπόροι σε παγκόσμιο επίπεδο στο θέμα της επιστημονικής τεκμηρίωσης και πρόληψης-καταπολέμησης των πολιτικών που γεννούν και προκαλούν Γενοκτονίες, και η διαφαινόμενη αλλαγή στάσης του εβραϊκού παράγοντα, που μέχρι χτες ήταν ο πιο σημαντικός υποστηρικτής παγκοσμίως των κεμαλιστών-αρνητών της Γενοκτονίας, κλείνει τον κύκλο των διαπιστώσεων που μας επιτρέπει να χαρακτηρίσουμε διεθνές συνέδριο «Τρεις Γενοκτονίες, μια στρατηγική», ως «Συνέδριο Ελπίδας».
Τέλος, ελπίζουμε οι εισηγήσεις και τα συμπεράσματα του συνεδρίου να διαβαστούν και να μελετηθούν από όσο το δυνατόν περισσότερους Έλληνες και ξένους και κυρίως από εκείνους που μέχρι σήμερα αντιμετώπιζαν με σκεπτικισμό ή ήταν αρνητικοί στο ζήτημα της Γενοκτονίας. Και αναφερόμαστε στους διανοουμένους, τους καλλιτέχνες, τους δημοσιογράφους και τους πολιτικούς, που αντί για μπροστάρηδες στους αγώνες για την Πατρίδα και τον ανθρωπισμό, στο ζήτημα της Γενοκτονίας αρκετοί απ’ αυτούς ήταν -και σε πολλές περιπτώσεις παραμένουν- θλιβεροί ουραγοί.
Εμείς ευχόμαστε από τώρα Καλή Επιτυχία στο επόμενο συνέδριο, που θα γίνει στη Σουηδία.
Σ.Κ.
