Ότι αποτέλεσμα και να βγει σήμερα, ένα είναι βέβαιο: Η χώρα θα πρέπει να μαζέψει ένα τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα και να αποπληρώσει ένα τεράστιο δημόσιο χρέος και αυτό σημαίνει ότι όλοι οι Έλληνες θα πρέπει να πληρώσουμε. Όλοι;; Αυτό θα το δούμε.
Ταυτόχρονα η διεθνής οικονομική κρίση, αλλά και ο κίνδυνος του ντόμινο με άλλα κράτη της ευρωζώνης είναι ισχυρός και αφόρητα πιεστικός.
Επομένως, θα πρέπει η κυβέρνηση να....
λάβει σκληρά μέτρα, τέτοια που είναι αδύνατο να τα αντέξει μόνη της, γιατί τότε, απλούστατα σε λίγους μήνες το κόμμα του ΠΑΣΟΚ (αν δεν πάει άμεσα σε εκλογές), θα υπάρχει μόνο σαν ιστορική ανάμνηση.Το πρόβλημα όμως δεν είναι τόσο η τύχη του ΠΑΣΟΚ, όσο η τύχη ολόκληρης της κρατικοδίαιτης παρασιτικής άρχουσας τάξης, η οποία και θα επιδιώξει με κάθε μέσο να διατηρήσει τον έλεγχο της κατάστασης, τον έλεγχο του δημοσίου χρήματος, που της εξασφαλίζει και την κοινωνική ηγεμονία της, αδιαφορώντας για τα μεσαία λαϊκά στρώματα. Για να το επιτύχει όμως αυτό, θα πρέπει να μην καταρρεύσει το ισχύον ολιγαρχικό και απόλυτα ελέγξιμο από την ίδια πολιτικό σύστημα, το οποίο και κινδυνεύει άμεσα, από τις επερχόμενες κοινωνικοοικονομικές εξελίξεις.
Επομένως αυτή η τάξη των κρατικοδίαιτων νταβατζήδων, θα καλέσει όλα τα κόμματα και κυρίως φυσικά το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία σε διατεταγμένη συνεργασία, προκειμένου να διασωθεί το ισχύον πολιτικό σύστημα που την νομιμοποιεί και της εξασφαλίζει τον έλεγχο στην ψήφιση των νόμων εκείνων που εξυπηρετούν τα συμφέροντά της.
Φυσικά οι πιέσεις που θα ασκηθούν, κυρίως προς την Νέα Δημοκρατία και τον Αντώνη Σαμαρά (αφού το ΠΑΣΟΚ είναι δεδομένο), θα είναι αφόρητες, βασικά με μπαμπούλα τα ΜΜΕ, το νέο οικογενειοκρατικό κόμμα που δημιουργείται, αλλά και "καλοθελητές" επαγγελματίες εξουσιαστές από το εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας.
Μην σας φανεί καθόλου παράξενο, αν εξεταστικές επιτροπές, Siemens, Βατοπέδια κ.λ.π. κλείσουν μπροστά στο «κοινό καλό».
Εμείς, όπως είναι γνωστό στους αναγνώστες μας, είμαστε σταθερά υπέρ της αλλαγής του ισχύοντος πολιτικού συστήματος της προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας (ολιγαρχίας), που νομιμοποιεί την παρασιτική άρχουσα τάξη, η οποία και μας έφτασε σ’ αυτό το σημείο. Θα περιμένουμε λοιπόν με πολύ ενδιαφέρον τις εξελίξεις και τις θέσεις των κομμάτων, υπέρ ή κατά του πολιτικού συστήματος.
