Είμαστε όλοι για τα μπάζα. Πρέπει να είμαστε το λάθος στην ιστορία της ανθρωπότητας, δεν εξηγείται διαφορετικά. Γι’ αυτό εξάλλου και καταντήσαμε εκεί που καταντήσαμε, αν και είμαστε από τις πιο πλούσιες χώρες στον κόσμο. Είμαστε στον 21ο αιώνα, στο έτος 2010 και τη χώρα μας ακόμα εξακολουθούν να την ελέγχουν τρεις οικογένειες που...
ξεκίνησαν από τις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα, που κι’ αυτές είχαν αντικαταστήσει κάποιες άλλες παλιότερες και πάει λέγοντας.Είναι ανατριχιαστικό ακόμα και να το σκέφτεσαι. Με την ίδρυση του μητσοτακικού κόμματος στις 21 Νοεμβρίου θα έχει ολοκληρωθεί πλήρως ο κύκλος. Θα είμαστε μια χώρα που θα διαθέτει τρία κόμματα τριών οικογενειών: Παπανδρεϊκοί, Καραμανλικοί και Μητσοτακικοί. Και όλοι εμείς τα πρόβατα που τσιμπάμε στα διάφορα ιδεολογήματα και στα διάφορα διλήμματα θα είμαστε σταβλισμένοι σε τρία μαντριά.
Πέστε μας, που συμβαίνει σε ολόκληρη την υδρόγειο αυτό το πράγμα;;
Το ότι το ΠΑΣΟΚ είναι καθαρά Παπανδρεϊκό κόμμα φάνηκε από την αναμέτρηση Παπανδρέου – Βενιζέλου. Αν και πολύ πιο ικανός ο κ. Βενιζέλος , εντούτοις οι Παπανδρεϊκοί ήθελαν Παπανδρέου. Φάνηκε εξάλλου ακόμα και στο τελευταίο δίλημμα που έθεσε ο κ. Παπανδρέου. Μπροστά στον κίνδυνο να απομακρυνθεί ο κ. Παπανδρέου από την εξουσία, συσπειρώθηκαν οι Παπανδρεϊκοί και τον διέσωσαν από τη φυγή.
Στη Νέα Δημοκρατία του σήμερα, παρότι ο κ. Καραμανλής έχει αποτύχει και έχει καταδικαστεί από τον ελληνικό λαό, εντούτοις, δεν εγκαταλείπει, ώστε να αφήσει το κόμμα να βρει το δημοκρατικό δρόμο του. Δεν μιλάει επίσημα, δηλώνει όμως παρών μέσω συνεργατών του και καταχειροκροτείται σε κάθε εμφάνισή του από τους φανατισμένους Καραμανλικούς, που ονειρεύονται επάνοδό του..
Και φυσικά στο νέο κόμμα που θα ιδρύσει η κ. Μπακογιάννη, βλέπουμε να προστρέχουν όλοι εκείνοι που αναδείχτηκαν επί Μητσοτάκη και ανήκουν στο μητσοτακικό στρατόπεδο.
Τι θα έπρεπε λοιπόν να κάνουμε για να απαλλαγούμε από αυτή την κατάσταση:
Αν δεν ήμασταν πρόβατα στα οικογενειακά πολιτικά «μαντριά», θα κάναμε το εξής απλό: Κατ’ αρχήν δεν θα κάναμε αποχή αύριο, γιατί με την αποχή απλά ανεχόμαστε και διαιωνίζουμε την κατάσταση. Αν μπορούσαμε να συνεννοηθούμε με κάποιον τρόπο, θα τους κάναμε μια έκπληξη. Θα πηγαίναμε αύριο να ψηφίσουμε Νέα Δημοκρατία. Πριν αναρωτηθείτε, τι είναι αυτά που λένε αυτοί εδώ πέρα, εξηγούμαστε: Με νίκη της Νέας Δημοκρατίας αφενός καταρρέει ο Παπανδρέου και ο Παπανδρεϊσμός και αφετέρου ενισχύεται οριστικά ο Αντώνης Σαμαράς έναντι της ισχυρής Καραμανλικής πτέρυγας μέσα στη Νέα Δημοκρατία, οπότε με «ένα σμπάρο δύο τριγώνια»: Καταρρέει ο Παπανδρεϊσμός και ταυτόχρονα εξαλείφεται η επιρροή του Καραμανλισμού.
Πέρα όμως και αυτό θα υπάρξει και άλλο όφελος. Ειδικότερα δεν πρόκειται να έχει καμία προοπτική το νέο κόμμα της κ. Μπακογιάννη για δύο λόγους: Πρώτον γιατί μετά την κατάρρευση των δύο οικογενειών (Παπανδρέου, Καραμανλή), δεν θα μπορεί σε καμία περίπτωση, να έχει προοπτική η οικογένεια Μητσοτάκη και δεύτερον, γιατί με την ενδυνάμωση του Αντώνη Σαμαρά θα σταματήσει εν τη γενέσει του το νέο κόμμα να έχει προσέλευση ψηφοφόρων από τη Νέα Δημοκρατία.
Όμως δυστυχώς, δεν θα κάνουμε το πιο πάνω.
Είτε θα απέχουμε αυτοχειριαζόμενοι, είτε θα πάμε να ενισχύσουμε τους υποψήφιους του ΠΑΣΟΚ με αποτέλεσμα 1) Να ενισχυθεί ο Παπανδρεϊσμός και φυσικά και η πολιτική του μνημονίου, 2) Να ενισχυθεί ο Καραμανλισμός έναντι του Σαμαρά και 3) Να ανοίξουν οι προοπτικές για τον Μητσοτακισμό.
Είτε θα απέχουμε αυτοχειριαζόμενοι, είτε θα πάμε να ενισχύσουμε τους υποψήφιους του ΠΑΣΟΚ με αποτέλεσμα 1) Να ενισχυθεί ο Παπανδρεϊσμός και φυσικά και η πολιτική του μνημονίου, 2) Να ενισχυθεί ο Καραμανλισμός έναντι του Σαμαρά και 3) Να ανοίξουν οι προοπτικές για τον Μητσοτακισμό.
Άλλωστε ο κ. Καραμανλής το είπε χθες. Το κόμμα της κ. Μπακογιάννη θα πάει καλά και θα μπει στη Βουλή. Τι έχετε να πείτε γι' αυτό;;
Μετά θα ξαναλέμε πάλι για τους κακούς πολιτικούς, αλλά θα φταίμε μόνο εμείς.
Όμως τελικά, η αλήθεια είναι ότι δεν θα φταίμε ούτε εμείς, γιατί έτσι γαλουχηθήκαμε και πολιτικοποιηθήκαμε, από το ισχύον πολιτικό σύστημα, γενιές και γενιές.
Μόνο μια ολοκληρωτική καταστροφή μπορεί να μας κάνει να καταλάβουμε ότι πρέπει να αλλάξει αυτό το πολιτικό σύστημα, που μας κρατάει αιχμάλωτους.
