« Ο άνθρωπος είναι μαλακός και διψασμένος σαν το χόρτο,
άπληστος σαν το χόρτο, ρίζες τα νεύρα του κι απλώνουν,
σαν έρθει ο θέρος
προτιμά να σφυρίξουν τα δρεπάνια στ’ άλλο χωράφι,
σαν έρθει ο θέρος
άλλοι φωνάζουνε για να ξορκίσουν το δαιμονικό
άλλοι μπερδεύονται μες στ’ αγαθά τους, άλλοι ρητορεύουν…»
Γ. Σεφέρης «Τελευταίος Σταθμός»
του Γιάννη Ανδρεάδη, δάσκαλου
Στον καιρό του θερίζειν, τα δρεπάνια σφυρίζουν στο δικό μας χωράφι. Ένας Πρωθυπουργός – ντελίβερι μπόι των Βρυξελλών, μας φέρνει τα κακά μαντάτα και τους νόμους για περικοπές μισθών, επιδομάτων, για απολύσεις δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, για ελαστικά ωράρια και ημιανεργία – ημιαπασχόληση, μα πάνω από όλα για ακρωτηριασμό της ίδιας μας της ψυχής, της περηφάνιας και..
της αξιοπρέπειάς μας, έστω και αυτής που μας είχε απομείνει, για ακρωτηριασμό των ονείρων μας..
Στον καιρό του θερίζειν, τα δρεπάνια σφυρίζουν στο δικό μας χωράφι. Πλέον ο Έλληνας δεν μπορεί να σκέφτεται για το μέλλον, δεν μπορεί να κάνει όνειρα για μια αξιοπρεπή καριέρα και εργασία γιατί οι κυβερνώντες του τη στερούν, δεν μπορεί να κάνει όνειρα για οικογένεια γιατί το σύστημα τον μετέτρεψε σε ένα Θανάση Βέγγο που πρέπει να τρέχει από το πρωί ως το βράδυ για να επιβιώσει. Γιατί προτού μπει καν στην αγορά εργασίας ο σημερινός νέος πρέπει να σκέφτεται αν θα έχει συντάξεις, αν καταφέρει να βρει μια ολοκληρωμένη εργασία και όχι μια τρίωρη ημιαπασχόληση ή ένα πρόγραμμα stage. Είμαστε ένας λαός χωρίς παιδεία, χωρίς σύστημα υγείας, ζώντας σε ένα κράτος που μας έκανε να το μισούμε. Μας στέρησαν τις δουλειές μας, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τον πλούτο μας, την περηφάνια και την αξιοπρέπειά μας, την ντομπροσύνη μας. Τώρα ζητάνε να τους δώσουμε την ίδια μας την ζωή.
Στον καιρό του θερίζειν, τα δρεπάνια σφυρίζουν στο δικό μας χωράφι. Ο Πρωθυπουργός του Μνημονίου, με μια «συνέντευξη» σοβιετικού τύπου, ψεύδεται και εκβιάζει, ο «λαγός» της Κυβέρνησης του Μνημονίου Προβόπουλος προαναγγέλλει εξαφάνιση του κοινωνικού κράτους, τα ΜΜΕ αναπαράγουν το «μαζί τα φάγαμε» σε μια προσπάθεια δημιουργίας συνενόχων, η Βουλή στην ουσία έχει καταργηθεί και απλά παίζει το ρόλο του συμβολαιογράφου του ΔΝΤ. Άντε να ψηφίσει και κανένα νόμο για το κάπνισμα για να περνάει η ώρα. Αποφασίζουν και διατάζουν τις περικοπές των μισθών και των επιδομάτων ζητώντας μάλιστα κοινωνική αλληλεγγύη. Στην ουσία απαιτούν την αποδοχή – συνενοχή μας στο να τους δώσουμε εκ νέου δις ώστε να συνεχίσουν να μας κοροϊδεύουν, να συνεχίσουν να μας κλέβουν.
Στον καιρό του θερίζειν, τα δρεπάνια σφυρίζουν στο δικό μας χωράφι. Αλλά εμείς σφυρίζουμε κλέφτικα. Μετατρέψαμε τις εκλογές σε πίτσα – μπύρα – καναπέ εκχωρώντας σε άλλους το δικαίωμα να αποφασίζουν για μας. Αναμασήσαμε άκριτα την καθεστωτική – συστημική καραμέλα της αποχής – τιμωρίας. Προσχωρήσαμε στο κίνημα του «σταρχιδισμού» και του «όλοι ίδιοι είναι».
Ε, λοιπόν, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ, ΔΕΝ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ ΜΑΖΙ.
Στο γκρίζο τοπίο του φόβου και της παραίτησης που προσπαθούν να επιβάλουν πρέπει να δώσουμε τη δική μας απάντηση. Οι οθόνες, οι πολυθρόνες, η απογοήτευση και η αποστασιοποίηση δεν μας αξίζουν και δεν μας ταιριάζουν. Σίγουρα κανείς μας δεν αυταπατάται περί της δυσκολίας των καιρών. Αυταπατάται όμως όποιος νομίζει πως το λασπωμένο ποτάμι που μας απειλεί αντιμετωπίζεται κατά μόνας.
Το μεγαλύτερο στοίχημα αυτής της «σκοτεινής και παράξενης εποχής» είναι να ξαναγίνουμε «εμείς», να μπορούμε να ονειρευτούμε όλοι μαζί, να διεκδικήσουμε και να κερδίσουμε όλοι μαζί, να αλλάξουμε ό,τι μας πληγώνει, να χτίσουμε την κοινωνία που θέλουμε για τα παιδιά μας.
Στη μάχη που μόλις πέρασε και σε αυτές που έρχονται ξεχωρίζουν οι δυνατοί από τους αδύναμους, οι αποφασισμένοι από τους διστακτικούς. Εκεί, στη φωτιά της σύγκρουσης γεννιούνται οι νικητές και συντρίβονται οι ηττημένοι.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΑΝΑΒΟΥΜΕ ΤΗ ΣΠΙΘΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ
Γιάννης Ανδρεάδης
Δάσκαλος
http://iandreadis.wordpress.com/
