Το ενδεχόμενο η Ελλάδα να χρειαστεί εξωτερική χρηματοδότηση για περισσότερο χρονικό διάστημα από ό,τι έχει υπολογιστεί, επισημαίνει σε ανάλυσή της με σημερινή ημερομηνία η Morgan Stanley.
Όπως τονίζει ο οίκος, οι περιφερειακές χώρες της Ευρώπης αντιμετωπίζουν τις ίδιες θεμελιώδεις προκλήσεις όπως και οι υπόλοιπες, αλλά με λιγότερες επιλογές.
Προσθέτει ακόμη πως... η βιωσιμότητα του χρέους βασίζεται εξ ολοκλήρου στο εάν οι κάτοχοί του είναι ικανοί και πρόθυμοι να αναλάβουν το κόστος της προσαρμογής.
Αυτό απαιτεί συνεχή χρηματοδότηση σε "λογικά" επιτόκια. Το κλειδί για την επιτυχία ή την αποτυχία, είναι ο έλεγχος του κόστους χρηματοδότησης, σύμφωνα με τη Morgan Stanley.
Σε πολύ υψηλά επίπεδα χρέους, μια μικρή αύξηση του κόστους χρηματοδότησης μπορεί γρήγορα να αυξήσει τα δημοσιονομικά εμπόδια πέρα από κάποιο προσιτό επίπεδο.
«Εάν η ελληνική ή η ιρλανδική κυβέρνηση έπρεπε να πληρώσει με τις τρέχουσες αποδόσεις της αγοράς σε μόνιμη βάση, θα ήταν λιγότερο πιθανό να επιτευχθεί η σταθεροποίηση του χρέους», ενώ η Ελλάδα σε αυτή τνη περίπτωση θα έπρεπε να εμφανίζει πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 14% επί του ΑΕΠ, "κάτι που είναι αδύνατο υπό οποιοδήποτε σενάριο".
" Οι κυβερνήσεις χρεοκοπούν όταν το κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό κόστος που απαιτείται για την αποπληρωμή του χρέους υπερβαίνει το αντίστοιχο της μη αποπληρωμής."
Όπως επισημαίνει η Morgan Stanley, γίνεται όλο και πιο πιθανό ότι την Ελλάδα θα ακολουθήσουν και άλλες κυβερνήσεις που θα επωφεληθούν από τη στήριξη ρευστότητας των ευρωπαϊκών χωρών, καθώς και ότι η στήριξη αυτή θα απαιτείται για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
«Αυτό δεν είναι αρνητικό. Μειώνει το ρίσκο μετάδοσης και αυξάνει την πιθανότητα επίτευξης της σταθεροποίησης του ρίσκου (αν και σε υψηλότερο επίπεδο)».
Όπως εκτιμά η Morgan Stanley, το πιο πιθανό σενάριο είναι η Ελλάδα να χρειαστεί να παραμείνει σε εξάρτηση από το ΔΝΤ και από τις ευρωπαϊκές χώρες για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από ό,τι προβλέπεται στο ισχύον πρόγραμμα.
Ακόμη, και άλλες χώρες, πιθανότατα η Ιρλανδία, εν τέλει θα καταφύγουν σε παρόμοια μορφή βοήθειας, ενώ οι κυβερνήσεις του κύριου κορμού των χωρών της ευρωζώνης, όχι μόνο θα παρέχουν τη στήριξη, αλλά και θα την παρέχουν με επιτόκια που θα βοηθήσουν προς τη δημοσιονομική σταθεροποίηση, εκτιμά ο οίκος. «Αυτό τέλος, επιτρέπει να επιτευχθεί η σταθεροποίηση του χρέους, σε υψηλά, βιώσιμα ωστόσο επίπεδα».
Μεταξύ άλλων, η Morgan Stanley σημειώνει ότι το πιο κοινό επιχείρημα για το αναπόφευκτο μιας χρεοκοπίας στην περιφέρεια της Ευρωζώνης και, ειδικά στην Ελλάδα και την Ιρλανδία, είναι η έκταση της δημοσιονομικής προσαρμογής που απαιτείται για τη σταθεροποίηση του χρέους και το κατά πόσο αυτή η προσαρμογή μπορεί να εξελιχθεί σε πολιτικά «αφόρητη».
" Αν ο ρυθμός δημοσιονομικής προσαρμογής της Ελλάδας υποχωρούσε στο μισό απ΄ όσο προβλέπεται στο τρέχον πρόγραμμα, τότε θα χρειάζονταν πλεονάσματα 5% για σταθεροποίηση του χρέους στο 170% επί του ΑΕΠ."
Μπορεί η διατύπωση μίας κρίσης για το τι είναι ή δεν είναι πολιτικά εφικτό να είναι επικίνδυνη, βρίσκεται όμως στην καρδιά του ζητήματος της βιωσιμότητας του χρέους διότι τελικά η απόφαση για χρεοκοπία είναι μία πολιτική απόφαση, αναφέρει η έκθεση. «Οι κυβερνήσεις χρεοκοπούν όταν το κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό κόστος που απαιτείται για την αποπληρωμή του χρέους υπερβαίνει το αντίστοιχο της μη αποπληρωμής», σημειώνει η MS.
Σύμφωνα με τον οίκο, παρά το γεγονός ότι -όπως και σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις- το χρέος συνεχίζει να αυξάνεται, παρά το εν εξελίξει πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, αυτό που έχει τελικά σημασία είναι να μπορέσει κάποια στιγμή το χρέος να σταθεροποιηθεί.
Και γι’ αυτό, απαιτείται η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος που, στην περίπτωση της Ελλάδας είναι εφικτό να φτάσει το 4,25% επί του ΑΕΠ, ώστε το χρέος να σταθεροποιηθεί στα επίπεδα του 155% επί του ΑΕΠ. «Ασφαλώς ο στόχος είναι ένα μεγαλύτερο πρωτογενές πλεόνασμα, ώστε το χρέος να αρχίσει να υποχωρεί», σχολιάζει η Morgan Stanley, και υπογραμμίζει τη σημασία της διατήρησης του ρυθμού δημοσιονομικής προσαρμογής, διότι σε αντίθετη περίπτωση θα χρειαστούν μεγαλύτερα πρωτογενή πλεονάσματα με στόχο τη σταθεροποίηση του χρέους σε υψηλότερα επίπεδα. Και αναφέρει ενδεικτικά ότι, αν ο ρυθμός δημοσιονομικής προσαρμογής της Ελλάδας υποχωρούσε στο μισό απ΄ όσο προβλέπεται στο τρέχον πρόγραμμα, τότε θα χρειάζονταν πλεονάσματα 5% για σταθεροποίηση του χρέους στο 170% επί του ΑΕΠ.
Πηγή:www.capital.gr
ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΑ ΑΡΘΡΑ
Βρειτε μας στο facebook taxalia
ΑΠΑΤΕΣ ΣΤΟ INTERNET
