Το τελευταίο διάστημα το παραμύθι με την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας έχει πάρει διαστάσεις χιονοστιβάδας, στο πέρασμα της οποίας δεν κινδυνεύουν απλά μόνο οι μισθοί των εργαζομένων, αλλά η ίδια η κοινωνική συνοχή.
Ανταγωνιστικότητα έχεις όταν παράγεις, κάτι που στην περίπτωση της Ελλάδας δεν ισχύει.
Η οικονομία μας εδώ και χρόνια βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην παροχή υπηρεσιών. Η αγροτική οικονομία έχει εγκαταλειφθεί προ πολλού, η βιοτεχνία απλά δεν υπάρχει πλέον, ενώ για τη βιομηχανία δεν θα πρέπει να γίνεται καν κουβέντα.
Πρωτογενής παραγωγή με την έννοια που όλοι γνωρίζουμε δεν υπάρχει, εκτός από απειροελάχιστες περιπτώσεις, οι οποίες μάλιστα είναι τόσο λίγες που είναι γνωστές με «ονοματεπώνυμο». Αυτός που φτιάχνει κουφώματα, αυτός που κατασκευάζει ασανσέρ και άντε μία ή δύο ακόμα δραστηριότητες. Κάπου εκεί τελειώσαμε.
Αυτή είναι η περίφημη οικονομία της Χώρας, για την οποία καλείται το σύνολο των εργαζόμενων να περικόψει τις αποδοχές του, για να αποκτήσει αυτή ανταγωνιστικότητα. Κατά τα λοιπά εάν η εταιρεία δεν έχει περάσει σε «ξένα χέρια», έχει πωληθεί σε κάποια μεγάλη και απρόσωπη εταιρεία, που συνήθως είναι υποκατάστημα κάποιας άλλης επίσης απρόσωπης πολυεθνικής.
Είναι δε τόσο εξοργιστικός ο τρόπος, με τον οποίο οι εκπρόσωποι αυτού που αφαιρετικά ονομάζεται «κεφάλαιο» (βοηθούμενοι και από τους εκπροσώπους της Τρόϊκας) χρησιμποιούν τη λέξη ανταγωνιστικότητα που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν πραγματικά ξέρουν τη σημασία του όρου. Είναι βέβαια οι ίδιοι ή ανήκουν στην ίδια κατηγορία επιχειρηματιών οι οποίοι αντί να κάνουν ανταγωνιστικό το προϊόν τους, επωφελούμενοι από τη μείωση του φόρου που έκανε η Κυβέρνηση (όπως συμβαίνει στις ξενοδοχειακές μονάδες) αφήνουν τις ίδιες τιμές!!
Και πιο συγκεκριμένα, αντί οι ξενοδόχοι να μειώσουν τις τιμές τους, γιατί μειώθηκε ο ΦΠΑ με τον οποίο επιβαρύνονταν, τις άφησαν ίδιες για να βάλουν στην τσέπη τους αυτή τη διαφορά. Είναι λογική αυτή; Το ίδιο θα γίνει εννοείται παντού, εάν αύριο το «Άγιο Πνεύμα» φωτίσει τους Κυβερνώντες και καταλάβουν ότι οι υπερβολικοί φόροι δεν φέρνουν χρήματα, αλλά αντίθετα μειώνουν τις εισροές προς το Κράτος:
Όλοι θα κρατήσουν τις ίδιες τιμές για να εξισορροπήσουν τα χαμένα. Εάν λοιπόν η συζήτηση περί οικονομίας γίνεται με πραγματικούς όρους, τότε αυτή θα πρέπει να περιλαμβάνει μόνο τον αγροτικό τομέα και τον τουρισμό. Αυτοί οι τομείς θα πρέπει να γίνουν ανταγωνιστικοί. Και σίγουρα δεν θα γίνουν με μειώσεις μισθών παντού και αδιακρίτως με την επίκληση ενός όρου, ο οποίος αντί να είναι «θετικός» καταντάει να γίνεται κάτι που όλοι θέλουν να αποφύγουν…
