 |
| του Στράτου Σιμόπουλου |
Αποτελεί συχνό φαινόμενο στην Ελλάδα, ο λόγος των πολιτικών να είναι ασαφής, χωρίς επιχειρήματα και να κατακλύζεται από εκφράσεις του συρμού ή ακόμα και να παραποιεί σημαντικές έννοιες. Από τον κανόνα αυτό δεν έχουν ξεφύγει προφανώς και οι έννοιες της συντήρησης και της προόδου, οι οποίες χρησιμοποιούνται μάλιστα με έναν τρόπο που
σκοπό έχει να υψώσει τείχη ανάμεσα σε πολιτικούς χώρους.Έτσι με αφορμή το δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, είδαμε την εβδομάδα που μας πέρασε από ένα τμήμα του ΠΑΣΟΚ, να ανασύρεται, βγαλμένη από τη δεκαετία του ’80, η θεωρία περί προοδευτικού μετώπου, σε μια επιχείρηση να εγκλωβισθεί όπως παλαιότερα η ψήφος της αριστεράς.
Αντί, λοιπόν, να προτάξουν τα πραγματικά διακυβεύματα των εκλογών τα οποία είναι γενικού χαρακτήρα, όπως είναι π.χ. η στάση απέναντι στο δίπολο πατριωτισμός-κοσμοπολιτισμός και οι αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας στην εποχή του μνημονίου ή τοπικού ενδιαφέροντος, όπως είναι ο ρόλος των δημοσίων οργανισμών (ΟΛΘ, ΕΥΑΘ) στην ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης, προσπαθούν να παγιδεύσουν τους ψηφοφόρους των συνδυασμών οι οποίοι δεν «πέρασαν» στο δεύτερο γύρο με ψευτοδιαχωρισμούς, χωρίς κανένα ουσιαστικό πολιτικό περιεχόμενο.
Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι το δίπολο συντήρηση-πρόοδος εκφράζεται μέσα σε όλους τους πολιτικούς χώρους και τους τέμνει οριζοντίως και όχι καθέτως, όπως θέλουν να μας πείσουν ορισμένα πρόσωπα, εγκλωβισμένα ακόμη στην παλαιοκομματική λογική.
Τέλος, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν τα σύγχρονα προβλήματα και οι λύσεις που προτείνουν οι πολιτικοί, είναι αυτός που καθορίζει τη θέση τους στο δίπολο συντήρησης και προόδου, κάτι που πρέπει όλοι να έχουμε στο μυαλό μας την ώρα της κάλπης την επόμενη Κυριακή.
