ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Το "άδειασμα" του Παπαγεωργόπουλου στον Γκιουλέκα. Ποιό ήταν το σφάλμα του Σαμαρά;
Πριν από αρκετά χρόνια ο δημοσιογράφος τότε, Κώστας Γκιουλέκας, στο πλαίσιο γυρισμάτων που έκανε στην Κωνσταντινούπολη για την Άλωση της Πόλης σε ένα stand up πλάνο περιέγραφε στο φακό της κάμερας την ιστορία της κερκόπορτας. Σε καμία περίπτωση δε φανταζόταν ότι θα έρθει η στιγμή να χάσει τη μάχη για τη Θεσσαλονίκη από μια άλλη κερκόπορτα. Δεν θα αναφερθώ καθόλου στις επιπτώσεις που είχε η παρέμβαση του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης στη διαμόρφωση του αποτελέσματος. Ούτε θα ασχοληθώ με την αδράνεια του κομματικού μηχανισμού της Νέας Δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη. Θα σταθώ στο ρόλο του σημερινού Δημάρχου Θεσσαλονίκης, Βασίλη Παπαγεωργόπουλου και στη στάση
που κράτησε η ομάδα του, τόσο στην προεκλογική περίοδο όσο και στην κρίσιμη εβδομάδα μεταξύ πρώτου και δευτέρου γύρου. Ο Παπαγεωργόπουλος από την πρώτη ημέρα που ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα του Κώστα Γκιουλέκα δεν έκρυψε τη δυσαρέσκειά του, όχι τόσο για την επιλογή του συγκεκριμένου προσώπου αλλά περισσότερο γιατί ο ορισμός νέου προσώπου ταυτίστηκε με την απομάκρυνσή του από το δημαρχιακό θώκο. Ο ίδιος γνώριζε ότι η επανεκλογή του, μετά την οριακή επικράτηση του επί της Αράπογλου το 2006, θα ήταν όνειρο θερινής νυκτός. Ήθελε ωστόσο να έχει ουσιαστικό ρόλο στην επιλογή του διαδόχου, κάτι που δεν έγινε ποτέ. Η ΝΔ έκρινε ότι ο διάδοχος θα έπρεπε να κρατήσει σαφείς αποστάσεις από τη διοίκηση Παπαγεωργόπουλου. Το ίδιο όριζε και η κοινή λογική. Η τρύπα στα ταμεία του Δήμου θα ήταν δυσβάστακτη κληρονομιά για εκείνον που θα έπαιρνε το δαχτυλίδι από το «φτερωτό γιατρό». Έτσι ο Κώστας Γκιουλέκας ανέλαβε μία επικίνδυνη αποστολή: να βάλει στο ψηφοδέλτιό του τους καθαρούς και να αφήσει απ’ έξω όσους έφεραν το στίγμα Παπαγεωργόπουλου. Κάποιοι είχαν πει ότι θα έπρεπε να ξεκινήσει από το μηδέν με «αγνά» στελέχη. Μέγα λάθος! Οι άνθρωποι του Παπαγεωργόπουλου που μπήκαν στην «Ομάδα Δημιουργίας» είχαν τη δύναμη να ελέγξουν κομμάτι του μηχανισμού του Δήμου. Αυτό αποδεικνύεται από την κατάταξη στη λίστα της σταυροδοσίας. Δυστυχώς για τον Κώστα Γκιουλέκα μπορούσαν να ελέγξουν μόνον ένα τμήμα του μηχανισμού. Το σώμα το μηχανισμού δέχεται εντολές μέχρι και σήμερα από τον ίδιο τον Παπαγεωργόπουλο. Μπορεί να μην είχε τη δύναμη να εκλεγεί Δήμαρχος, είχε όμως τη δύναμη να εκλέξει τον Γκιουλέκα. Το σφάλμα του Αντώνη Σαμαρά είναι ότι παρέλειψε να δώσει ισχυρό κίνητρο στον Βασίλη Παπαγεωργόπουλο, όταν στις 19 Αυγούστου του ζήτησε να μη θέσει εμπόδια στην υποψηφιότητα του Γκιουλέκα. Αυτό έστρεψε τον Παπαγεωργόπουλο και το μηχανισμό του εναντίον του Γκιουλέκα. Κι αυτοί που γνωρίζουν πράγματα και καταστάσεις μιλούν για έναν πόλεμο βρώμικο. Τη νύχτα ο Κώστας έπαιρνε από το Βασίλη δεσμεύσεις για αθόρυβη αλλά ουσιαστική στήριξη από το μηχανισμό του Δήμου. Την ημέρα ο Βασίλης έκοβε πόντους από τον Κώστα με δηλώσεις στήριξης στα ΜΜΕ που άφηναν νε εννοηθεί ότι αποτελεί συνέχειά του. Ήταν στο χέρι του Δημάρχου να συγκρατήσει τον Καπετανόπουλο όταν αποφάσισε να εξαπολύσει επίθεση εναντίον του Γκιουλέκα κι όμως δεν το έκανε. Ποτέ ο Παπαγεωργόπουλος δεν είπε στον Γκιουλέκα ότι αρνείται να βοηθήσει τον αγώνα του. Αντίθετα του έλεγε ότι θα τόν στηρίξει. Το λάθος του Γκιουλέκα ήταν ότι τον πίστεψε. Ό,τι έγινε, έγινε πίσω απο την πλάτη του. Είχε ξεχάσει φαίνεται πως οι «κερκόπορτες» ανοίγουν από μέσα. Ματαίως τα κομματικά στελέχη περίμεναν στήριξη από τον Παπαγεωργόπουλο στην τελική ευθεία προς το δεύτερο γύρο. Εκείνος είχε κάνει τις επιλογές του. Ο Γκιουλέκας δεν έχασε από τον αντίπαλό του. Έχασε από την εμπιστοσύνη που έδειξε σε ανθρώπους που θεωρούσε φίλους του. Τώρα γνωρίζει ότι έπρεπε να τους βάλει απέναντί από την αρχή. Τώρα γνωρίζει ότι έπρεπε να μιλήσει, χωρίς ενδοιασμούς, για τις «τρύπες» τους. Τώρα γνωρίζει ότι οι «κερκόπορτες» θα υπάρχουν όσο υπάρχουν άνθρωποι που βάζουν το προσωπικό συμφέρον πάνω από το συλλογικό
που κράτησε η ομάδα του, τόσο στην προεκλογική περίοδο όσο και στην κρίσιμη εβδομάδα μεταξύ πρώτου και δευτέρου γύρου. Ο Παπαγεωργόπουλος από την πρώτη ημέρα που ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα του Κώστα Γκιουλέκα δεν έκρυψε τη δυσαρέσκειά του, όχι τόσο για την επιλογή του συγκεκριμένου προσώπου αλλά περισσότερο γιατί ο ορισμός νέου προσώπου ταυτίστηκε με την απομάκρυνσή του από το δημαρχιακό θώκο. Ο ίδιος γνώριζε ότι η επανεκλογή του, μετά την οριακή επικράτηση του επί της Αράπογλου το 2006, θα ήταν όνειρο θερινής νυκτός. Ήθελε ωστόσο να έχει ουσιαστικό ρόλο στην επιλογή του διαδόχου, κάτι που δεν έγινε ποτέ. Η ΝΔ έκρινε ότι ο διάδοχος θα έπρεπε να κρατήσει σαφείς αποστάσεις από τη διοίκηση Παπαγεωργόπουλου. Το ίδιο όριζε και η κοινή λογική. Η τρύπα στα ταμεία του Δήμου θα ήταν δυσβάστακτη κληρονομιά για εκείνον που θα έπαιρνε το δαχτυλίδι από το «φτερωτό γιατρό». Έτσι ο Κώστας Γκιουλέκας ανέλαβε μία επικίνδυνη αποστολή: να βάλει στο ψηφοδέλτιό του τους καθαρούς και να αφήσει απ’ έξω όσους έφεραν το στίγμα Παπαγεωργόπουλου. Κάποιοι είχαν πει ότι θα έπρεπε να ξεκινήσει από το μηδέν με «αγνά» στελέχη. Μέγα λάθος! Οι άνθρωποι του Παπαγεωργόπουλου που μπήκαν στην «Ομάδα Δημιουργίας» είχαν τη δύναμη να ελέγξουν κομμάτι του μηχανισμού του Δήμου. Αυτό αποδεικνύεται από την κατάταξη στη λίστα της σταυροδοσίας. Δυστυχώς για τον Κώστα Γκιουλέκα μπορούσαν να ελέγξουν μόνον ένα τμήμα του μηχανισμού. Το σώμα το μηχανισμού δέχεται εντολές μέχρι και σήμερα από τον ίδιο τον Παπαγεωργόπουλο. Μπορεί να μην είχε τη δύναμη να εκλεγεί Δήμαρχος, είχε όμως τη δύναμη να εκλέξει τον Γκιουλέκα. Το σφάλμα του Αντώνη Σαμαρά είναι ότι παρέλειψε να δώσει ισχυρό κίνητρο στον Βασίλη Παπαγεωργόπουλο, όταν στις 19 Αυγούστου του ζήτησε να μη θέσει εμπόδια στην υποψηφιότητα του Γκιουλέκα. Αυτό έστρεψε τον Παπαγεωργόπουλο και το μηχανισμό του εναντίον του Γκιουλέκα. Κι αυτοί που γνωρίζουν πράγματα και καταστάσεις μιλούν για έναν πόλεμο βρώμικο. Τη νύχτα ο Κώστας έπαιρνε από το Βασίλη δεσμεύσεις για αθόρυβη αλλά ουσιαστική στήριξη από το μηχανισμό του Δήμου. Την ημέρα ο Βασίλης έκοβε πόντους από τον Κώστα με δηλώσεις στήριξης στα ΜΜΕ που άφηναν νε εννοηθεί ότι αποτελεί συνέχειά του. Ήταν στο χέρι του Δημάρχου να συγκρατήσει τον Καπετανόπουλο όταν αποφάσισε να εξαπολύσει επίθεση εναντίον του Γκιουλέκα κι όμως δεν το έκανε. Ποτέ ο Παπαγεωργόπουλος δεν είπε στον Γκιουλέκα ότι αρνείται να βοηθήσει τον αγώνα του. Αντίθετα του έλεγε ότι θα τόν στηρίξει. Το λάθος του Γκιουλέκα ήταν ότι τον πίστεψε. Ό,τι έγινε, έγινε πίσω απο την πλάτη του. Είχε ξεχάσει φαίνεται πως οι «κερκόπορτες» ανοίγουν από μέσα. Ματαίως τα κομματικά στελέχη περίμεναν στήριξη από τον Παπαγεωργόπουλο στην τελική ευθεία προς το δεύτερο γύρο. Εκείνος είχε κάνει τις επιλογές του. Ο Γκιουλέκας δεν έχασε από τον αντίπαλό του. Έχασε από την εμπιστοσύνη που έδειξε σε ανθρώπους που θεωρούσε φίλους του. Τώρα γνωρίζει ότι έπρεπε να τους βάλει απέναντί από την αρχή. Τώρα γνωρίζει ότι έπρεπε να μιλήσει, χωρίς ενδοιασμούς, για τις «τρύπες» τους. Τώρα γνωρίζει ότι οι «κερκόπορτες» θα υπάρχουν όσο υπάρχουν άνθρωποι που βάζουν το προσωπικό συμφέρον πάνω από το συλλογικό
LEGOLAS
