Αναρωτιέμαι, γιατί τότε το τόσο καλό ελληνικό κράτος δεν έχει φροντίσει να εξαναγκάζει...
ιατρούς, οδοντιάτρους, μηχανικούς, δικηγόρους και ένα κάρο άλλους χρήσιμους επαγγελματίες να ασκήσουν αυτό που σπούδασαν στα εκατοντάδες χωριουδάκια ανά την Ελλάδα, όπως ακριβώς κάνει με τους φαρμακοποιούς; Μήπως δεν έχουν ανάγκη όλους αυτούς και έχουν ανάγκη μόνο το φαρμακείο; Μήπως η «προσφορά» του φαρμακείου είναι μεγαλύτερη απ' ότι θα μπορούσε πραγματικά να προσφέρει ένας ιατρός; Γιατί εντέλει τι είναι σημαντικότερο για έναν άνθρωπο σε ένα νησί, στην Πίνδο ή στον Έβρο, ένας παθολόγος ή ένα φαρμακείο που το μόνο που μπορεί να προσφέρει είναι λίγο μπεταντιν και κανένα τραυμαπλαστ σε καμιά αμυχή; Λύνει το φαρμακείο κανένα πραγματικό πρόβλημα υγείας; Εκτός και αν οι φαρμακοποιοί μπορούν να υποκαταστήσουν τον παθολόγο, τον καρδιολόγο, τον ορθοπεδικό και όλες τις υπόλοιπες ειδικότητες, που έχουν ανάγκη τα 100 άτομα του χωριού.
Επειδή μάλλον δεν έχεις ιδέα τι πραγματικά συμβαίνει στον κόσμο έξω από την άνεση του φαρμακείου σου, σε κάποια μεγάλη πόλη της Ελλάδας προφανώς, να σε πληροφορήσω πως έχουν τα πράγματα.
1) ΔΕΝ υπάρχει ούτε μια ελεύθερη περιοχή στην Ελλάδα για ίδρυση φαρμακείου. Όλες οι περιοχές που θα έδιναν έστω μια ελπίδα προοπτικής, έχουν προ πολλού καπαρωθεί.
2) Οι καλοκάγαθοι - υπηρέτες της δημόσιας υγείας, όπως τους περιγράφεις, φαρμακοποιοί μέχρι και πριν από λίγες εβδομάδες αρνούνταν πεισματικά να βγουν σε σύνταξη, παρότι βρίσκονταν σε προχωρημένη ηλικία 70+ ετών. Χρειάστηκε απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας ώστε να τους ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙ σε σύνταξη, με το αιτιολογικό της έκθεση της δημόσια υγείας σε κίνδυνο λόγω ηλικίας! Ο ίδιος μάλιστα ο Πρόεδρος του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου, παρότι πλησιάζει τα 75, συνεχίζει να διατηρεί το φαρμακείο του έως και σήμερα! Έτσι αντιλαμβάνεστε την προστασία της δημόσιας υγείας;
3) Βέβαια οι παραπάνω φαρμακοποιοί, όπως και όλοι όσοι συνταξιοδοτούνται, δεν αποσύρονται, όπως θα περίμενε κάποιος, αφήνοντας το χώρο ελεύθερο σε νέα παιδιά. Όπως μπορείτε να δείτε στο παρακάτω βίντεο ΠΩΛΟΥΝ την κρατική ΑΔΕΙΑ ίδρυσης φαρμακείου για αμύθητα ποσά που ξεκινούν από τις 300.000 ευρώ και μπορούν να φτάσουν έως και 1.000.000. Προφανώς η «προστασία της δημόσιας υγείας» κοστολογείται ακριβά.
http://www.youtube.com/watch?v=rVeY-kKAZ34
Αντί να περιοριστούν στη μεταβίβαση όσων τους ανήκουν (επαγγελματικός χώρος, εξοπλισμός, φάρμακα) καταχρηστικά πουλάνε την άδεια, παρότι αφενός αποτελεί κρατική περιουσία και αφετέρου την έλαβαν δωρεάν. Είναι αυτή εικόνα λειτουργών της δημόσιας υγείας ή άπληστων μελών μιας συντεχνίας που προσπαθεί πάση θυσία να διατηρήσει τα προνόμιά της;
4) Παραδόξως υπάρχει μια συγκεκριμένη κατηγορία αποφοίτων φαρμακευτικής που δεν χρειάζεται ούτε να πληρώσουν μισό εκατομμύριο ευρώ για αγορά άδειας, ούτε να ψάξουν κάποιο σημείο στα πέρατα της Ελλάδας που δεν θα ενοχλεί τη συντεχνία των ιδιοκτητών φαρμακείων ώστε να ασκήσουν το επάγγελμά τους. Αυτοί δεν είναι άλλοι από τα παιδιά των φαρμακοποιών. Ναι καλά διαβάζετε στην Ελλάδα του 21ου αιώνα υπάρχουν κληρονομικές άδειες, όπως μερικούς αιώνες πριν υπήρχαν κληρονομικοί τίτλοι ευγενείας. Είναι μήπως και αυτό στοιχείο του φαρμακοποιού - προστάτη της δημόσιας υγείας ή άπληστων μελών μιας συντεχνίας που προσπαθεί πάση θυσία να διατηρήσει τα προνόμιά της;
5) Τέλος, το Συμβούλιο της Επικρατείας με απόφασή του το 2005, λαμβάνοντας υπόψη το Σύνταγμα της Ελλάδος, κατέληξε ότι οι περιορισμοί στην ίδρυση φαρμακείου ΔΕΝ συντελούν στην προστασία της δημόσιας υγείας παρά μόνο ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ το ΚΕΡΔΟΣ των υπαρχόντων φαρμακείων και τους ΚΑΤΗΡΓΗΣΕ. Γεγονός που δεν άρεσε καθόλου στην συντεχνία των ιδιοκτητών φαρμακείων και με παρασκηνιακές κινήσεις, που σε μεγάλο βαθμό μοιάζουν με τις σημερινές, επέβαλε την επανεισαγωγή τους 3 μήνες αργότερα. Κανένας σεβασμός δηλ. στο ίδιο το Σύνταγμα της Ελλάδος, πάνω στο οποίο στηρίχτηκε η απόφαση. Είναι λοιπόν αυτή εικόνα λειτουργών της δημόσιας υγείας ή άπληστων μελών μιας συντεχνίας που προσπαθεί πάση θυσία να διατηρήσει τα προνόμιά της;
