Το καθεστώς έχει μπερδευτεί αρκετά με την περίπτωση Σαμαρά. Το πρόβλημα του κρατικοδίαιτου καθεστώτος είναι ότι, ενώ τα μέτρα που παίρνει η φερόμενη ως σοσιαλιστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, θα έπρεπε κανονικά να τα παίρνει μια νεοφιλελεύθερη σκληρή δεξιά κυβέρνηση και η σοσιαλιστική να κάνει αντιμνημονιακή πολιτική, εντούτοις.....
εδώ συμβαίνει το αντίθετο.Και το πρόβλημα δεν είναι μόνο αυτό. Το χειρότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το κρατικοδίαιτο καθεστώς, είναι ότι ο λαός τόσα χρόνια, έχει πλέον εθιστεί στην σοσιαλιστική ιδεολογία και στη σοσιαλιστική ρητορική και επομένως είναι δύσκολο να πεισθεί ο λαός να δεχτεί κατάλυση των κοινωνικών κεκτημένων του και μάλιστα από σοσιαλιστικό κόμμα. Αυτό ισοδυναμεί με αυτόματη κατάρρευση της ψευτοσοσιαλιστικής νομενκλατούρας που μαζί με τα κρατικοδίαιτα οικονομικά παράσιτα, τα καθεστωτικά ΜΜΕ και την κρατικοδίαιτη «πνευματική» ηγεσία του τόπου, αποτελούν το καθεστώς.
Ο Αντώνης Σαμαράς όμως, κινούμενος έξυπνα, κήρυξε αντιμνημονιακό αγώνα και πατώντας πάνω στην έτοιμη ιδεολογία και τη ρητορική που χρησιμοποιούσε μέχρι τώρα το καθεστώς, του τραβάει σιγά σιγά το χαλί κάτω από τα πόδια. Δηλαδή στην ουσία υποκλέπτει τα ηθικά στηρίγματα του καθεστώτος.
Γι’ αυτό και ολόκληρο το κρατικοδίαιτο καθεστώς, κάνει τα πάντα για να παγιδέψει τη Νέα Δημοκρατία στη στήριξη της μνημονιακής πολιτικής και να την φέρει στον «ίσιο δρόμο» της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας. Και επειδή μέχρι στιγμής δεν τα έχει καταφέρει, παρά τις ρωγμές που προσπαθεί να προκαλέσει στην αξιωματική αντιπολίτευση, από το ένα μέρος κατηγορεί τη Νέα Δημοκρατία ως δεξιό κόμμα, ενώ από το άλλο ταυτόχρονα την κατηγορεί ότι λαϊκίζει, δηλαδή ότι εκμεταλλεύεται τα κοινωνικά αντανακλαστικά του λαού. Όμως αυτά τα δύο δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Είτε κάποιο κόμμα είναι δεξιό και υπακούει στα κελεύσματα της οικονομικής ολιγαρχίας, είτε είναι κεντροαριστερό και βασίζεται στα κοινωνικά αντανακλαστικά των ευρύτερων μαζών. Εδώ όμως «χάθηκε η μπάλα» και οι ρόλοι αντιστράφηκαν.
Το καθεστώς λοιπόν θα προτιμούσε, τα σκληρά μέτρα να τα επιβάλει η Νέα Δημοκρατία και το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ να έκανε αντίσταση κατά του μνημονίου. Επομένως κάτι δεν του βγαίνει εδώ του καθεστώτος. Χάνει όλο αυτό το ηθικό υπόβαθρο που δημιουργούσε τόσα χρόνια και σε λίγο καιρό θα μείνει χωρίς ηθικά στηρίγματα.
Η πραγματική πρόθεση του καθεστώτος είναι να υφαρπάξει τη στήριξη του Σαμαρά στο μνημόνιο, να χώσει βαθιά στο κάδρο του μνημονίου τη Νέα Δημοκρατία, για να μπορεί μετά να το παίζει άνετο και μέσω του ΠΑΣΟΚ, να κάνει δήθεν ρητορική αντίσταση κατά του μνημονίου και να εκτοξεύει φιλολαϊκά κηρύγματα. Κάτι το οποίο προσπαθεί και τώρα, αλλά δεν του βγαίνει.
Το πιο ακατανόητο πάντως είναι, ότι αρκετά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας θέλουν να στηρίξουν το μνημόνιο. Αναρωτιόμαστε: Τόσο πολύ πια δεν μπορούν να αντέξουν μακριά από την καθεστωτική νοοτροπία.
Αντώνη Σαμαρά, δεν σε βλέπουμε καλά.
